XXVII. Δύσκολος ὤλισθεν. ὁ παῖς παρὼν ἐγέλασε. καὶ

ἀποκηρύττει αὐτόν. R IV 612 ἐπειτή ποτε ῥᾷον ἴσχον ἀπὸ τοῦ πτώμα-

τος, ὧς μήποτε ὤφελον, ὀδυνᾶσθαι γὰρ ἄμεινον ἦν

 ἢ τοσούτοις ἀνθρώποις προσελθόντα λαλεῖν, ἥκω τὸ

πολύγελων τουτὶ μειράκιον καὶ κλαῦσαί ποτε κατα-

ναγκάσων. ἐξελῶ γὰρ αὐτὸ τῆς οἰκίας ὑπὸ μάρτυσιν

ὑμῖν, ἐπειδὴ τοῦτο ἔδοξε τῷ χρηστῷ νομοθέτῃ μὴ ἐμὲ

κύριον εἶναι τῆς οἰκίας ἐξῶσαι τὸν ἐμοὶ διαφέροντα,

 R IV 613 ἀλλὰ συμψήφους λαβεῖν τοὺς | μήτε τοῖς ἐμοῖς

 μήτε ἐμοί τι προσήκοντας. τί γὰρ ὑμᾶς ἴδει μαθεῖν,

 Η = Codex Hierosolymitanus S. Sepulcri 107 V = Vaticanus gr. 940 Β = Barberinus II 41 Va = Vaticanus gr. 82 Cl = Berolinensis gr. 195 olim Claromontanus Μ = Marcianus gr. 439 

 3 ἡ στάσις πραγματική. προοίμιον in marg Va2 

 1 Ἄλλη μελέτη θεωρία ante Δύσκολος edd delevi 2 ἀπο-

κηρύττει Mor sed γρ ἀποκηρύττεται in marg ἀποκηρύσσει HB

ἀποκηρύσσεται Va | αὐτόν om VaM 3 μελέτη. ante Ἐπειδὴ

Cl, ἀν(??) Μ, Δύσκολος ἀποκηρύττων edd delevi 4 ὄφελον

Μ | ἀνιᾶσθαι Μ 5 ἀνδράσι VaClM 7 ἀπὸ ante τῆς Va 

 8 τοῦτο om Cl 9 τῆς οἰκίας inserui ex HVVaClM om

Β edd | τῆς οἰκίας ante τὸν Μ 10 τοῦ Β 11 μήτ’ ClM |

ἐμοί τι Mor sed γρ ἔμοιγε in marg ἐμοὶ τί Η ἔμοιγε ClM |

δεῖ Cl 



 

πρῶτον μὲν εἰ παῖδα ἐγέννησα τὴν ἀρχήν, εἶθ’ ὅτι

καταγέλαστος αὐτῷ νομισθεὶς οὐ βούλομαί τι τῶν

ἐμῶν καταλιπεῖν; εἰ μὲν οὖν ἠπιστάμην ὧς πλείονά

με ὧν βούλομαι λαλεῖν ἀναγκάσετε καὶ οὐ τοῦτο μό-

νον εἰπὼν τὸ οὐ βούλομαι τοῦτον εἶναι τῶν 

ἐμῶν κληρονόμον εὐθὺς ὑμῶν ἀπαλλάξομαι, καὶ εἰ

διερράγη γελῶν οὗτος, οὐκ ἄν ποτε δεῦρο εἰσελη-

λύθειν· νῦν δὲ ἐντὸς ἤδη μοι τοῦ βουλευτηρίου γε-

γενημένῳ κακοδαίμων τις πρύτανις προσελθών, ἀλλὰ

καὶ τὰς αἰτίας ἀνάγκη, φησί, καταλέγειν καὶ ὧς 

εὔλογοι δεικνύναι καὶ πιθανὸν εἶναι τοῖς βου-

λευταῖς κἂν οὕτω τύχῃ, τοῖς πολυλάλοις τουτοισὶ

ῥήτορσιν ἀντιλέγοντα διαρρήγνυσθαι, ὥστ’ ἔλαθον ὁ

μάταιος ἑνὸς ἀπαλλαγῆναι βουλόμενος μυρίοις θηρίοις

ἐμαυτὸν ἐμβαλών. ἀλλ’ ἔνα θᾶττον ἀπαλλαγείην ὑμῶν, 

ἐρῶ τὰ δοκοῦντα διὰ βραχέων, ἄν τε οἶς λέγω προσέ-

χειν ἐθέλητε ἄν τε, ὡς ἔθος ὑμῖν, ἀλλαχῆ κεχηνέναι.

 Ἐκ τῆς ἐσχατιᾶς πρῴην εἰς τὸ ἄστυ κατῄειν οὐ

ποθῶν τι τῶν τῇδε θεάσασθαι, μὴ γὰρ οὕτω διαφθα-

ρείην ὧς σπουδαῖόν τι νομίσαι τῶν παρ’ ὑμῖν, ἀλλὰ 

 18 cf. t. V 535,12; 540,15; 545,19; 559,2 

 18 ἡ κατάστασις in marg Va 2 

 1 τηναρχὴν BVa 3 οὖν inser Cl 3 | ἠπιστάμην Cl sed ἠπ

in ras m 3 4 ὧν Cl sed ν inser m 3 5 εἰπεῖν HV | εἷναι

τοῦτον Va | τοῦτο Re 6 εἰ καὶ Va 8 μοι om BClM

9 τίς HClBVa 10 λέγειν Va 11 εὔλογον Cl Mor | δεικνῦ-

ναι edd 12 τύχ(??)ι Va τύχοι ClM 15 lac 5 litt ante ἀπαλ-

χ

λαγεἰην Va 16 προσέχητε Mor | ἐθέλητε om Mor 17 ἀλλ(??)

Va 18 πρώην libri Re | τὸ inserui e VaClM om HVB edd

cf. p. 553, 12 19 τί Η 



 

πεπληγυῖαν ἐν ταῖς πέτραις τὴν δίκελλαν ἰασόμενος.

ὁ γάρ τοι κακῶς ἀπολούμενος χαλκοτύπος μίαν ἡμέραν

ὡρισμένον αὐτῷ φοιτᾶν εἰς ἀγρὸν καὶ ταύτης μισθὸν

οὐκ ὀλίγον ἐκλέγων τῆτες οὐκ ἐλθὼν ἐμὲ δεῦρο κατ-

 ἐλθεῖν ἐβιάσατο. ἀηδῶς μὲν γὰρ ἑώρων αὐτὸν κἀκεῖ

καὶ πολλάκις ἔχων ὅ τι χαλκευσαίμην, ἔνα μὴ θεῴμην,

ἀπέφησα, τοῦ δὲ μετὰ πολλῶν ἐνθάδε τὸ μόνον ἐκεῖ

βλέπειν ἦν αἱρετώτερον.