ἐγὼ δέ, ὦ δικασταί, 4 Il. η 242 sq. 13 cf. t. III 52, 11. Dem. Apatur. p. 897,3 2 μὲν om Ma | τί post αὐτῷ MaClPa, τι Β 3 τε post ἐλθεῖν Va 4 μὴ δὲ PMaClPaBVa Ferr 5 τοῖς ante τοι- ούτοις MaClPa 6 δ’ ἂν MaClPa 7 ἐν Mor sed γρ ἕκων in marg 8 ὁ τότε] ὅτε MaClBVa 10 περὶ Va | μὴ δὲ Ρ MaClPaB Ferr μὴ Va 11 θιγεῖν libri edd cf. t. I 127, 18; σῶμα III 259, 3 | μὴ δὲ PMaClPaBVa Ferr | νόσημα Va τὸν κάμνοντα MaCl 12 γε om MaClPaBVa | δὴ Ferr Mor 13 καὶ(2) om Va 14 καὶ om Ma | δέ Ma 16 ἐγνώκειν Va sed κ in ras m 2 18 μοι post γενέσθαι MaClPa | καὶ] κατὰ coni Mor 19 ἀδελφὸς ὁ σὸς MaClPaVa | οὕτω ταῦτα MaClPa | voce μὴ inc Cr fol. 88r 22 ἄνδρες CrMaClPaVa ταῦτα ἀκούσας καὶ δακρύων ἐμπλήσας τὸ γραμματεῖον, πῶς ἂν ὑμῖν εἴποιμι τὸ πεπραγμένον; οὐκ ἐδυνήθην πεισθῆναι μὴ εἶναί μου τὸν ἀδελφὸν ἀδελφόν, ἀλλ’ εἰδὼς αὐτὸν ἐκ τῆς αὐτῆς ὄντα μοι μητρὸς καὶ ταὐτοῦ πατρὸς καὶ παντὸς τοῦ περὶ ταῦτα δικαίου κατασχόν- τος μου τήν τε γνώμην καὶ τὴν δεξιὰν ἐνέγραψα ταῦ- τα ἅπερ ἂν καὶ ὁ πατήρ, εἰ πρὸ τῆς ὀργῆς διαθήκας ἔγραφε. τούτων δὲ γεγενημένων ἔδραμον εὐθὺς ἐπὶ τοὺς νεώς, εἵπετο δὲ καὶ ὁ δυστυχὴς ἀδελφός, καὶ παρὰ τῶν θεῶν προσκείμενος τοῖς ἕδεσιν ᾔτουν ὑγιᾶ- ναι τοῦτον ἡμῖν, ὅπως ἂν τῶν ἄλλων ἀγαθῶν ἐμέ τε ἐπαινέσῃ καὶ πρὸς τοῦτον διαλλαγῇ. καὶ τῆς ὑστεραίας ἠκούομεν τῶν ἰατρῶν τὰ βελτίω λεγόντων καὶ ὡς ὕπεισιν ἐλπίδες, εἶτα ὡς νενίκηται τοῦ κακοῦ τὸ πλέον, εἶτα ὡς ἅπαν. καλεῖ δή με πάλιν καὶ τὰς διαθήκας κελεύει φέρειν, ἀναγνοὺς δὲ καὶ συγγενόμενος ἀνθρώ- ποις οἶς διιστάναι τὰς συγγενείας ἡδὺ μιαρὸν καὶ πο- νηρὸν καὶ θεοῖς ἐχθρὸν καὶ τὰ τοιαῦτα ὠνόμαζε καὶ ἔγωγέ φησιν ἐξελῶ καὶ ἀποκηρύξω. καὶ ᾤμην εἰ- ναι τὰ τοιαῦτα λόγον, μὴ γὰρ ἄν ποτε γράμμα οὕτω 2 πῶς ante οὐκ PMCrClPaBVa edd om Ma delevi πε- πραγμένον; πῶς; (scil. εἴποιμι ταῦτα) coni Re ὡς lacobs Lect | ἠδυνήθην MaClVa 4 μοι om Va 5 τοῦ om Ma 6 μοι CrMaClPaVa | ἐνέγραψα ταῦτα inser Cl 2 | ἐνέθηκα Va | ταῦτα om Va 7 ἅπερ Cl sed ἅ inser m 2 9 καὶ et δυστυχὴς om MaClPaVa | ὁ in ras inser Ma 3 10 παρὰ incertum Cr ut pleraque quae antecedunt et sequuntur usque ad p. 591, 15 καὶ περὶ BVa „παρὰ videtur delendum esse aut potius loco huius παρὰ leg. esse πατέρα et loco pronominis τοῦτον paulo post ad- verbium πάλιν“ Re πάλι lacobs Lect | τοῖς post παρὰ PMB edd delevi | τοῖς inserui e MaPaVa om PMClB edd | ὑγιάναι MaClBVa 11 τε om Va 12 γρ ἐκεῖνον in marg Mor 13 ὧς] τὸ Re 14 ὕπεισι Pa 15 καλεῖ — 16 δὲ om MaCl | καὶ ante πάλιν Mor Re delevi 17 διεστάναι MaClBVa 20 τὰ τοιαῦτα] ταῦτα MaClPaVa | οὕτω γράμμα MaClPa BVa | πρᾶγμα Cobet Coll 299 at cf. p. 592, 15; t. IV 393,7 καλὸν ἄξιον νομίσαι δίκης. ὁ δὲ ἔμελλεν ἄρα τοῖς παροξύνουσι καὶ τοὖργον αὐτὸ χαριεῖσθαι. καὶ νῦν ἠκούετε κατηγοροῦντος αὐτοῦ. 