ἡ δὲ ἂν αἴσθηται στένοντος, κι- νεῖ τὸν ἀνάγυρον καὶ τί σοι, φησίν, ἔχει τῶν ἔν- δον
 κακῶς; καὶ κατάλογος ἐνταῦθα τῶν ἐπίπλων μέχρι τῆς ληκύθου καὶ τῆς ἐτνηρύσεως. πάντα, ἔφην,
 ἔχει καλῶς, μόνον σιώπα. τὸ δὲ σιώπα τοῦτο σμήνη λόγων ἕτερα φέρει. διὰ τί σο ἴ’
 σιωπῶ; μὴ γὰρ ἐξ ἀτίμων γέγονα; καὶ λέγει τήθας καὶ τηθί- 3 cf. ep. 78.
 Zenob. II 55. Diogen. I 25. Apostol. IX 79. cf. Salzmann, Sprichworter bei Libanios p. 87 4
 cf. t. II 104,1; 403, 16 5 Arist. Ach. 245 
 3 κινεῖς τὸ (corr. τὸν) ἀνάγυρον ἐπὶ τῶν ἐπισπωμένων ἑαυτοῖς τὰ κακά.
 ἔστι δὲ φυτὸν ὁ ἀνάγυρος δυσῶδες τριβόμενον, ἀλλὰ καὶ ἀλεξίκακον· ἄλλοι δὲ ὀνόγυρον λέγουσι Β
 (== Suid. s. v. Κινεῖς τὸν ἀνάγυρον. cf. s. v. Ἀνάγυρος) 4 ἔπιπλα τάττεται μὲν καὶ ἐπὶ
 ἱματίων , ὧς ἐπὶ τοπλεῖστον δὲ καὶ ἐπὶ παντοίων σκευῶν (corr. σκευῶν) ὡς καὶ ἐνταῦθα rubr Β
 (— Thom. M. 1. 1.) 
 1 πρώτῳ scripsi e LaVi cum Mor1 et Cobeto Coll 280 τ’ πρῴ Cl πρώτως
 CrHVCB sed in hoc e πρῶτος corr, Mor2 Re i μνησθέντι πρός με (ἐμὲ Β) VaBCl Mor Re | πρόσ’ Cr
 2 τῆς inserui e V cum Gasda om reliqui libri edd Ι ἡ δὲ — 5 ἐτνη- ἐτνηρύσεως citat Planudes
 fol. 105r Ι δ’ VBCl Mor Re | στένοντα Va I κινεῖ] ἐπ’ αὐτὸν ἐμὲ κεκίνηκα ΒCἰ sed in hoc ἁ in
 ἑ corr m4, κινεῖ] τὸν ἀΥα υρονCἰ sed ἀναγυ ex ὰιργυ corr m4 τὸ τῶν λόγων ἄθροισμα LaViVa sed
 in hoc κινεῖ τὸν ἀνάγυρον in marg m2 Ι φησὶ CrCLaBCl Plan Mor Re | τῶν ἔνδον ἔχει ΒCέ Plan
 Mor Re 4 καὶ — 5 ἐτνηρύσεως praemissis verbis ἔπιπλα τάττεται μὲν καὶ ἐπὶ ἱματίων, ὡς
 ἐπιτοπλεῖστον δὲ ἐπὶ παντοίων σκευῶν. Λιβάνιος ἐν xf) περὶ τῆς λάλου μελέτῃ citat Thomas Mag.
