48. Περὶ μὲν οὖν τῆς παιδὸς τοσοῦτον ἐγὼ δυσ- τυχὴς καὶ τοῦτο τὸ μέρος ὁ κακοδαίμων ὡς μηδὲ πλειόνων δεῖσθαι λόγων ὧς οὐ πάλαι προὔδωκε τὴν σωφροσύνην ἐκείνη. εἰ γὰρ τὸ βούλεσθαι πανταχοῦ τοῖς νόμοις ὑπεύθυνον καὶ τὰ τῆς γνώμης ἀνιχνεύειν προὔργου τοῖς δικασταῖς, τό γε μή τινα τῶν ἀλλοτρίων εἶναι τὸν ἐξαπατῶντα οὐκ οἶμαι τοῦ μεμοιχεῦσθαι ταύτην δοκεῖν ἐξελέσθαι, ὅτι μηδὲ τὸν ὧς ἀποκτενοῦν- ἀποκτενοῦντα τὸ βέλος ἐπιρρίψαντα μέν, οὐκ εὐτυχήσαντα δὲ τὴν βολὴν τοῦ δοκεῖν ἀνδροφόνον τὸ μὴ τὰ καίρια τυχεῖν ἀπολύσεται οὐδὲ τὸν νυκτὸς ἐπιθέμενον μὲν ὡς ὑφαι- ρησόμενον, φωραθέντα δὲ πρότερον τοῦτ’ αὐτὸ τὸ μὴ λαβεῖν ὧς ἀνέγκλητον ἐξαιρήσεται. τοῦτό τοι καὶ ὁ δεινὸς ἐκεῖνος ἀνὴρ * ἐξηπίστατο καὶ τῇ προαιρέσει τὴν μοιχείαν ἐπέγραφε καὶ τοσαύτας εἶχε προῖκας ὁπόσα τὸν νοῦν ἐκείνη πρὸς ἑτέρους ἀπέκλινε. καί μοι τίς ἂν καὶ τολμήσαι φθέγξασθαι μὴ μοιχὸν εἷναι τὸν RIV 601 τὰ τοιαῦτα πειρώμενον; αὐτὸς ἐκεῖνος | οἷς τὴν ἐμὴν παῖδα τὰ τῶν μοιχευομένων κατέκρινε, τούτοις ἑαυτὸν ἐν τοῖς αὐτοῖς ἐνεχόμενον προδήλως ἀπέφαι- 1 „fort. τοσοῦτον λέγω· δυστυχὴς εἰς τοῦτο τὸ μέρος καὶ κακοδαίμων“ Re 2 ὁ καὶ τοῦτο τὸ μέρος κακοδαίμων lacobs Lect I μὴ δὲ LPaMaClViVa Ferr 3 πάμπαν lacobs Lect 6 οὐ τόγε μή coni Mor 7 οὐκ inserui e MaClViBVa om LPa edd sed οὐκ ἂν inserendum coni Re 8 μὴ δὲ LPa MaClViVa Ferr 10 βουλὴν MaClViB sed in hoc ὒ eras, Ferr Ι τὰ om BVa 12 τὸ inser Fa om MaClVi 13 τοῦτό — 14 ἐξηπίστατο inserui e libris om edd sed latine reddidit verbis hoc profecto etiam callidus ille vir noverat Mor 15 ἐπέ- ’γραφε Ma sed ε(3) in ras m^ 17 τολμήσαι scripsi e PaMa ΟἰVτ ut coni Re τολμῆσαι BVa sed in hoc * in ’ corr m* ToX^riaag L edd | tov Ta] t6v6s Mor 19 ,J,ocus hic depra- vatus est. utcunque mollias addendo nad^sLv post \loi%svo^bvcov. Verum tamen aliud melius requiro*’’ Re at cf. praef. p. 318, 35 Ι κατέκρινεν Vi 20 ἐν scripsi ἐπὶ libri edd sed aut delendum aut in ἐπιτιμίοις mutandum censet Re ἔτι coni lacobs Lect | ἐναχόμενον L ἀνεχόμενον Ma sed ἁ in ἑ corr m2, ClVi νεν. οὐ γὰρ ἂν ἐκείνην μὲν ἀποκλείεσθαι δίκαιον τὴν παθοῦσαν, τὴν ἠπατημένην, τὴν τὰ μείζω πάν- των ἐξυβρισμένην, τὸν δ’ οὕτω παρακρουσάμενον καὶ τὴν ὅλην ἐπεσκευακότα ὕβριν ἀζήμιον εἶναι καὶ παντάπασι πρόδηλον καὶ οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καί, τὸ δὴ μεῖζον, προσαποκερδαίνειν τῆς ὕβρεως.