72. Σοφόν γέ σου τὸ διανόημα, καλά γε τὰ σκευω- ρήματα, φονεύειν, ἀντεγκαλεῖν·
							ἐπιβουλεύειν, προφέρειν ἑτέροις ἃ δέδρακας. ἀπεχρήσω τἠμῇ τυφλότητι πρὸς
							δυσσέβειαν, τῇ συμφορᾷ πρὸς πᾶσαν ἐπιβουλήν. ἐὰν ἐμπλήσω τὴν ἐσθῆτα φαρμάκων, τυφλὸς
							ὤν, ἔφη πρὸς ἑαυτήν, οὐκ ὄψεται ταῦτα καταμηνύσει νῆν. τὸ ξίφος ἐὰν ὑφέλω, τίς μου
							καταμηνύσει τὸν φόνον ἐργασαμένης; συκοφαντήσω τὸν πρό- γονον, κἂν
							ἀπαιτῶμαι τεκμήριον, προβαλοῦμαι τὸ ξίφος. ταῦτά σου τὰ σοφίσματα, ταῦτα τὰ μη- χανήματα πᾶσαν ὑπεραίροντα πονηρίαν. ἐμὸν μέν, ὦ
								 19 τὸ σημεῖον δι’ οὖ ἐλέγχει τὴν μητρυιὰν τὸν φόνον ἐργα-
								σαμένην ἤτοι τὰ ἀπ’ ἀρχῆς ἄχρι τέλους ΗΒ 
							 1 καὶ om Vi 2 προσεδόκησα in ras Ma 3 | οὔτ’ ἂν Ma sed γρ ὅταν
								suprascr m 3 3 διεχρησάμην Vi 4 συνέθηκεν Ma sed γρ προσέθηκεν suprascr m 3 5 τῆς
								μητρυιᾶς διελέγχει τὴν HV Re 7 καταλίπῃ HV 9 δέ Vi | σου Vi sed που in marg m2 | γέ
								σου HV 10 προσφέρειν ViCl sed in hoc σ del m 3, Va 11 τῆ ἐμὴ HV τῆ’ MaAthB τῆ μῆ
								ViCl | χρηστό- τητι Vi 12 ἂν HV 14 „malim ἔφης, et tum ἑαυτὴν erit idem atque
								σεαυτήν“ Re | αὐτὴν ViMaAth αὐτὴν Cl Ι ὄψομαι Vi | σκευωρουμένης Vi sed
								σκευωρουμένην suprascr m2 15 ἂν BVa | καὶ ante τίς σκευωρουμένην 16 τὸν φόνον
								καταμηνύσει BVaM Mor Ι τὸν φόνον ἐργασαμένης om Ma | ἐργασαμένης V sed γα inser m2,
								Cl sed ης ex η corr m2 17 ἀπαιτῶσι Vi 18 σοι Vi 19 μέν inserui ex HVViMa ClB sed in
								hoc inser rubr om AthVaM edd 
							 γύναι, τὸ ξίφος, σὸν δὲ τὸ τόλμημα. συγκαθεύδειν ἐκείνῳ προσποιουμένη
							διέφθειρας τὸν καιρὸν αὐτόθεν τοῦ φόνου κατανοήσασα ᾧ διεχρήσω τὸν δυστυχέστα- τον.
							καὶ ὁ μὲν μηδὲν ἀνήκεστον προσδοκῶν ἀνεπαύετο, σὺ δὲ λοιπὸν ὕπνῳ
							κατειλημμένον θεασαμένη ῥᾳδίως ἀπέκτεινας.