86. ἔνδηλος ἦς καὶ τότε τῷ μὲν δοκεῖν ὀργιζόμενος, 2 cf. p.
								698, 6 
							 1 Ἐριννύες θεαὶ τρεῖς παρ’ Ἕλλησιν ἔφοροι φόνου καὶ τι-
								μωρούμεναι τοὺς φονεῖς. καλοῦνται δὲ Ἀληκτώ, Μέγαιρα καὶ Τισιφόνη Ma 3 cf. Harpocr.
								s. v. Εὐμενίδες. [Apollod.] bibl. 1 1, 4 
							 1 ἐμοῦ Vi I νομίζω ante τὴν Vi2 οὔτε(1)] οὕτω Vi 3 ταῦτα HV τἀς
								ViMa 5 τῶν inserui ex HVMaClAthVa om ViBM edd | δὲ τοῖς τοιούτοις HV et lacobs App
								Pors Adv 283 Lect | δὲ inser Μί’ 6 τὸν — 7 διαχρησαμένης praemissis verbis πίστις ἡ
								στοργή citat Andr. Lopad. lex. Vindob. s. v. πίστις 141, 14 ed. Nauck | παρ’ αὐτὸν
								τὸν scripsi ex HVViMa Cl Lopad cum Iacobsio Lect παρὰ τὸν Ath περὶ τὸν BVaM edd sed
								διαχρησαμένης ἄνδρα περὶ τὸν τῆς in marg Mor 7 καὶ κοινωνίας om Vi Lopad | καιρὸν
								καὶ κοινωνίας 8 signum interrogationis edd 9 οὕτως HV ὄντας Mor sed ὄντως corr Not
								10 ὑπέστης Vi | γάρ με HV Re | ἠγάπησας Μ Mor 13 δυστυχεστέραν HV 14 οὕτως HVMa sed
								in hoc ς eras, Cl 15 ὑπόκρισιν Ma sed χειρῖσιν supra κρίσιν m3 | εὐνῆς Vi sed ὀργῆς
								in marg m2 16 ἔκδηλος Vi HV | ἧς Ma sed ν supra ς m 3 cf. p. 640 not. 2 | τὸ
								Vi 
							 τὴν εὔνοιαν δὲ μᾶλλον ἐπιδεικνύμενος. οὐκ ἠδυνήθης, ὦ πάτερ, δυσμένειαν
							πρὸς ἡμᾶς ὑποκρίνασθαι. κατε- νόησε τὴν σὴν προαίρεσιν ἡ πασῶν αὕτη κακουργο- τάτη.
							δι’ ἀμφοτέρων οὖν ὦσε | τὸ ξίφος, κἀμὲ RIV 768 γὰρ ἔτρωσε
							καιριωτέραν, καὶ τῆς αὐτῆς πληγῆς ἔργον ἀμφότεροι γεγενήμεθα. τί γὰρ
							ἀναισθήτου σώματος διενήνοχα; τί δέ μοι τοῖς ζῶσι πρόσεστι παραπλήσιον; 87. μόνην τὴν αἴσθησιν ἔχω τῶν οἰκείων ἀτυχημάτων καὶ τὴν γνῶσιν τῶν καλλίστων
							ἀφῃρημένος οἶδα τὰ ἐμὰ δυστυχήματα. τὴν μητέρα πυρὶ δαπανωμένην ἐθεα- 
							σάμην καὶ πρὸ τῆς θέας ἐκείνης τῶν ὀφθαλμῶν ἐκ- πεσεῖν δέον παραχρῆμα θεασάμενος
							κἀκείνων προσ- αφῃρέθην. τυφλὸς γενόμενος τὴν τοῦ πατρὸς σωτηρίαν ἱκανὴν εἶχον
							παραμυθίαν. εἷς ἦν μοι λοιπὸν ὀφθαλ- μὸς καὶ κάλλιστος ὁ πατήρ. καὶ τοῦτον
							πεπήρωμαι.