 p. 126, 6 R 6 καλά Va \ καὶ ante μόνον Va 7 σμήνη λόγων ἕτερα Η sed γρ εἰς μνήμ[ην λόγων]
 ἑτέραν in marg εἰς μνήμην λόγων ἑτέρων ΒCἰ Mor Re | διατί CrHLaViCl \ σοι om Vi Mor 
 8 καὶ(1) usque ad τηθίδας citat praemissis verbis τήθη ἡ μάμμη· τηθὶς δὲ
 ἡ τοῦ πατρὸς ἀδελφή. Λιβάνιος auctor excerpt. cod. Par. Suppl. gr. 70 ed. Bachm. Anecd. II
 374,20, usque ad p. 526, 2 πρόγονον praemissis verbis ἀλλαχοῦ μέντοι τὴν προμάμμην διὰ τῆς
 τιθίδος ὁ αὐτὸς ἐμφαίνει Λιβάνιος, τὸν δὲ τοῦ πάππου ἤ τῆς μάμμης πατέρα ἐπίπαππον λέγει, ὧς
 ἐν τῇ περὶ τῆς λάλου μελέτῃ Thomas Mag. s. v. τίθην p. 360, 5 | τήθας scripsi e Β sed in ras,
 et excerpt. Paris. cum Iacobsio Phi- lostr. im. 298, Nauckio lex. Vind. p. 57, Kockio, Cobeto
 Coll. 280 cf. ad t. V 334,5 τίτθας CrHVCViVaCl Ferr Re τιτθάς La sed supra α del et supra ι
 pos n τιθὰς Thom τοι Mor | καὶ om LaViVaBCl Mor | τηθίδας scripsi ex excerpt. Paris. cum
 Iacobsio et Nauckio τιτθίδας libri edd τιθίδας Thom 
 δᾴς, πάππους καὶ ἐπιπάππους, εἶτα εἰς εἰκοστὸν καὶ R IV
 141 τριακοστὸν ἀναβαίνει πρόγονον τριηραρχίας | προστιθεῖσα καὶ χορηγίας. ἡ δὲ μνήμη τῶν χορη- γιῶν ἐπὶ τοὺς τραγῳδοὺς αὐτὴν παραπέμπει κἀν- ταῦθα ὕει
 ῥαγδαίως τοὺς πρώτους εὑρόντας τραγῳ- δίαν λέγουσα καὶ τοὺς ἐκδεξαμένους καὶ ὅτῳ τρόπῳ τὸ
 χρῆμα ηὐξήθη καὶ τί συνεισήνεγκεν ἕκαστος. ἐγὼ δὲ δεινότερα πάσχω τῶν ἐν ταῖς τραγῳδίαις
 κολαζο- μένων. μὴ γὰρ οἶδεν ἡ γυνὴ στῆναί που τοῦ λαλεῖν; οἱ ποταμοὶ πρότερον ἂν
 σταῖεν ἢ τὸ ταύτης στόμα. πᾶσα γὰρ πρόφασις λόγων ἀφορμή, ἂν οἴκοι μένω, ἂν εἰς ἀγορὰν ἀπέλθω,
 βραδυτὴς οἰκετῶν, τάχος, σπάνις, εὐπορία, μεμπτά, ἄμεμπτα, ὄμβρος, αἰθρία. ἐπειδὰν δὲ πάντα ἀναλώσῃ τῇ ῥύμῃ τῆς γλώττης τὰ ἡμέτερα, 5 Luc. Tim. 3
 | Suid. s. v. Θέσπις. vit. Aeschyl. ed. Westerm. biogr. p. 121, 74 sq. (ed. Schoell p. 5, 19
 sq.) 
 1 καὶ ante πάππους Thom | καὶ om Cl Mor | εἶτα] καὶ Thom 3 προστιθεῖσα
 om Mor 4 παρέπεμψεν Cl sed e παρέπεμπον corr m 4, Mor Re 5 ὕει La sed υ ex οι corr n |
 ῥαγδαία Cl | πρώτως HVCl Ferr πρῶτα Va 6 λέγουσα om CrHVC Ferr | ἐνδειξαμένους Mor Re 7 σχῆμα
 Cl Mor Re | συνήνεγκεν Va 9 στῆναι ποῖ La | ποι CrHVViVaBCl Mor Re 10 οἱ — στόμα citat
 Planudes fol. 105 r | post ἢ ras 1 — 2 litt V 12 ἐμβάλω VaB cf. p. 514, 16 | τάχος om LaViB
 13 τάχος οἰκετῶν ante μεμπτὰ LaViVa, πάντα Mor Re | ἀφορία LaVi ἀφορίαι Va sed αἰθρία
 suprascr m 2 αἰθρία. ἀφορία Berol. gr. 74 fol. 39 14 τῇ ῥύμῃ] ῥύμη Mor 1 γρ δριμύτης in marg
 Mor 
 πάλιν τὰ τῶν γειτόνων, κἂν μηδὲν ἔτι φαίνηται, ὀνεί- ρατα διηγεῖται πλάττουσα
 κἀκεῖνα, μὰ τοὺς θεούς, ὧς ἐμοὶ δοκεῖ. οὐ γὰρ καθεύδει γε, ἀλλὰ καὶ ἡ νὺξ εἰς νυκτηγορίαν αὐτῇ
 πολλάκις παραναλίσκεται, κἂν βια- σθεῖσά ποτε παραδέξηταί τι τοῖς ὀφθαλμοῖς ὕπνου, 
 πάντα αὐτῇ πλὴν τῆς γλώττης κοιμίζεται, ἡ δὲ τὸ αὑτῆς ἀπεργάζεται καὶ γίγνεταί μοι χαλεπωτέρα
 τῶν ἐμπίδων. 24. Ὁρᾶτέ με, ὦ βουλή, συντετηκότα. μεθ’ ἡμέραν κόπτομαι, νυκτὸς διαφθείρομαι. μισῶ σιτία,
 μισῶ ποτά. 
