RIV 582 δυστυχὴς ὁ πατὴρ καὶ τῶν πώποτε πατέ- ρων ὁ δυστυχέστατος. ξίφος γὰρ πρὸ
 μικροῦ κατὰ νυμφίου καὶ παιδὸς νεονύμφου ἐπέσεισε. καὶ θερμὸν L = Codex Laurentianus LVII 27 
 Pa = Parisinus gr. 3018 
 Ma = Matritensis 4679, olim N-49 
 Cl = Berolinensis gr. 195, olim
 Claromontanus 
 Vi = Vindobonensis philos. et philol. IV 82 
 Β = Barberinus II 41 nunc Vaticanus Barb.
 220 
 Va = Vaticanus gr. 82 
 1 Sopat. rhet. gr. VIII 229, 18 sq. ed. Walz. Ach.
 Τ. VIII 8, 13 
 1 Ἄλλη μελέτη. Ὑπόθεσις ante Νόμος Mor Re delevi |
 Νό- μος — 9 κρίνεται inser Va 2 4 ἑτέραν ἐπέδωκεν B Va 2 6 κατέσχεν
 Ma | ἐπέδωκεν Ma sed ἁ supra ἑ m 2 ἀπέδωκεν Cl 
 7 μὲν ἐκεῖνος B Va 2 | ἡ δ’ scripsi ἥδ’ LPaMaCl Vi
 edd ἡ δὲ B Va 2 8 καὶ inserui e MaClVi om LPaBVa edd 9 Ἡ στάσις
 ἀντέγκλημα post κρίνεται. LPaMa Mor Re delevi cf. ad p. 326, 6 10 ἡ
 ante προθεωρία MaCl Vi Ferr Ι προθεωρία in marg rubr L 
 ἔτι τὸ ξίφος καὶ αἰ χεῖρες τοῦ λύθρου ἐναποστάζουσιν. ὅθεν
 δεῖ τῷ λόγῳ καὶ πάθους, ὧς ἔνι, μάλιστα. καὶ ὁσάκις μνησθῇ τῆς παιδός,
 καὶ ἐπιστενάξει τῷ λόγῳ καὶ ἀποκλαύσεται τῆς τύχης ἑαυτὸν καί τινα
 δαιμόνων τελχῖνα βαρὺν καταιτιάσεται, ὅς καὶ τῆς θυγατρὸς τὰς φρένας εἰς τοῦτο κακοῦ μετέστρεψε καὶ τὴν αὑτοῦ χεῖρα κατὰ τῆς παιδὸς
 ἐξεβίασε. τὸ μὲν οὖν δυστυ- χὴς εἶναι πατἦρ | οὐκ ἀπαρνήσεται, τὸ δὲ κακός. RIV 583 τοῦτο δ’, ὧς οἷόν τε, μὴ εἶναι
 διαγωνιεῖται καὶ προσ- αποδεῖξαι σπεύσει τὰ τῆς αὐτοχειρίας ἀβούλητα,
 ὅθεν καὶ τὸ ὑφορμοῦν θεραπεύσει καὶ τὰ τῆς ἀνάγκης ἐπι-
 βεβαιώσει ὀλίγα μὲν τῆς παιδὸς ἐφαπτόμενος καὶ τὰ πολλὰ εἰς τὸ τῆς
 γυναικὸς ἀνάγων εὐεξαπάτητον, ἴνα μὴ πάντη ἀνεύθυνον δοκοίη
 διαχρήσασθαι, τὸ δὲ πᾶν τῆς σκαιωρίας τῷ νυμφίῳ προσάψει καὶ τοῦ ὅλου
 δρά- μάτος ἐκεῖνον εἶναι ποιητὴν ἰσχυρίσεται, ἐπάξει
 μέντοι καὶ ὅπως τὰ πρῶτα κἀκείνου ἐκήδετο, ἔνα πανταχόθεν τὸ θηριώδης
 εἶναι δοκεῖν ἐξέλῃ καὶ τὸ βεβιάσθαι ἀντεισάξει.