εἰ μὲν οὖν

ἐκείνους ἀποχρήσειν ἡγούμην, οὐκ ἂν ὑμῖν ἠνώχλουν

 οὐδ’ ἂν φορτίον μεῖζον ἢ κατ’ ἐμαυτὸν ἀνῃρούμην

δήμῳ διαλεγόμενος· ἐπεὶ δὲ ἐλάττους εἰσὶ τοῦ πράγ-

ματος, ὑμᾶς ὁ καιρὸς ζητεῖ τοὺς τῶν ὅλων κυρίους,

ὑφ’ ὧν εὔξαιτο ἄν τις αἰτηθῆναι χάριν. 20. Γραφὴν οὖν, φησίν, ἀπενεχθεῖσαν δια-

 γράψεις; οὐκ ἐγώ. πόθεν; οὐδ’ αὖ ὁ δῆμος. ἀλλ’

 22 cf. t. III 161, 21 23 cf. p. 724,9 

 6 μὲν] με Va 9 ἱκετεύω Va 10 πείθω VaMa sed in

hoc in πειθώ corr m 2, ClB | πολύ om Α 11 δεηθέντα Α

15 τοῦτο MonVaA Re 16 δακρῦσαι MonA fortasse recte at

cf. ad t. II 355, 17 17 αὐτὸν Mon 



 



ὅσπερ ἀπήνεγκεν, εἰ πείθοιτο τῷ δήμῳ. πείσεται δὲ

παρ’ οὗπερ οὐκ ὀλιγάκις τετίμηται. τίς οὖν αὕτη τοῦ

πατρὸς ἀτιμία, εἰ ἄκοντος μὲν οὐδεὶς λύσει τἀκείνου,

τὰ αὑτοῦ δὲ αὐτὸς ἑκών; οὐδὲ γὰρ χαίρειν εἰπόντες

ἐκείνῳ τὸν ἄρχοντα καλέσαντες μὴ ἐξέστω δὲ τῷ 

πατρὶ τὸν παῖδα διώκειν ἐροῦσιν, ἀλλ’ αὐτὸν τὸν

πατέρα καλέσαντες τοιαῦτα πρὸς ἐκεῖνον ἐροῦσιν· ὦ

φίλτατε, ἐπειδὴ μόνος οἴει πατέρων ὑπὸ τοῦ

παιδὸς μεμισῆσθαι καὶ τὸ μῖσος εἰς βουλὴν φό-

νου προβεβηκέναι καὶ τοῦτο ἐδυνήθης πεισθῆ- 

’ναι, λάμβανε μὲν τὴν δίκην, οὐ παραιτούμεθα,

λάμβανε δὲ κατὰ τὸν νόμον, ὃς ποιεῖ σε κύριον

τοῦ ’κείνου σώματος. ταῦτα γάρ, ταῦτα ὁ παῖς

ἱκετεύει πραγμάτων σε πολλῶν ἀπαλλάττων καὶ

τούτων τῶν λογογράφων. ἂν ταῦτα ὁ πατὴρ 

προσέμενος ἀποστῇ τῆς κρίσεως, τίς ἠδίκηται νόμος;

τίς ἀνθρώπων ὕβρισται; τίς βεβίασται τῶν πολιτῶν;

οὐδείς. ἀλλ’ εἶς οὗτος βεβαιοῦται νόμος τήμερον ὁ

περὶ τῶν ἀκρίτων φόνων. εἰ μὲν οὖν ἢ μηδεμίαν

ἢ μικρὰν ἀντὶ μείζονος ὑποσχεῖν ἠξίουν δίκην, οἷον 

 1 ὅσπερ scripsi ex AMaClB ὧσπερ Mon Va Re ὃς ἂν Sin-

tenis I ἀπήνεγκεν scripsi ἀνήνεγκεν libri Re 2 αὕτη scripsi

ex AClB ἀναστῇ Mon sed αὕτη in marg, VaMa Re 3 τἀ-

κείνου, τὰ αὐτοῦ scripsi τὰ κινοῦντα αὐτοῦ αὑτοῦ Β) libri Re

τἀκείνου ὄντα (vel τἀκείνῳ δοκοῦντα), αὐτοῦ lacobs Schul

5 δὲ delendum censet lacobs Lect, in δὴ mutandum Schul

6 διώκειν — 7 πατέρα om Β | ἀλλ’ — 7 ἐροῦσιν om VaA

8 εἴη in οἴει corr Cl 4 10 προβεβηκέναι scripsi ex AMaClB

cum lacobsio Schul προβεβληκέναι MonVa Re | ἐδυνήθη προσ-

θεῖναι Α 13 τοὐκείνου scripsi e VaAClB cum lacobsio Ach

Τ 912 τοῦ ἐκείνου Lect) τοὐκείνου MonMa τ’ ἐκείνου Re

15 τῶν Α sed ῶν ex ἑ corr m2 | τούτοις Α 16 προσέμενος

scripsi e MaCl sed σ inser Ma2 Cl4 προέμενος MonVaB Re

προσθέμενος Α 19 ἢ] εἰ Va 20 μικρὸν Α | ἀξιῶν ἠξίουν

coni lacobs Lect | οἱονεὶ MonVaAMaCl Re 



 



εἰ ταῦτα ἔλεγον παρελθών· ἄνδρες πολῖται, πονη-

ρῶν καὶ κακοηθῶν ἀνδρῶν συμμορία τὴν οἰκίαν

ἡμῖν κεκύκλωκε καὶ πολιορκεῖ. βοηθήσατε, πρὶν

αὐτὴν ἐξέλωσιν. ὁ πα·τὴρ ἀναπέπεισται. διανε-

 νόηταί με τὴν ψυχὴν αὐτὸς ἀφελέσθαι, ὃ οὔτε

ἐγένετο μήτε γένοιτο. πῶς γὰρ ἂν ἐγὼ γεγονὼς

ἐξ ἐκείνου καὶ τοῦτο ἀκριβῶς εἰδὼς καὶ τρα-

φεὶς οὐδενὸς φαυλότερον καὶ παιδείας μετα-

σχών, ἣ τοὺς ἀναισθήτους ἀμείνους ποιεῖν δύ-

 ναται καὶ δικαίους καὶ καλῶν ἔργων ἐπιθυμῇ..

 RIV 846 τάς, | πῶς οὖν ἐγὼ τὸν πατέρα εἶναί μοι

δεινὸν ἡγησάμην τῆς ὀρφανίας μεγίστης εἶναι

συμφορᾶς ὁμολογουμένης; ἤ οὐχ ἡδὺ πατέρα

γηραιὸν ὥσπερ τινὰ δαίμονα θεραπεύειν κἀν

 ταῖς εἰς ἐκεῖνον ἐπιμελείαις κτᾶσθαι τὰς ἀμεί-

νους ἐλπίδας; οὐκ ἂν ἔδεισα τοὺς ἐνταῦθα νό-

μους; οὐκ ἂν ἔδεισα τοὺς ἐν Ἅιδου φόβους;

ποιήσατε τοίνυν ἥμερόν μοι τὸν πατέρα καὶ

κρατήσατε τῶν διασειόντων ἡμῖν τὸ γένος. εἰ

 ταῦτα ἐδεόμην, εἰκότως ἂν ἠγανάκτεις.