ἀκούω δὲ ὑμᾶς, ὦ βελτίστη,

σφόδρα ἁρμόζεσθαι πρὸς τοὺς τρόπους τῶν

ἐραστῶν. ἅρμοσαι δὴ πρὸς τὸν ἐμόν. λαμβάνειν 

εἴωθεν, οὐχὶ διδόναι, καὶ μάλιστα μέν, ὦ φιλ-

 2 cf. t. V 24, 5 Ι cf. p. 13, 7; t. ΙΙ 38, 11 4 Arist. Ach. 34 

 6 cf. t. V 444, 5 13 cf. p. 67, 6 

 1 ἢν Bcripsi e V (Mon) Va cum lacobsio Lect Schul ἢν

HMaClB Re 2 ἰχθὺς Η 3 ἄλλ’ ἄττα scripsi ex Η cum

lacobsio Add 7 Lect Schul coll t. III 170, 1; IV 252, 8; V 74,14

ἄλλαττα MaClVa sed in hoc τ(1) eras ἄλλαττα V ἄλλαττα

Β ἀλλ’ ἅττα Re 4 πριῶ VaB 5 δὴ Η | καὶ non ante τὸ

sed ante παρ’ ClB 6 ἐνθάδε ClB ἐνθένδε Va ἐνταῦθα

Ma Ι οὐκέτι Ma οὐκ ἔτι Οἶ’ μηδὲν VaB 8 ἢ Β | θαλάσσης

V Re 10 αὐτὸν lacobs Lect Schul at cf. t. V 56, 15 | εἰς

scripsi καὶ libri Re κατὰ Sintenis 12 καὶ μία ποιήση Va

ποιήσαι scripsi ποιήση libri Re 13 ἀκούω — 66, 2 μηδέν

ad versus comoediae Atticae ὑμεῖς γὰρ ἀρμόττεσθέ πως πρὸς

τοὺς τρόπους Ι τοὺς τῶν ἐραστῶν· ἅρμοσαι δὴ καὶ σύ γε | πρὸς

τὸν τρόπον τὸν ἡμέτερον, ὃς λαμβάνειν | εἴωδεν, οὐ διδόναι τι,

καὶ μάλιστα μέν. | ὦ φιλτάτη, δός. οὐ γὰρ ἁρμόσαιό γ’ ἂν | ἄμει-

νον ἄλλως εἰ δὲ μή, μὴ γοῦν μ’ ápaqi τει μηδέν revocabat Kockiue

Com. Att. fr. III 674 15 ἐραστῶν Va sed ἔρα in ras m 2 I

δεῖ Β 



 



τάτη, καὶ] δός, οὐ γὰρ <

ἂν>

ἄμεινον ἄλλως

μόσαιο, εἰ δὲ μή, μή με ἀπαίτει μηδέν. ἄλλως

τε, ἔφην, οὐδ’ ἀκερδὴς ὁ ἐμὸς ἔρως σοι γέγονεν,

ἀλλὰ μαρτυρίαν ἤνεγκέ σοι τοῦ κάλλους μεγά-

 λῆν. τοῦτό σε τῶν ἄλλων ἑταιρῶν ἐνδοξο-

τέραν πεποίηκεν. ἡ γὰρ πόλις ὅλη τοὐμὸν αἰσθο-

μένη πάθος ἐν στόμασιν ἔχει καὶ φοιτᾷ παντα-

χοῦ λόγος· τίς ἡ τὸν σκληρὸν τουτονὶ κατα-

κηλήσασα; ποῖον οὕτω κάλλος ἄμαχον ὃ τοῦτον

 κατηγωνίσατο; τίνα ἴσην ἔκρινε τῷ χρυσίῳ;

εἶθ’ οἱ μὲν ἐρῶντες καὶ πρότερον προσλαμβά-

νουσι πόθον, οἶ δ’ οὔποτε θεασάμενοι μεταθέ-

ουσιν ὀψόμενοι καὶ ἰδόντες ἐρῶσι καὶ ἐρῶντες

διδόασιν, ὥσθ’ ὅσα παρὰ τῶν δι’ ἐμὲ προσιόν-

 τῶν λαμβάνεις ἐμὲ διδόναι σοι νόμιζε καὶ προῖ-

κα σύνες ὁ.