ἔπειτα

πόσην εἰκὸς ἔσεσθαι βοήν, πόσον δὲ θόρυβον ἐν τι

δικαστηρίῳ καὶ τῶν καθημένων καὶ τῶν περιεστηκό-

των; ἐξελήλεγκται τἀδίκημα, δέδεικται τὸ σκευ-

ώρημα. τοῦ τοιαῦτα λέγοντός ἐστι τὸ κἀκεῖνο 

τετολμηκέναι καὶ τῆς αὐτῆς ψυχῆς καὶ τὰ ῥή-

ματα καὶ τὰ ἔργα. εἰ γὰρ ἐν μέσῳ ταῦτα, τί

λάθρα; οὐ βαλεῖ τις, οὐκ ἀποκτενεῖ τὸν φονέα

τοῦ πατρός; εἰ οὖν ἥ τε σιωπὴ τῆς αἰτίας ὁμολογία

σαφὴς καὶ ἡ φωνὴ ταὐτὸν ἂν ποιοίη, τίς ὄνησις τῷ 

φεύγοντι τοῦ δικαστηρίου; ἀλλὰ θῶμεν βούλεσθαι

πᾶσαν ἄδειαν ἅπαντος ἔσεσθαί μοι λόγου καὶ μηδένα

ἐπιστομίσειν μήτε διακωλύσειν μηδ’ ἐπὶ μηδενὶ τῶν

λεγομένων δυσχερανεῖν, ἀλλ’ ἄπειρος ὤν, ὦ πολῖται,

δικαστηρίων καὶ νέος καὶ ἡλίκον ὁρᾶτε καὶ μόνος πῶς 

οἴσω γῆρας πατρὸς καὶ προσηγορίαν καὶ ἐμπειρίαν

πραγμάτων καὶ πλῆθος ῥητόρων καὶ οἶς λυσιτελεῖ τὸ

ἐμὲ τεθνάναι;