26. Ἀλλὰ μανία, φησί, προέμενον τὸ τῆς κρί-

σεως ἄδηλον ἐπὶ φανερὰν σφαγὴν ἑκόντα δρα-

μεῖν. καὶ τί δέδοικας, φησίν, εἰ μηδὲν ἀδικεῖς,

τὴν κρίσιν; πολλά, ὦ πολῖται, πολλά. καὶ πρῶτον

 μὲν τὸ πάντων ὑμῶν ἀκουόντων εἰπεῖν ὅτι ψεύδεται

ὁ πατὴρ καὶ συκοφαντεῖ καὶ τὰ μηδαμοῦ γεγενημένα

πλάττει. ἤδη δέ τις τοιαῦτα καὶ περὶ μικρῶν τι-

νῶν ἀγωνιζόμενος εἴρηκεν. ὅτῳ δὲ ὁ λόγος περὶ θανά-

του καὶ ἐπ’ αἰτίᾳ τοιαύτῃ καὶ τὴν ζημίαν ἡ χείρων

 δόξα παρέρχεται, πῶς ἂν τούτων ἀνέχεσθαι δύναιτο;

 RIV 847 εἰ μὲν γὰρ ἀξιοῖ μέ τις εἰσελθόντα σιωπᾶν |

πολλῶν ὄντων τῶν κατ’ ἐμοῦ ῥεόντων ἄφωνον ἑστά-

ναι καθάπαξ, τί μοι τῆς κρίσεως τὸ κέρδος; τί δ’ ὑμῖν

τηνάλλως παραναλίσκεται δικαστήριον; εἰ δὲ δεήσει με

 λέγειν τι καὶ μὴ δέχεσθαι τὴν αἰτίαν, ἀνάγκη πολλὴ

τὰ τῶν ἀλγούντων καὶ τὰ τῶν ὀδυρομένων, ἐν οἷς ἂν

ἐκδράμοι τι τοιοῦτον, ὅ σιωπᾶσθαι βέλτιον. ἐγὼ

οὖν καλέσω τὸν πατέρα μου συκοφάντην; ἐγώ τι πι-

κρότερον εἴπω πρὸς αὐτόν; μίμησαι, πάτερ, τὰ θη-

 ῥία. κἀκεῖνα κήδεται τῶν τέκνων. ἀλλὰ πρῶτον

μὲν ἀσεβές τε καὶ δεινὸν καὶ θεοῖς καὶ δαίμοσιν

 1 προσέμενον Ma sed σ eras, ClVa sed in hoc in προμένοντα

corr et προσμένοντα in marg m2 προσέμενεν Α 3 μὴ Cl

5 ὑμῶν scripsi e VaAMaClB ἡμῶν Mon Re 6 τὰ inserui e

libris cum lacobsio Schul om Re 8 ὅτῳ reposui e libris cum

lacobsio Ach Τ 966 Schul ὅταν Re | θάνατον Α | ᾖ post

inserendum coni lacobs Lect 9 αἰτίᾳ τοιαύτῃ scripsi cum

lacobsio Schul αἰτία τοιαύτη libri αἰτίαν τοιαύτην Re | τὴν

<ἐσχάτην> ζημίαν lacobs Lect | χείρω Va 10

ἀπέχεσθαι libri Re 11 τις] πατὴρ lacobs Lect 13 πολλάκις

post καθάπαξ Α | ἡμῖν ΑΒ 14 τηνάλως VaAMaClB 15 τί

libri Re | λέγειν post ἀνάγκη inserendum coni lacobs Lect,

supplendum Schul Ι εἰ ClB εἷ Va om MonAMa Re | πολλὴ οἱ

| τὰ(2) om Β 17 ἐκδράμοι scripsi ἐκδράμῃ libri Re | τί

Β τὶ Α 18 τι om Va 19 πάτερ om A 21 τε] τοῦτο la-

cobs Lect Schul | δαίμοσιν Ma sed δάι in ras m2 



 



ἐχθρὸν καὶ μυρίων ἐμοὶ θανάτων βαρύτερον. ἔπειτα

πόσην εἰκὸς ἔσεσθαι βοήν, πόσον δὲ θόρυβον ἐν τι

δικαστηρίῳ καὶ τῶν καθημένων καὶ τῶν περιεστηκό-

των; ἐξελήλεγκται τἀδίκημα, δέδεικται τὸ σκευ-

ώρημα. τοῦ τοιαῦτα λέγοντός ἐστι τὸ κἀκεῖνο 

τετολμηκέναι καὶ τῆς αὐτῆς ψυχῆς καὶ τὰ ῥή-

ματα καὶ τὰ ἔργα. εἰ γὰρ ἐν μέσῳ ταῦτα, τί

λάθρα; οὐ βαλεῖ τις, οὐκ ἀποκτενεῖ τὸν φονέα

τοῦ πατρός; εἰ οὖν ἥ τε σιωπὴ τῆς αἰτίας ὁμολογία

σαφὴς καὶ ἡ φωνὴ ταὐτὸν ἂν ποιοίη, τίς ὄνησις τῷ 

φεύγοντι τοῦ δικαστηρίου; ἀλλὰ θῶμεν βούλεσθαι

πᾶσαν ἄδειαν ἅπαντος ἔσεσθαί μοι λόγου καὶ μηδένα

ἐπιστομίσειν μήτε διακωλύσειν μηδ’ ἐπὶ μηδενὶ τῶν

λεγομένων δυσχερανεῖν, ἀλλ’ ἄπειρος ὤν, ὦ πολῖται,

δικαστηρίων καὶ νέος καὶ ἡλίκον ὁρᾶτε καὶ μόνος πῶς 

οἴσω γῆρας πατρὸς καὶ προσηγορίαν καὶ ἐμπειρίαν

πραγμάτων καὶ πλῆθος ῥητόρων καὶ οἶς λυσιτελεῖ τὸ

ἐμὲ τεθνάναι;