19. Νόμος γάρ μοι δέδωκεν ἀποκηρύττειν φησίν. οἶδα καὶ ἐπαινῶ γε τὸν νόμον βοηθοῦντα πα- τράσιν ἀδικουμένοις οἱ δικαίως | ἂν μετὰ τοὺς RIV 675 θεοὺς ὑπὸ τῶν παίδων τιμῷντο. ἃ τοίνυν πεπόνηταί μοι περὶ αὐτὸν παρὰ πάντα τὸν χρόνον τί δεῖ καθ’ ἕκαστον λέγοντα ἐνοχλεῖν ἀρκούσης εἰς μαρτυρίαν τοὐ- μοῦ τρόπου τῆς διαθήκης τοῦ πατρός; οὐ γὰρ ἄν, εἰ μὴ καὶ φιλοπάτορα καὶ παιδείας ἐπιθυμητὴν καὶ κρείττονα ἡδονῶν καὶ πρεσβυτέρους αἰδούμενον καὶ πρᾷον καὶ φιλόπονον καὶ ἴσον ἀπέχοντα τοῦ τε ἀνα- λίσκειν καὶ τοῦ κερδαίνειν κακῶς, εἰ μὴ ταῦτά τε συνῄδει καὶ τἄλλα πάντα ἁπλῶς ἃ τῶν ἀγαθῶν ἐστιν, οὐκ ἂν ὅλης τῆς οὐσίας ἐποίει κύριον. ἀλλ’ ὅμως ὃν οὐδεπώποτε ἐμέμψατο νῦν ἀποκηρύττει λέγειν ἔχων οὐδὲν τοιοῦτον οἷά τινες ἤδη λέγοντες ἔδοξαν εἰκότως ἀγανακτεῖν. ἐγὼ γὰρ ἤδη τινὰ τοῦτο πεπονθότα ἰδὼν ἠρόμην τινὰ τῶν πλησίον ὅ τι ἁμάρτοι. ὁ δὲ ἑταίραν ἔφη τρέφει τοῦ πατρὸς καταφρονῶν. ἑτέρου ταὐτὸ 6 cf. t. IV 746, 17 R 2 τοὔργον Va τοὔργον Cl 5 τοῖς ante πατράσιν Mor Re delevi 6 μὰ PM Ferr cf. t. VI 527,2 c. schol. 7 θεοὺς in lac 12 – 14 litt om Va | νόμων Β | πεποίηταί Pa 8 παρὰ om BVa | καθέκαστον PMMaClPa 11 καὶ μὴ Β et γρ in marg Mor 13 πρᾶον Va Ferr Mor | ἶσον Cl | καὶ post ἴσον repet MaCl | τε — 15 καὶ om MaCl 14 τε scripsi γε PMMaClBVa edd sed γρ τε in marg Mor μοι Pa 15 τ’ ἄλλα Β 16 ὅλως MaClPa | ἐποίει τῆς οὐσίας CrMaCl PaBVa 17 οὐδεπώποτε scripsi e MaClPaBVa οὐδέ ποτε PM edd 18 οἷον Va | ἔδοξεν Va 20 ὅτι ClVa 21 τρέ- φει scripsi e MaPaBVa ut coni Re τρέφειν Ρ sed v eras, MCl edd πεπονθότος πάλιν ἠρόμην. καί τις εἶπεν οἶνον πολὺν εἶναι τὴν πρόφασιν. ὁ δέ τις εἰσελθὼν ἐβόησεν· ἄν- δρες δικασταί, ἐν ὄρνισι καὶ κύβοις ὁ παῖς μοι διατρίβει τῶν σπουδαίων πράξεων ὀλιγω- ρῶν καὶ ἔστι χαλεπὸς τοῖς ἡλικιώταις καὶ παίει τοὺς ἐντυγχάνοντας. ἐγένετο καὶ πρὸς ἀδελφὸν μῖσος ἀποκηρύξεως αἴτ’ ἴον, καί τις ἐξέβαλεν υἱὸν αἰσθόμενος ὧς ἥδιστα ἂν ἴδοι τεθνεῶτα τὸν ἀδελφόν. 22. Τί οὖν ἀδικῶ τούτων ἢ τί τούτοις παραπλή- σίον; τούτων μὲν οὐδέν φησιν, ἕτερα δὲ ἐμοῦ βουλομένου σὺ γέγραφας ἕτερα καὶ δύο ἐποίη- σας ἀνθ’ ἑνὸς κληρονόμους, σαυτόν τε καὶ τὸν RIV 676 ἀδελφόν. ἀδελφὸν | λέγεις; καὶ τί θαυμαστόν; τοὐναντίον γὰρ ἔδει θαυμάζειν, εἰ κύριος ἐγὼ τῶν γραμμάτων καταστὰς πονηρὸς εἰς ἐκεῖνον ἐν οἶς ἔγρα- φον ἐγιγνόμην.