1. Ἔπαθον τὴν ψυχὴν καὶ συνήλγησα τοσαύ- R IV 431 
 Cr = Codex Hierosolymitanus S. Crucis 57 Η = Hierosolymitanus S. Sepulcri 107 Β = Barberinus II 41 Va = Vaticanus gr. 82 Μ = Marcianus gr. 439 Vi = Vindobonensis philos. et philol. IV 82 Ma = Matritensis 4679, olim N-49 Cl = Berolinensis gr. 195, olim Claromontanus 
 1 Κορίνθῳ Cl sed ορίνθῳ in ras m2 | τίς HVaViMa 2 μὲν post ἐραστὰς
 ViMaCl | αὐτῆς post κάλλει ViMaCl 4 τίς HBVaViMaCl Mor | λαίδα τῆς πόλεως Η Ι τὴν ante λαίδα
 BVa | ἔπεισε in marg Va 5 μεταταῦτα Ma | γενομένων Vi 
 6 λαμβάνοντα Β 7 ἐπαυτοφώρῳ ΗΜΜa ἐπαυτοφόρω Va | τὸν ante μοιχὸν ΒVa |
 ἀποκτείνειν ΒVa cf. t. III 406, 22 
 8 ἐπέμενον Ferr et γρ in marg Mor ὑπέμειναν coni Gasda 
 9 τίς HVaMVi | ἑτέρου τινὸς ἀντιλέγοντος om Β 11 με- λετῶμεν τὸν
 ἀντιλέγοντα om MViMa sed in hoc post πραγμα- τικὴ ἡ στάσις in marg inser m 2, Cl πραγματικὴ ἡ
 στάσις in fine tituli Μ et in marg Ma 2 πραγματική in marg rubr Va 
 12 Προθεωρία in marg Ma om ViCl Ferr 
 τὴν ἀδοξίαν Κορίνθῳ κατασκευαζομένην ὁρῶν καὶ πεῖσαί τινας ἐπιχειροῦντας ἐφ’ οἶς
 ἐγνώκασι περὶ Λαίδος μεταμελεῖσθαι καὶ λύειν ἐθέλοντας τὰ δεδογ- μένα καλῶς. παρῆλθον τοίνυν
 ἐπὶ τὸ βῆμα Κορίνθιος εἶναι δοκῶν αὐτόν γε δή που τὸν τῆς ἐπιδείξεως χρό-
 νον. ἤδη μὲν οὖν ὁ τῆς Λαίδος συνήγορος ἀπηριθμή- σατο μοιχείας καὶ φόνους καὶ τῆς ἑταίρας
 ἐγκώμια Λαίδα κατάγειν ἄνω καὶ κάτω συμφέρον δεικνύς, ἡμεῖς δὲ τὰ πεπραγμένα Λαίδι καθ’ ἡμῶν
 καὶ τὴν ἤδη περὶ τοῦ μὴ μένειν κρατήσασαν ψῆφον, εἶτα τὸ μὴ δεῖν μεταβάλλεσθαι
 μηδὲ τὴν πόλιν παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀδοξεῖν θεραπεύουσαν ἑταίραν καὶ τὰ τοιαῦτα διέξιμεν.