XXX. Φθονερὸς τοῦ γείτονος αὐτοῦ πλουτήσαντος ἐξαίφνης ἑαυτὸν προσαγγέλλει. ἀλλ’ εἰ καὶ καλῶς οἴεται τὸ δαιμόνιον RIV 159 εὑρηκέναι δι’ ὅτου ζῶν ἀνιάσομαι τῷ γείτονι μὲν τοσ- 4 Cr = Codex Hierosolymitanus S. Crucis 57 Η = Hierosolymitanus S. Sepulcri 107 V = Vaticanus gr. 940 Μο = Monacensis gr. 113 Β = Barberinus II 41 Ρ = Parisinus gr. 2998 Μ = Marcianus gr. 439 La = Laurentianus LVII 44 Vi = Vindobonensis philos. et philol. IV 82 CI = Berolinensis gr. 195 olim Claromontanus Va = Vaticanus gr. 82 1 μελέτη ὡραία πάνυ καὶ ἀγαθὴ καὶ δεινὴ καὶ σφόδρα τοῦ φθονεροῦ τοῖς ἤθεσιν ἁρμονίως πεποιημένη, οὐ μὴν ἀλλὰ κἀν τῷ τέλει ὡραιοτάτη. ἀποστρέφει γὰρ πρὸς αὐτόν τε τὸν πεπλουτη- κότα καὶ πρὸς τοὺς δικαστάς· σχηματίζει καὶ αὐτὸν τὸν ποτὲ μὲν πένητα, τότε δὲ πλούσιον ἐν τῷ δικαστηρίῳ προσεληλυθό- τα προσεληλυθότας cod.) καὶ παραγγέλλεται καὶ τοῖς ἄλλοις πολίταις ἀφόρητον ἡγεῖσθαι τοῦ (ante τοῦ ras 2 litt, num τὸν?) γείτονος πλοῦτον. δεῖ γὰρ πάντοτε τοὺς γείτονας μὴ πλεονεκτεῖν ἀλλήλων in marg La s cf. schol. ad p. 656, 6 et p. 511. πραγμα- τική in marg Μ 3 προοίμιον in marg Lay 1 ἄλλης μελέτης θεωρία ante titulum edd delevi | Ὁ ante φθονερὸς Mor del Re Φθονερὸς — 2 προσαγγέλλει] Δύο γείτο- νες ἦσαν πτωχοὶ· καὶ τοῦ ἑνὸς αἴφνης πεπλουτηκότος ὁ ἕτερος προσιὼν τοῖς δικασταῖς αἰτεῖ κώνειον Μο cf. p. 614 Ι αὐτῶι La αὐτῶ Vi sed τοῦ supra τῶ m 2 3 Ἀλλ’ εἰ] Ἀλλὰ Μο 4 εὑρηκέναι La sed η ex ι ut videtur in ras corr s | διότου La Va δι’ om Μο οῦτον πλοῦτον δεδωκός, ἐμὲ δὲ ἐν τῇ πενίᾳ τετηρη- κός, ὅμως ἐξεύρηταί μοι σοφώτερόν τι τῆς ἐκεῖθεν μηχανῆς, κἂν ὑμεῖς ἐθελήσητε συναγωνίσασθαι καὶ δοῦναι τοῦτο ἐφ’ ὅπερ ἥκω, λέλυταί μοι τὸ λυπηρὸν καὶ τὴν ἐπηρεάζειν βουλομένην νενικήκαμεν Τύχην. τὸ γὰρ ἐκ τοῦ νόμου κώνειον τοῖς πράττουσι κακῶς ὑμῶν διδόντων εἰ πίοιμι, μετὰ τοῦ βίου καὶ τῆς ἀθυ- μίας ἀπαλλάξομαι. οἶδα μὲν οὖν ὅτι, κἂν μὴ τύχω τοῦ φαρμάκου, τῇ λύπῃ γε ἀντὶ τοῦ φαρμάκου χρήσο- μαι, διαφέρει δὲ τοσοῦτον ὅσον τὸ μὲν ταχὺ καὶ τή- μερον ἀποθανεῖν παρέχει καὶ τὸ λίαν ὀξέως χαρίζεται, τῆς δὲ ἀνέχεσθαι δεῖ τὸ σῶμα κατὰ μικρὸν δαπανώσης καὶ ποιούσης τὴν δυστυχίαν μακράν. ὥσπερ οὖν ἕκα- στος ὑμῶν, εἰ τελευτᾶν ἀναγκαῖον εἴη, βούλοιτ’ ἂν ὧς τάχιστα ἀφεῖναι τὴν ψυχὴν ἢ χρόνον ὧς πλεῖστον ἐν ἀλγηδόσι κατασαπεὶς ὀψέ ποτε ἀπελθεῖν, οὕτω καὶ αὐτὸς τὴν διὰ τοῦ κωνείου προτίθημι τελευτὴν τῆς Β IV 160 ἐκ | τοῦ λυπεῖσθαι συμβησομένης. ὑμεῖς δὲ μὴ γένησθε χαλεποὶ πρὸς τὴν δόσιν, ἀλλ’ ἐπειδὴ τῷ γεί- τονι γέγονεν ὁ πλοῦτος παρὰ τῆς Τύχης, ἐμοὶ παρ’ ὑμῶν ὁ θάνατος. 9 Ach. Tat. III 17, 3 16 Plat. Phaed. p. 86 B sq. 2 ἐκείνου Ρ et γρ in marg Mor 3 ἡμεῖς HCI Mor | ἐθέλητε ΜοΒ Ι μοι post ἐθελήσητε edd delevi 4 τοῦτ’ HV scriptura in Cr haud perspicua 5 νενικήκαμεν Τύχην scripsi e BPMLaViClVa νενίκηκα τύχην Μο τύχην νενίκηκα HV Re scriptura in Cr haud perspicua νενικήκαμεν om Mor 7 διδόντων ὑμῶν Μο sed ὑμῶν in marg Ι τῆς ἀθυμίας καὶ τοῦ βίου HV Re scriptura in Cr haud perspicua 9 τοῦ(2) om Vi Va Ι φαρμάκου V sed ου in ras m 2 10 καὶ ante διαφέρει LaCl sed in hoc del m 4 12 δ’ ΜοΒ Ι καταμικρὸν ΡΜ 15 τάχιστ’ Ρ 16 κατασαπεὶς] κατασαπῆναι καὶ ΟrΗVΜοΒ | οὕτω om Mor sed γρ in marg 19 γένοισθε HVBMClVa scriptura in Cr parum perspicua | μὲν post γείτονι HV 3. Εἰ μὲν οὖν ἐσωφρόνουν ἄπαντες οἱ πλησίον οἰκοῦντες ἐκείνου τοῦ πρῴην μὲν ἡμῖν ἐοικότος, νῦν δὲ ἐξαίφνης εὐδαίμονος, πολλοὺς ἂν ἑωρᾶτε ταὐτὰ ποιοῦντας ἐμοὶ καὶ τῶν ἴσων χρῄζοντας τυχεῖν καὶ δεομένους ἀποθανεῖν· ἐπεὶ δὲ λίαν ἀναισθήτως ἔχουσι καὶ πρὸς γείτονος εὐτυχίαν οὐ μεμαθήκασιν ἀλγεῖν, ἀλλ’ ἐν ἴσῳ τοῖς ἀνδραπόδοις στέργουσιν ὁρῶντες ἕτερον τοσαῦτα κεκτημένον, ἐγὼ πρόσειμι μόνος, ὃν οὐκ ἐᾷ τὸ φρόνημα τὰς τῶν πλησίον εὐπραξίας ἐνεγ- κεῖν, ἵν᾿, ἐπειδὴ λείπομαι τοῦ πεπλουτηκότος χρήμασιν, ἀμείνων φανῶ τῶν ἄλλων τῷ μὴ δύνασθαι ζῆν.