παρα- φροσύνη μὲν οὖν ἦν καὶ τὸ πρὸς ἄλλον τινὰ πολέμου καὶ ἀγῶνος συνεστηκότος αὑτὸν εἰς τὰ κοινὰ διδόναι, ἐγὼ δ’ ὁ πάντων ῥᾷστος καὶ Φιλίππῳ διαφέρεσθαι καὶ πολεμεῖν ἐπήρθην καὶ τὸν δῆμον ἔπειθον, ὁπότε τι τῶν κοινῶν ἢ τῶν Ἑλληνικῶν ὁρῴην ἐλαττούμενον, τολμᾶν ἐναντία πράττειν τῷ βασιλεῖ τῷ καλῷ καὶ ἀγαθῷ καὶ παντὸς μᾶλλον Ἕλληνι καὶ δικαίῳ Φιλίππῳ. Ἑλλὴν γάρ, Ἕλλην, Ἀργεῖος ὡς ἀληθῶς, Τημενίδης, Ἡρακλείδης. ἔργῳ ταῦτα δηλοῖ. πολλὰ μὲν οὖν ὑπὸ τόλμης καὶ προπετείας εἶπον οὐχ ἡδέα ἐκείνῳ, ἀλλὰ καὶ ῥήτορος καὶ ἀνθρώπου πεπονθὼς πάθος. ὁ δ’ ἦν ἑλεῖν μὲν οἷς ἐπιχειρήσειε καὶ κρατῆσαι πάντων δεινότατος, ἑλὼν δὲ καὶ ἔχων ἐπιεικέστατος καὶ πρό- χειρος ἐλέῳ δοῦναι καὶ φιλανθρωπίᾳ. ἐμέ γ’ οὖν 11 Her. VIII 138. Thuc. II 99, 2 12 cf. p. 283, 14 4 ἡμῖν Ma 5 τὸ om Β 6 αὐτὸν HVaPar 7 ὁ πάντων Ρ sed ex ἀπάντων ras corr, edd ἁπάντων HVVaPar Ma πάντων Β Ι φίλιππος Va φίλιππον e φιλίππου corr Par 8 ἐπήρθη Η 9 ὁρῴην scripsi auctore Weiskio Hyp II 47 ὅρων ἦν libri edd 10 τολμῶν HVVaBPar 12 ὠς om VaBPar | τημενίδης Par sed η(1) ex ε corr m 2 13 ὁ ante ἡρακλείδης HV sed in hoc eras, VaBPar 14 τῆς ante τόλ- μης MaP edd delevi Ι ἀλλὰ scripsi auctore Iacobsio Add 13 Lect 105 Rev 5 Anth Pal ιιι 151 ἄλλου libri edd sed ἀνθρώ- που καὶ ῥήτορος ἀνθρώπου πεπονθὼς („passue a ea, quae et quod maius est, homini euenire solent, oratorem publicum, concionatorem, agenti“) a scribendum coni Re ἀλλ’ οὖν Hyp II 47 λάλου Cobet Coll 288 15 καὶ(2) et πε πονθὼς om HVVaBPar Ι ὅ δ’ HVPar ὃ δ’ Va 16 ἂν ante ἐπιχειρή- σειε inserendum coni Iacobs Lect 105 Rev 5 | κρατῆσαι scripsi κρατήσειν libri edd sed „malim κρατεῖν“ Re 18 γοῦν HVaPar ἐξαιτήσας μὲν οὐκ ἐξήμαρτε παρ’ ὑμῶν, λαβὼν δὲ ἀφῆκεν εἰς ὑμᾶς. ἀδόκητον δέ μοι συμβέβηκεν ἐκάτε- ρον. οὔτε γὰρ ἐκδοθήσεσθαι | πᾶν ὅ τι δόξειε RIV 284 Φιλίππῳ πεισόμενος ἡγησάμην ἄν ποτε οὔτ’ εἴ μου Φίλιππος γένοιτο ἐγκρατής, εὑρήσεσθαί τινα σωτηρίαν προσεδόκων. ἐγὼ μὲν οὖν ᾠχόμην ὧς ἀπολούμενος καὶ παρεδόθην ὑφ’ ὑμῶν τοῖς παροῦσι