ἀλλ’ εἰ μὲν οἱ δυστυχοῦντες ἀδικεῖν νομίζονται καί τινες ἀνθρώπων οὕτως ἀτόπως
							ἔχουσιν, ἀνάγκη μοι σιωπῇ φέρειν τὴν ζημίαν, | οὐδὲ γὰρ εἰπόντι πλέον οὐ- RIV 641 ’δεν· εἰ δὲ χωρὶς μὲν τὰ πονηρεύματα, καὶ τοὺς μὲν
								 μισοῦμεν, τοὺς δὲ ἐλεεῖν εἰώθαμεν, οἶμαι σὺν θεοῖς εἰπὼν τόν τε πατέρα
							τῆς ὀργῆς παύσειν ὑμᾶς τε δι- δάξειν ὡς οὐκ ἄξιός εἰμι ταῦτα παθεῖν ἐφ’ οἷς εἰσ-
							ῆγμαι. 3. τὸ μὲν οὖν προσῆκον ἦν, ὦ δικασταί, πενθεῖν 7 ἀξίωσις Ath 16
								δεύτερον προοίμιον προοίμιον δεύτερον Μ) ἐξ ὑπολήψεως ἐξυπολήψεως Ma) τῶν δικαστῶν
								MrubrMa 2 δεύτερον προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως C ἐξ ὑπολήψεως δεύτερον προοίμιον
								Ath 
							 2 Τύχην scripsi τύχην libri edd 3 αὐτὴν MaCl sed in lioc in marg
								m 2 Ι ἀντὶ in ras Cl 2 4 γὰρ reposui e libris μὲν edd | ἐπέραστον Ferr et γρ in marg
								Mor 5 λῃστάς HAthCl Ferr 6 οἰκείων Li 7 οἷδ’ ἂν Cobet Mnem. N. S. III 155 Coll 298 Ι
								τινα HVLi | καταλείπει scripsi e LiLaMAthBVa καταλείποι HVCl καταλείπω Ma κατέ-
								λιπεν Ferr καταλίποι Mor sed γρ κατέλιπε in marg, Re Ι μείζω Ma sed ΄ et ω in ras m
								2 9 μοι inserui ex HVLiLa MaCl om MAthBVa edd 10 εἷπόν τι MAthVa εἴπω τὶ HVLLa 12
								τοῖς Re | σὺν scripsi ex HVLiLaAthMaCl ξὺν MBVa edd | θεῶ Μ 13 εἰπὼν scripsi e Li
								εἰπεῖν LaMAth MaClBVa Va edd om HV | ἡμᾶς HLi | δὲ La | διδάξαι LuMa sed in hoc ειν
								supra αι m 2, Cl 14 οὐκ ἄξιός Cl sed ξ in ras m 2 οὐ δίκαιος BVa | τοιαῦτα La 16 co
								om BVa | δικασταί scripsi ex HVLiMMa sed in hoc γρ ἄνδρες suprascr m 2, Cl ἄνδρες
								LaAth edd om BVa cf. p. 555,6; 556,13; 561,3 
							 με νῦν ἐγκεκαλυμμένον καὶ θρηνεῖν συνεχῶς τὸ γύ- ναιον καὶ τὸν πατέρα
							τουτονὶ τὸν χρηστόν, εἰ μὲν ἐβούλετο, κοινωνεῖν μοι τῶν δακρύων, εἰ δὲ μὴ τοῦτο,
							συγχωρεῖν ἐπ’ ἐμαυτοῦ με τὰς ἐμαυτοῦ συμφορὰς ὀδύρεσθαι· ἐπεὶ δ’, οὐκ οἶδα
							τί γνούς, μελανειμο- νοῦντά με ἕλκει πρὸς τὸ δικαστήριον, τὸν δὲ τῶν θρήνων καιρὸν
							ἀγῶνος ποιεῖται, δέομαι ὑμῶν, ὦ δι- κασταί, καὶ ἱκετεύω μὴ συνδραμεῖν τῷ πάθει τῶν
							ἀδί- κως ἀγανακτούντων, ἀλλ’ εἰς ὅσον ἔξεστιν ἐπανορθώ- σασθαι καὶ μὴ
							περιιδεῖν τοῦτον μὲν ἔρημον γιγνόμε- νον, ἐμὲ δὲ ἐξελαυνόμενον ἐπὶ τῷ δοκεῖν ἀδικεῖν,
							ὃ καὶ μάλιστα δέδοικα. ὡς τὸ μὲν παθεῖν τι δεινὸν μέ- τριον ἔμοιγε καὶ καινὸν οὐδέν,
							τὸ δὲ προσεῖναί τινα φαυλότητος αἰτίαν, τοῦτ’ ἂν εἴη τοῖς σωφρονοῦσιν 
							ἀφόρητον.