τοῖς ἀνίατόν 

τι νοσοῦσι, φησί, τὴν ἐπὶ τὸν νόμον εἶναι κατα-

φυγὴν καὶ τοῖς τέκνα ἀποβαλοῦσιν ἢ τὴν οὐ-

σίαν ἤ τι τοιοῦτον ἕτερον πεπονθόσιν. εἰ δὲ ὁ

δῆμος δεῖται μακροτέρας περὶ σοῦ βουλῆς, πῶς

τοῦτ’ ἄξιον θανάτου; τοῖς ἰδιώταις τις ταῦτα, ὦ 

ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λεγέτω, ὧν αἱ τύχαι τοῖς ἰδίοις κρί-

νονται πράγμασι. ῥήτορα δὲ καὶ τοῦτον Δημοσθένην

τὸν ζηλωτὴν Ἀριστείδου καὶ Νικίου καὶ Περικλέους μὴ

 7 Plat. Lys. p. 222 B; Prot. p. 360 D 11 cf. t. V 486, 13 

 13 cf. t. Y 551, 14 23 cf. p. 89, 15; 327, 9 

 4 πῶς (vel οὕτως) coni Iacobs Lect 101 Rev 3 10 num

κατατρῖφαι? at cf. ad t. IV 125, 9 11 ἀναστρέψατε Ρ sed σ

inser ἀνατρέφατε Ath | ὑμῖν Ath 12 δὲ inserui om libri

edd 14 οὖν κρατεῖ scripsi cum Gasda οὐ κρατῇ Hbri edd

ἂν οὑν κρατῇ Iacobs Add 192 Lect 101 Rev 3 οὖν κρατὶ)

Anth Pal III 741 15 ἀπολαύσεις Ath 18 ἢ τί Ρ 20 τις

inserui e Ρ om Ath edd 23 ζηλωτὴν reposui e libris cum

Iacobsio Rev 3 et Sinteni ζηλωτὸν edd 



 

πρὸς τὸ σῶμα καὶ τὴν οὐσίαν βλέπων ἐξέταζε.