Μακεδόνων, ἐλεηθεὶς δὲ ὑπὸ Φιλίππου καὶ παραδόξου τυχὼν τῆς ἐκείνου χρηστότητος ἐν Μακεδονίᾳ μὲν οὐκ ἔμεινα καίτοι παρὸν καὶ Φιλίππου μένειν παρακαλοῦντος, ὧς ὤφελον, τῷ δὲ ἔρωτι τῶν Ἀθηναίων καὶ τῆσδε τῆς γῆς <τοῦ> α ἀποθανεῖν τε ἐν αὐτῇ καὶ τάφου Ἀττικοῦ δεῦρο ἐπανήκω παρὰ τὰς πάντων ἐλπίδας. Καὶ χαίρειν μὲν ἴσως ἀφεθέντα με δεῖ, σιγᾶν δὲ πάντες οἱ λογισμοὶ κελεύουσι τὴν πρέπουσαν σιω- πὴν τοῖς ἑαλωκόσι, τοῖς ἐκδεδομένοις. ὡς ἔγωγε ἀπά- γεσθαι καὶ νῦν ἐκδίδοσθαι δοκῶ καὶ Φίλιππον βλέ- πειν καὶ ἐπ’ ἐκείνου λέγειν. οὐ γὰρ ἀνείθην γέ πως τῆς ἀπὸ τῶν συμβάντων ἐκπλήξεως οὐδὲ Ἀθήνησιν εἶναι δοκῶ, ἀλλὰ τὰς μὲν Ἀθήνας τοῦ Φιλίππου κἀ- 2 cf. p. 408,13 et 14. Thuc. VII 29,4; IV 36; VI 34,6 et 8; III 45,5; IV 17,3; V 10, 7 14 sq. Eur. Suppl. 298 cf. p. 370 not. 4 1 οὐχ ἥμαρτε HV 3 ὅτι libri edd | δόξαιεν HV 4 πεισόμενον V | οὗτέ μου Par 6 οὖν om Ma Ι ἀπολλύμενος HV 10 παρὼν Ma 11 ὄφελον ΗΜαΡ 12 τοῦ inserui om libri edd sed „post γῆς deesse videtur καὶ τοῦ aut alias post ἀττικοῦ deest γλισχόμενος vel βουλόμενος vel tale “ Re cui oblocutus infinitivum simplicem defendere studuit Iacobsius Philostr 626 13 ἀττικοῦ om VaB | περὶ Va 16 ἑαλωκόσι scripsi ex HV coll p. 415,9; 427,13 ἡλωκόσι VaBParMaP edd 17 δοκῶν Va sed v eras, Par 20 τοῦ] „malim τὴν sc. γῆν vel χώραν. Athenae quidem mihi videntur ditio Philippi “ Re τὰ τοῦ coni Iacobs Lect 106 Rev 5 cf. p. 370 not. 4 κεῖ τὸν Ἔλεον καὶ τὸν βωμὸν αὐτοῦ, τὸ δὲ βῆμά μοι τῆς Σκυθῶν ἐρημίας οὐδὲν δοκεῖ διαφέρειν καὶ τῶν ἱερείων τῶν ἐκεῖ, ἐφ’ οὗ τὸν λέγοντα χρυσόκερων καὶ κατεστεμμένον δεῖ τὸν θύσοντα περιμένειν, ὁπότε 5 πρόσεισι. 11. Ταῦτα μὲν οὖν φιλοτιμεῖσθαι χρὴ τὸν βουλό- μενον καὶ τὸν δυνάμενον, ἐγὼ δὲ τοσούτου δέω πρὸς τὸ λέγειν καὶ γράφειν ἐντεῦθεν ἀρξάμενος καὶ εἰς πολιτείαν δευτέραν ἐπιτήδειος εἶναί τις ὥστε μοι καὶ τῶν πρότερον μεταμέλει. τὰ δὲ δὴ νῦν καὶ πάντων " RIV 285 ἕνεκεν ἀδυνάτως | μοι κομιδῆ πάντα ἔχει, μᾶλλον δέ, οὐδ’ ἄν τις εἴην ἔτι οὐδ’ ἂν εἶναι δοκοίην τοῖς εὖ φρονοῦσι. τίς γὰρ ἐγὼ Δημοσθένης; ἢ ποῖος Παι- ανιεύς; ἢ τίς ῥήτωρ; ἢ τίς Ἀθηναῖος; ἢ τίς μετὰ τὴν ἔκδοσιν καὶ πομπήν; ὡς ἐκεῖνος μὲν τέθνηκεν ὁ Δη- 1 cf. p. 338 not. 1 2 [Lib.] char. epist. 