Ἐγενόμην, ὦ δικασταί, τούτ’ ᾦ παῖς δυστυχὴς μὲν ἄγαν, πονηρὸς δ’ οὐδαμῶς. τεκμήριον
							δέ, οὐ γὰρ ἀπεκήρυξε πρότερον οὐδ’ ἐπήνεγκεν αἰτίας, οὐ μικράς, οὐ
							μείζους, ἀλλ’ ἔστεργεν, ἐπαίδευεν, ἐπῄνει. πολλάκις 6 cf. t. V
								437, 7 
							 6 διαφόροις] ἐχθροῖς suprascr Ma 2 13 προκατάστασις ἢ ἤτοι Ma)
								καὶ (om MMa) προδιήγησις MrubrCMa 2 Wolf διή- γημα Ath 
							 1 μὴ δὲ HLiLaAthClB Ferr 2 διατί HLiAthMaClB Va 
							 4 οὐ δὲ HLiCl 7 τινα reposui e libris sed α ex ῶν corr Laf τινι
								edd sed γρ τινὰ in marg Mor 8 post χαλεπά comma libri, signum interrogationis Mor Re
								| λαβεῖν Η | πολλοὺς La sed οὑς in ras f 11 εἴπω Va 12 δ’ οὖν scripsi ex HV LiLa sed
								in hoc γρ δὲ in marg p, MaCl δ’ MAthBVa Va δὲ edd Ι ὧς scripsi ex HLi et γρ in marg
								LaP ὅσα VLaMAth MaClBVa edd 13 νὴ τοὺς θεούς ante ἐγενόμην AthBVa edd delevi cum
								lacobsio Lect 133 Ι ὦ δικασταί scripsi ex HVLi MaCl ὦδ La m ἄνδρες MAthBVa edd 14 δὲ
								MAthMa ClBVa edd | οὐδὲ MAthBVa 15 ἀπεκήρυξε Ma sed ε(2) in ras m2 | οὐδὲ MAthBVa
								edd Ι ὑπήνεγκεν V ἐπήνεγκα Ma 16 ἔτρεφεν ἐπεμέλετο post ἐπῄνει Li 
							 ηὔξατο τοῖς θεοῖς φυλάττειν αὑτῷ τὸν τοῦ κλήρου διάδοχον. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει καιρὸς εἶναι γάμου, πρὸς ἐμὲ μνημονεύει. καὶ διηγεῖτο τὸ γένος τῆς
							κόρης, τὴν σωφροσύνην τῶν τρόπων, τοῦ σώματος τὴν ὥραν, πάντα οἷς ἄν τις ἐπισπασθείη
							νοῦν ἔχων, καὶ τελευ- τῶν προσέθηκεν | ὡς, εἰ μὴ τὸ παρὸν ἁρπάσαιμι, RIV 643 μηκέτι ζητήσει παραπλήσιον γάμον. ἐπείσθην. τέ γὰρ
							οὐκ ἔμελλον τοσαῦτα ἀγαθὰ προσίεσθαι; καί, νὴ Δία γε, τὸν πατέρα τῆς προνοίας
							ἐθαύμασα. τί δεῖ καθ’ ἕκαστον λέγειν ὅσα παρ’ ἡμέραν ἐξέφερε γυναικείας 
							ἀρετῆς ἐπιδείγματα; ἕν γὰρ τὸ εἰς ἐμὴν μετὰ χρημάτων ἀποπλεῦσαι ἐλευθερίαν, ὃ πᾶσιν
							ἐπέθηκε, γνώρισμα τῶν ὅλων γίγνεται.