ἀπέκτεινα μέν, ἀλλ’ οὐ νυμφίον. ἐξέκοψα μέν, ἀλλ’ οὐ παῖδα. ἐφηψά- μην
 ξίφους, ἀλλ’ ἐν οἷς ὁ νόμος ἐφῆκεν. ὥπλισα τὴν δεξιάν, ἀλλ’ ἔνθα καὶ ὁ
 νομοθέτης τὸν δήμιον. μοιχὸν ἀνεῖλον καὶ τὴν μοιχευομένην προσέθηκα. καὶ
 τό γ’ ἀξίως ἀπεκτονέναι τὸ καὶ φόνον εἶναι δοκεῖν
 ἀφαιρεῖ- 1 Arist. av. 1100 11 Hierocl. apud
 Stob. floril. 67, 24. Soph. Ai. 492 
 3 καὶ om Vi 4 φόνου scripsi e PaMaViBVa φόβου LCl
 edd 9 καὶ(2) om MaClVi 12 μύσος MaVa μῖσος Cl | ἐπ’ οἴκου om Β
 ἐποίειν Va | ὐποτελούμενον BVa 15 ταὐτὰ scripsi e MaClVi ut coni Re
 ταῦτα LPaBVa edd | „circa ἄξιοι deesse videtur οἱ τοιοῦτοί“ Re |
 παραμφοἱν Cl 18 ἐφ’ Ma | ἐφῆκεν Mor sed γρ in marg ἐφήκει ἐφῆκε Ma
 ἀφῆκε BVa 19 ὁ inserui auctore Re coll. p. 357, 11 om libri edd 20
 ἀλλὰ ante καὶ Β | τὸ δ’ MaClViB Va 21 ἀφαι- ροῦμαι MaClViBVa 
 τᾶι. οὐκ ἀφαιρεῖται τὸ φόνον εἶναι τὸ πρᾶγμα ἄλλο τι ἢ ὅτι
 δικαίως ἠγώνισμαι. εἰ δὲ τοιοῦτος ὁ τρό- πος, οὐδ’ εὐθύνας ἐπὶ τοιούτοις ἀπαιτεῖν εὔλογον.
 οὐ καθαρὸν πολίτην ἀφειλόμην τῆς πόλεως, ἀλλ’ ὑβρι- στῆν,
 ἀλλὰ μοιχόν, ἀλλ’, εἰ οἶόν τ’ ἦν, καὶ πολλάκις RIV
 608 ἀπολέσθαι δίκαιον. | οἷς μὲν γὰρ ἠδίκει πεπτω- κὼς οὐκ
 ἠδίκηται, οἷς δ’ ἀξίαν ἐδέχετο τὴν πληγὴν οὐδ’ ἡ πόλις
 προσεζημίωται.