 4 Rhes. 19 5 cf. t. IV 167, 25 R 
 2 Ὅταν τεθῇ τὸ μά, ἢ προκειμένην (corr προσκειμένην) ἔχει τὴν ἄρνησιν ἢ
 νοουμένην. καὶ τοῦτο μὲν εὕρηται διόλου. Λιβά- νιος δὲ ἐνταῦθα ἅπαξ ἐχρήσατο ἐπὶ
 συγκαταθέσεως λέγων· ὀνεί- ρατα διηγουμένη — μὰ τοὺς θεούς· καὶ πάλιν πλειστάκις ὡρακίασα
 (corr. ὡρακίασα), μὰ τὸν Ἀπόλλω (= p. 531, 7) Λουκιανὸς ἐν τῷ περὶ διαβολῆς (14) μὰ Δί’,
 ἐχλεύασέ σου Φι- λόξενος τὰ ἔτη (corr. ἔπη), ὅταν μὲν τὸ (corr. μέντοι) προη- γούμενον ἔχῃ τὸ
 ναῖ’, τὴν ἰσχὺν ἅπασαν ἔχει τὸ νᾷ]· Συνέσιος ἐν ἐπιστολὴ(91)· ναὶ μὰ τούς λόγους, τἀμὰ καὶ σὰ
 παιδικά Β (= Thom M 1. 1.) 
 1 voce πάλιν des Cr fol 41 r quae sequuntur usque ad p. 541, 1 ἄστρα
 desunt | κἂν — 2 διηγεῖται in lac Va 2 | ὀνείρατα — 2 θεούς praemissis verbis ὅταν τεθῇ τὸ
 μά, ἢ προσκειμένην ἔχει τὴν ἄρνησιν ἡ νοουμένην. καὶ τοῦτο μὲν εὕρηται διόλου, Λιβάνιος δὲ
 ἅπαξ ἐχρήσατο ἐπὶ συγκαταθέσεως ἐν τῇ περὶ τῆς λάλου γυναικὸς μελέτη λέγων citat Thomas Mag.
 p. 241, 3 R 
 2 διηγουμένη Thom schol. Barb. | κἀκεῖνα La | μὰ τοὺς Οἶ’ sed e μετοὺς
 corr m 4 νὴ Wolf. Ferr Re 3 ἔμοιγε Mor Re | δοκεῖν Va | γε om HVCCl Ferr | αὐτῇ πολλάκις εἰς
 νυκτη- γορίαν Β 4 κατηγορίαν Vi | αὐτῆς HV Ferr | παραναλίσκεται scrip8i ex HVCLaViVaCl
 ἀναλίσκεται Β Mor Re παραλίσκεται Ferr 5 ποτε inser Va 2 | τι in ras Va 2 om HVC | ὕπνον C
 Ferr 7 αὐτῆς libri edd | ἐργάζεται LaViVaBCl Mor Re | γίνεταί VaBCl edd | καὶ ante τῶν Β Mor
 Re 8 ἐλπίδων La sed μ supra λ s, Vi 9 ἐπιτετηκότα Va ἐκτετηκότα Mor Re | signum
 interrogationis post συντετηκότα HC Ferr Wig | μεθ’ ἡμέραν praemissis verbis λαμβάνεται ἀντὶ
 τοῦ κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ἡμέρας citat lex. August. ed. Hermann de emend. rat. gramm. graec. p.
 341, 147 
 τὸ πᾶσιν ἥδιστον φεύγω, τὸ ζῆν. ἔναυλον ἔχω τὴν λαλιάν. ἐν τῇ ψυχῇ περιφέρω τὴν
 ἀηδίαν. ἀμύνατέ μοι, πρὸς Δῖός, μετάδοτέ μοι τοῦ φαρμάκου, ῥύσασθέ με φωνῆς ἀπαύστου. 25. Καὶ τί, φησιν, ἀτυχεῖς τοσοῦτον δι’ ὃ καὶ τελευτᾶν ἀξιοῖς; ποίαν οὐσίαν ἀπολώλεκας; τί
 λελώβηταί σοι τοῦ σώματος; ποίᾳ συμφορᾶς ὑπερβολῇ καταληφθεὶς οὐκ ἀνέχῃ ζῆν;