δεδυστυχήκαμεν γάρ, ὁμολογῶ. τί οὖν

θαυμαστὸν εἰ οὓς ἐβουλόμην εὐτυχεῖν ἀτυχοῦντας

 ὁρῶν οὐ φέρω; ἐπὶ τῆς Ἀττικῆς ἐκκλησίας, ὦ Ζεῦ,

Μακεδόνων ἐδεήθησαν οἱ Ἀθηναῖοι μὴ ταχείας δοῦναι

τὰς ἀποκρίσεις. ἐν τούτοις, ὦ ἄνδρες δικασταί, τοῖς

ὀλίγοις ῥήμασιν ἐν οἷς ἐκείνας ἀνεβάλεσθε Δημοσθένει

 15 cf. p. 95, 8; 236, 7; t. V 512, 1. Her. VI 114 

 1 ἐξέταζε scripsi cum Grasda et Sinteni ἔταζε libri edd

3 διαγέγονα scripsi ex Ath διαγέγονε Ρ edd 6 μάχαις in-

serui ex Ath om Ρ edd 7 ἔστηκεν libri edd | παρ’ inserui

ex Ath om Ρ edd 8 τάδε Ρ 9 εὐχόμην scripsi ex Ath

cum Gasda εὐχόμενος Ρ edd 10 ἡμᾶς Ath 15 Κυνέγειρος

Cobet Coll 286 at cf. 11. 11. 18 ἐξόδου om Ath sed in marg

lectio parum certa 28 ἐκείνας scripsi ἐκείνους libri edd |

ἐνεβάλεσθε Ath 



 

συνεβουλεύσατε θνήσκειν. εἶδον τὸν φοβοῦντα δῆμον

Ἕλληνας καὶ βαρβάρους συνεσταλμένον, οὖ τοὐναντίον

εὐχόμην. ὦ Γῆ καὶ Ἥλιε, σπουδῆς μεγάλης καὶ καλῆς

διήμαρτον. οὐ δύναμαι ζῆν οὕτως ὑμῶν ἐκκλησιαζόν-

των.