16. Ἀλλ’ οὐκ εἰωθότα, φησί, ζητεῖς τὸν κρῖ-

ναι βουλόμενον ἀναγκάζων ἄκριτον τὸν αὑτοῦ 

σφάττειν. οὐδὲ γὰρ εἰωθότα, ὦ πολῖται, ἐγκέκλημαι,

οἷον πίνειν τοῦ μετρίου πλέον, διάγειν ἐν κώμοις,

προσκεῖσθαι κύβοις, ἑταίραν λελύσθαι, ταῦτα δὴ τὰ

πολλοὺς τῶν νέων καταδεδουλωμένα. ἀλλ’ ἐκεῖνα δια-

 1 cf. t. VI 214, 6; 270, 16 18 Dem. Phorm. p. 958, 13;

Olymp. p. 1182, 14. Arist. vesp. 1353 

 1 ὑμέτερα Va 2 τὸν παῖδα om Β 5 διατέλους ΑΒ |

λησόντων MaClB 7 ἐλθεῖν οὐδ᾿ ἐθέλων coni lacobs Schul 

 8 κατεσκευακόσι scripsi ex AMaClB παρεσκευακόσι MonVa

Re 9 βουμένοις Mon sed βουλομένοις in marg Hardt

11 δέη Ma 13 με om Α 14 ζητεῖ Va 15 αὐτοῦ Mon

VaMaClB Re 16 οὐ VaMa sed in hoc οὐδὲ suprascr m 2,

ClB 17 μετρίου scripsi e MaB μέτρου MonVaACl Re |

κώμαις Μοὶ 18 κύμαις Α | ἑταίραν scripsi e Β ἑταίραν Mon

sed ἑταῖρες in marg, VaAMa sed in hoc ἀν’ in αἷς corr m2 ἐταί-

ραις ACl Re ἑταίρας Cobet Coll 303 | λελύσθαι scripsi e VaCl

cum Cobeto λελύσθαι Α κελύσθαι MonMa Re in lac 6 litt

om Β κεκτῆσθαι ἔστι τὸ ὀρθὸν ὧς μοι δοκεῖ in marg Va

Allatius ἑταίραις κολλᾶσθαι lacobs Schul 9 νέων om Α 



 



φυγὼν ἃ μὴ ῥᾴδιον μόνος ἐγκέκλημαι ταῦτα ἃ μηδεὶς

ἄλλος νέων. τί οὖν θαυμαστὸν εἰ ὑπὸ καινῶν ἐγκλη-

μάτων ἐπὶ καινοὺς προῆγμαι λόγους; χωρὶς δὲ

τούτων οὐκ ἐπιτάττω τῷ πατρὶ τήμερον οὐδὲ ἐφεστη-

 κὼς λέγω· τοῦτο μὲν οὐδ’ εἰ βούλει, ποιήσεις,

ἐκεῖνο δέ, κἂν εἰ μὴ βούλοιο, καὶ κρῖναι μὲν

οὐκ ἐπιτρέψω, κτεῖναι δὲ ἐπαναγκάσω, ἀλλ’ ἐφ’

ὑμᾶς ἥκω τὸν δῆμον τὸν φιλάνθρωπον, τὸν κοινὸν

πατέρα τῶν νέων. καὶ τὸ μὲν ἐμόν ἐστιν ἱκετεία, τὸ

 δὲ παρ’ ὑμῶν ἐσόμενον πειθώ. διαφέρει δὲ πολὺ

πεισθέντα δοῦναι χάριν ἢ μὴ βουλόμενον βιασθῆναι.

καὶ τὸ μέν ἐστι δημοκρατίᾳ πρέπον, τὸ δὲ εἰς τυράν-

νους ἔρχεται. οὐδὲ γάρ, εἰ τῶν συγγενῶν τινας τῷ

 RIV 845 πατρὶ προσέπεμπον ὑπὲρ τούτων διαλεξομένους, |

 ἀνάγκη τοῦτ’ ἂν ἦν. ὅπου γὰρ ἦν ἅψασθαι γενείου

καὶ γονάτων καὶ δακρύσαι καὶ εἰπεῖν· εἶξον, ἐλέησον,

αὐτὸς ἀπόκτεινον, πρὸς θεῶν, πρὸς ἑστίας, τίς

ἐνταῦθα χώρα τῷ τῆς ἀνάγκης ὀνόματι; εἰ μὲν οὖν

ἐκείνους ἀποχρήσειν ἡγούμην, οὐκ ἂν ὑμῖν ἠνώχλουν

 οὐδ’ ἂν φορτίον μεῖζον ἢ κατ’ ἐμαυτὸν ἀνῃρούμην

δήμῳ διαλεγόμενος· ἐπεὶ δὲ ἐλάττους εἰσὶ τοῦ πράγ-

ματος, ὑμᾶς ὁ καιρὸς ζητεῖ τοὺς τῶν ὅλων κυρίους,

ὑφ’ ὧν εὔξαιτο ἄν τις αἰτηθῆναι χάριν. 20. Γραφὴν οὖν, φησίν, ἀπενεχθεῖσαν δια-

 γράψεις; οὐκ ἐγώ. πόθεν; οὐδ’ αὖ ὁ δῆμος. ἀλλ’

 22 cf. t. III 161, 21 23 cf. p. 724,9 

 6 μὲν] με Va 9 ἱκετεύω Va 10 πείθω VaMa sed in

hoc in πειθώ corr m 2, ClB | πολύ om Α 11 δεηθέντα Α

15 τοῦτο MonVaA Re 16 δακρῦσαι MonA fortasse recte at

cf. ad t. II 355, 17 17 αὐτὸν Mon 



 



ὅσπερ ἀπήνεγκεν, εἰ πείθοιτο τῷ δήμῳ. πείσεται δὲ

παρ’ οὗπερ οὐκ ὀλιγάκις τετίμηται. τίς οὖν αὕτη τοῦ

πατρὸς ἀτιμία, εἰ ἄκοντος μὲν οὐδεὶς λύσει τἀκείνου,

τὰ αὑτοῦ δὲ αὐτὸς ἑκών; οὐδὲ γὰρ χαίρειν εἰπόντες

ἐκείνῳ τὸν ἄρχοντα καλέσαντες μὴ ἐξέστω δὲ τῷ 

πατρὶ τὸν παῖδα διώκειν ἐροῦσιν, ἀλλ’ αὐτὸν τὸν

πατέρα καλέσαντες τοιαῦτα πρὸς ἐκεῖνον ἐροῦσιν· ὦ

φίλτατε, ἐπειδὴ μόνος οἴει πατέρων ὑπὸ τοῦ

παιδὸς μεμισῆσθαι καὶ τὸ μῖσος εἰς βουλὴν φό-

νου προβεβηκέναι καὶ τοῦτο ἐδυνήθης πεισθῆ- 

’ναι, λάμβανε μὲν τὴν δίκην, οὐ παραιτούμεθα,

λάμβανε δὲ κατὰ τὸν νόμον, ὃς ποιεῖ σε κύριον

τοῦ ’κείνου σώματος. ταῦτα γάρ, ταῦτα ὁ παῖς

ἱκετεύει πραγμάτων σε πολλῶν ἀπαλλάττων καὶ

τούτων τῶν λογογράφων.