οὐχ ὁρᾶτε καὶ νῦν

 RIV 579 τινας πρὸς τοὺς αὐτῶν χαλεπούς; τίνας | δὴ τῆς

ἀδείας δοθείσης νομίζομεν ἔσεσθαι; μὴ γὰρ ἱκανὸν

οἴεσθε, ὦ ἄνδρες δικασταί, δεσμὸν εἶναι τὴν φύσιν,

 ἀλλὰ κρατεῖ μὲν ὡς τὰ πολλά, ὅταν δὲ τὰ νοσήματα

τῆς ψυχῆς ἐρρωμενέστερα γένηται, διακόπτεται καὶ ὁ

πατὴρ ἄλλο τι φαίνεται τοῦ τῆς ψυχῆς ἀναγκάζοντος

πάθους.