46. Ἓν μὲν τοῦτο τοσοῦτον καὶ τηλικοῦτον δια- φεύγω κακὸν οὕτως, ἀλλ’ οὐκ ἐκείνως ὑπὲρ
 ἐμαυτοῦ βεβουλευμένος· ἕτερον δὲ ἀκούσατε. εἰ γὰρ δὴ ψήφῳ καὶ δικαστηρίῳ διαστῆναί μοι τῆς
 γυναικὸς ὑπῆρξεν, οὐκ ἂν εὐτύχημα μᾶλλον ἦν ἢ ἀτύχημα τὸ πραχθέν. πῶς γὰρ ἂν
 ἤνεγκα τοὺς οἰκείους τῆς γυναικὸς ἐγκαλοῦν- τας, ἐπιτιμῶντας, ἄλλους ἐπ’ ἄλλοις αἰτιωμένους,
 τὸν μὲν ἔνθεν βοῶντα, τὸν δὲ ἔνθεν κεκραγότα, περιιστα- R IV 148 
 μένους, κυκλουμένους, | διαβάλλοντάς μου τὴν ἡσυχίαν, ἀπρόσοδον καλοῦντας,
 ἀγέλαστον ὀνομά- ζοντας, ἰδιογνώμονά μου τὸν βίον προσαγορεύον- τας; ἃ δὲ ἐποίησεν ἂν ἡ γυνή, τίς οὕτω τίς οὕτως ἀδαμάντινος ὅστις ἂν ὑπέμεινεν; ἠκολούθη- σεν
 ἂν ἐκ τοῦ δικαστηρίου λαβομένη θοἰματίου, ἕλ- κου σὰ, ἐπιστρέφουσα, λέγουσα θεοὺς
 ἐφεξῆς ὀνομαστί, μαρτυρομένη τοὺς ἥρωας καὶ τούτους ὀνομαστί, τὰ 12 sq.
 Phryn. Μονοτρ. 11587,3 sq. Μ (I 375, 18 K). lex. Segu. ed. Bekker Anecd. p. 345,1 14 cf. t.
 IV 335,18 16 cf. t. III 483,19; IV 80,19 
 1 οὖν ante τοῦτο Va edd et e Pal. 356 Roether p. 615 delevi | τοῦτο om
 Vi | τοσοῦτο καὶ τηλικοῦτο La 2 οὐκ inser Cl2 om Vi | ἐκείνως La sed ως ex ος corr f 3
 βεβουλημένος Vi | δὴ om Β 4 με ViCl 5 ἦν inserui e LaViVaCl, ut Pal. 356 inserendum censuit
 Roether om HVCB edd 7 ἄλλους] ἄλλα B | τῶν (sed τω in ras m 2) μὲν βοώντων (sed ώντων in ras
 m 2), τὼν (sed τω in ras m 2) κεκραγότ(??)ν Va 8 ἔνθα (1 et Vi | καὶ ἔνθεν post ἔνθεν(2) Ferr
 Mor del Re | περισταμένους Vi 
 10 ἀπρόσιτον VaB et γρ in marg Mor 2 ἀπρόσδεκτον Roether cui obloquitur
 Iacobs Misc. crit. II 372 | ἀποκαλοῦντας Va 12 δ’ Β | οὕτως VC Ferr Mor 1 13 οὕτως om LaViVaB
 οὕτω Cl | ἢ ante ἠκολούθησεν Cl 14 τοῦ ἱματίου Cl | ἔλκουσα om Β 15 ἐπιστρέφουσα La sed α add
 s | λέγουσα om Β Cl delendum vel in λαλοῦσα mutandum censuit Roether cui ob- locutus est
 lacobs l. l. | ὀνομαστί] ἅπαντας Β 16 μαρτυρουμένη LaViVa | τοὺς ποταμοὺς καὶ τούτους
 ὀνομαστὶ ὀνομαστή La) post ὀνομαστί LaVi 
 ἄστρα, τοὺς ἀνέμους, τοὺς κίονας, τοὺς θεμελίους. ἐμβαλοῦσα δὲ εἰς τὸν στενωπὸν
 ἀνεβόησεν ἂν διω- λύγιον τοὺς γείτονας εἰς κραυγὴν διεγείρουσα. ἔπειτα προσκαθημένη ταῖς
 θύραις ἐπολιόρκησεν ἄν με διὰ πάσης ἀκριβείας προελθεῖν οὐκ ἐῶσα, μένοντος εἴσω 
 καταβοῶσα. ἐαρινήν γε ἡμέραν διήγαγον ἂν τὴν τῆς ἐκβολῆς συνεχῶς ἀκούων· ἡ θύρα ψοφεῖ. παίει δὲ τίς;
 οἰκεῖος τῆς γυναικός. πτερῶν, ὡς ἔοικεν, ἐδέησεν ἄν μοι σπαραττομένῳ καὶ λόγον ἀπαιτουμένῳ
 περὶ τῶν πεπραγμένων. 2 Charit. III 3,15. Plat. Theaet. p. 162 A. Callim. fr. 111,1 ed.
 Schneider. Hesych. s. v. Tim. lex. Plat. s. v. cum nota Ruhnkenii 2 διωλύγιον τὸ θρηνητικῶς ἠχοῦν ἢ τὸ μέγα καὶ ἐπὶ πολὺ διῆκον Β (cf.
 Suidam s. v. et Ruhnkenium 1. 1.) 1 ἂστεα(?) Cr fol. 97 r in quo θεμελίους fere nihil iam di- spici potest
 | τοὺς κίονας, τούς θεμελίους om Οἶ’ 2 ἐμβα- λοῦσα scripsi e CrLaViVaBCl ἐμβάλλουσα HVC edd |
 δ᾿ Cl 3 ἐγείρουσα Cl (??)ίρουσα Β ἀνεγείρουσα LaViVa Mor 2 Re 4 προσκαθημένη —
 5 οὐκ ἐῶσα praemissis verbis προ- ῆλθε καὶ ἀντὶ τοῦ ἐξῆλθεν, ὡς — καὶ παρὰ Λιβανίῳ citat lex.
 Augustan. ed. Herm. de emend. rat. p. 344, 161 | ἂν ἐμὲ Va | διὰ πάσης ἀκριβείας om August 5
 μένοντός τε βοί (et e Pal 356 Roether) μένοντα LaViVa | ἐντὸς Β 6 γε om Cl | διῆγον Vi | ἀντὶ
 Cl | τὴν om HVCCl Ferr Mor 1 7 παίει — 10 πεπραγμένων] „Haec etiam erant mutila et trunca in
 editione German. et nostra: quae sic restitui ope υ. C. Beg. (Par 3014) τίς δὲ ὁ παίων οἰκεῖος
 τῆς γυναικός· πάλιν ψοφεῖ. παίει δὲ τίς; οἰκεῖος τῆς γυναικός· πτερῶν ὡς ἔοικεν, ἐδέησεν ἄν
 μοι· εἰσπράττομαι καὶ λόγους ἀπαιτοῦμαι περὶ τῶν πεπραγμένων“ in marg. vers. lat. p. 22 Mor 1
 | παίει δὲ τίς; οἰκεῖος Mor 2 sed in marg γρ τίς δὲ ὁ παιών· οἰκεῖος τῆς γυναικὸς πάλιν ψοφεῖ
 παίει δέ τις οἰκεῖος παίει δέ τις οἰκεῖος HLaViCl Ferr Mor 1 παίει δὲ τίς; οἰκεῖός τις Gasda
 τίς δὲ ὁ παίων; οἰκεῖος τῆς γυναικός. πάλιν ψοφεῖ. παίει δὲ τίς; οἰκεῖος τῆς γυναικός Cobet
 Misc 168 8 πτερῶν om Vi πετρῶν La πτερὸν Η 9 ἐδέησεν ἄν μοι ὧς ἔοικεν Va | σπαραττομένῳ
 scripsi e βοί ταραττομένῳ HVCLaViVa Ferr Mor 1 εἰσπραττομένῳ Mor2 Re Re | s CLaViVa Ferr Mor 1
 et ut interpretamentum cancellanda viden- tur 10 τῶν om LaVi 49. Ἵνα δὴ μὴ ταῦτα γένοιτο, ἀποθνήσκω. καλείτω δὲ ἡ γυνὴ καὶ τῶν ἄλλων ὅστις ἐθέλει
 δύσκολον. δότε δή, δότε τὴν χάριν, ὦ βουλή, πέμψατέ με ταχέως εἰς τὴν τελείαν ἡσυχίαν.
 ἀναμίξατέ με τοῖς ἀπελθοῦσι, τοῖς μακαρίοις, τοῖς ἀναισθήτοις. πῶς γὰρ οὐκ
 εὐδαί- μων, ὅταν ὁ μὲν ἐπὶ κλίνης φέρηται, κόπτωνται δὲ αἱ γυναῖκες, οἶ δὲ προσήκοντες
 ὀλοφύρωνται, ὁ δὲ τούτων ἀκούῃ μηδέν; εἰ γὰρ τὸ καθεύδειν ἀκριβῶς τῶν ἐν τῷ ζῆν ἀγαθῶν
 μέγιστον, πῶς οὐ πολλῷ τι- μιώτερον ὅ μείζω φέρει τὴν ἀναισθησίαν; εὐτρεπι- ζέτω τις ἤδη τὸ φάρμακον, ἑτοιμαζέτω τὴν καλὴν φιλοτησίαν, ἀλλ’ ἐκεῖνό μοι
 προσυπαρξάτω· σιγηλὸς ὁ τὸ κώνειον ὀρέγων ἔστω, μηδέν τι ἐπ’ αὐτῷ λαλῶν, μὴ διαλεγόμενος περὶ
 τῆς φύσεως τοῦ φαρμάκου. ἔστω R IV 149 | καθαρὸν θορύβου καὶ
 ὄχλου τὸ δῶρον.