23 p. 560, 201 ed. Hinck. p. 29,4 ed. Weichert. Arist. Ach. 704 c. schol. Macar. prov. VII 66 cum nota Leutschii 3 Eur. Iph. T. 35 sq. Her. IV 60 | Aeschin. Ctes. § 164 p. 77,13 4 Orac. apud Diod. Sic XVI 91. Paus. VIII 7, 6 6 sq. Plat. Hipp. mai. p. 301 C 2 τῶν Η V Ι δοκεῖν διαφέρειν BP διαφέρειν δοκεῖ Η Re 3 ἱερέων Par | λέγον V 4 θύσοντα scripsi auctore Re οἴσοντα libri (sed ι eras et ο in ι corr V) edd 6 δεῖ Va Β 7 τοσούτου scripsi ex HVVaBPar cum Iacobsio Rev 5 coll t. IV 248, 5 τοσοῦτο MaP edd 8 „post γράφειν videtur ὁρμᾶν vel ἐπανιέναι vel tale quid “ Re 9 δευτέραν scripsi auctore Re δεύτερος HVaBPar δεύτερον VMaP edd | „post ἐπιτήδειος deesse videtur μοι δοκεῖν“ Re 10 προτέ- ρων HV | νῦν om VaBPar 11 ἀδυνατώτερα VaB | ἔχειν V (et Mon) 12 εἴην Ρ sed " et η in ras m 2 | δοκοίην Ρ sed v e σ corr m 2 13 τίς scripsi e VaBPar τί HVMaP edd | ποῖος om Par ποῖ VaB „hoc quidem salis perspicue mihi vi- deor cernere sic esse distinguendum: παιανιεὺς, ἢ τίς; ῥήτωρ, ἢ τίς; ἀθηναῖος, ἢ τίς; verum quae sententia et quae vis insit illi dictioni ἢ τίς; haud satis “ Re τις coni Iacobs Lect 106 Rev 5 Anth Pal III 57 14 (1 et 2 et 3) ἤ τις Iacobs μοσθένης ὁ καὶ μὴ καλούντων καὶ μὴ δεομένων γρά- φων καὶ λέγων, ἐγὼ δὲ εἴδωλόν εἰμι παυσαμένου ῥή- τορος καὶ κῆρυξ φιλανθρωπίας Μακεδονικῆς καὶ Δη- μοσθένους ἐκείνου σκιά, τοσαύτην μόνον φωνὴν ἔχων ὅσον Φίλιππον ἐπαινέσαι. οὕτω δὲ πάντων παρα- δόξων τυγχάνω ὥστε ὑπὸ Φιλίππου μὲν σώζομαι, παρ’ ὑμῖν δὲ κινδυνεύω. κἂν ὁτιοῦν ποιῶ ἢ λέγω καὶ πολιτεύωμαι, διὰ τοῦτο ἐκδίδομαι Μακεδόσι. σω- φρονῶ καὶ τὴν ἡσυχίαν ἄγω, πάλιν εἰσαγγέλλομαι καὶ κρίνομαι. ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἠβουλήθη Φίλιππος, οὗτοί με ἀπολλύουσι. ποῖ τοίνυν ἀναπτῶ; ποῖ καταφύγω; παρὰ τίνα τράπωμαι τοσούτοις πανταχόθεν περιστοιχι- ζόμενος κακοῖς;