καίτοι τὸ ξίφος γε ἐπ’ αὐτὸν λαμβάνων οὐχ οὕτω διεκείμην, ἀλλ’ ὧς οὐκ ἄταφον ἐκρίψων μόνον, ἀλλὰ καὶ κατακόψων τὸ σῶμα καὶ πᾶσαν αἰκίαν αἰκιούμενος, τοσοῦτος ἦν ὁ θυμός· ἐπεὶ δὲ ἔπληξα καὶ κατήνεγκα καὶ ὁ μὲν τύραννος ἐπέπαυτο, τὸ σῶμα δὲ ἔκειτο, κατὰ μικρὸν εἰς τὸ πατὴρ εἶναι τοῦ πεσόντος ἐπανηρχόμην. ἡ μὲν γὰρ ὕβρις ἢν ὕβριζεν ἀντὶ πατρὸς ἐποίει με δυσμενῆ, ἡ τελευτὴ δὲ ἀντὶ πολεμίου πατέρα. καὶ νῦν πάντα εἰσέρχεται τὴν ψυχὴν ὧν οὐδὲν τότε, ὅτι τοῦτον μέντοι τὸν ἀπεσφαγμένον ἐγὼ καὶ ἔσπειρα καὶ ἐγέννησα καὶ ἔθρεψα καὶ εἰς φράτορας εἰσήγαγον καὶ εἰς δημότας ἐνέγραψα καὶ παῖδα προσεῖπον καὶ πρὸ RIV 453 τῆς μανίας ἐπῄνεσα πολλάκις. οὐδὲν | γὰρ ἔτι με 9 [Plat.] Axioch. p. 372 A 17 sq. Dem. p. 1313, 19 sq. 1 ἴνα ante στέφανον VaB et γρ in marg Μα 2 et e Mon inser Re ἢ τὸν coni Gasda | λάβω LaViMa sed in hoc λαβὼν suprascr m 2 et λάβω καὶ κηρυχθῶ in marg m3, ὢ num ἀνα- κηρυχθῶ scribendum coll. t. IV 470 , 7? Ι ἃ παρέλαβον VaB 2 Ἀθηναῖοι scripsi e ViMaClVaB et γρ in marg Mor cum Cobeto Mnem. N. S. III 148 θεοὶ MLa edd cf. p. 90,6 4 μέλλειν LaViMaClVa sed in hoc λ (1) eras 5 μία μόνη Μ Mor 7 τὸ ξίφος γε scripsi e LaViMaClVa sed in hoc τὸ inser m 2 γε τὸ ξίφος ΜΒ edd 11 δ’ ἐπέκειτο LaVi | κατὰ Va sed ' i del m 2 | καταμικρὸν ΜΒ 12 παῖδά Ma sed γρ suprascr m 2 παιδὸς Οἶ’ 13 τοῦ ante πατρὸς Μ et inser Ma 2 edd sed recte abesse a Mon dixit Re delevi Ι ἐποίη La sed ἡ in εἰ corr f 17 καὶ εἰς φράτορας ἤγαγον in marg Va 2 | φράτορας La sed ρ(1) inser p | ἤγαγον Β | καὶ — 18 ἐνέγραψα om Va 18 ἀνέγραψα MaCl 19 οὐδὲν γὰρ] καὶ οὐδὲν VaB τῶν τότε παροξυνόντων κινεῖ. οὐκέτι τυραννεῖ Κριτίας, οὐκέτι τρέφει δορυφόρους, οὐκέτι φρουρὰν μεταπέμ- πεται καθ’ ὑμῶν καὶ τῶν νόμων, οὐκέτι δακρύων ἐμ- πίπλησι τὴν πόλιν. οἴχεται τὸ ταῦτα ποιοῦν, τὸ δὲ ἀναίσθητον ἔρριπται αἰσθανόμενον οὐδὲν τῶν ποιου- μένων, κἂν πάνυ πολλοὶ τῶν ὑπ’ αὐτοῦ τι πεπονθό- των ἐνάλλωνται τῷ σώματι καὶ περιέλκωσι καὶ παίωσι. τοῦτο δή με τὸ σῶμα τὸ μηδενὸς αἰσθανόμενον ἕλκει καὶ κάμπτει καὶ πάσχειν τι πρὸς αὑτὸ ποιεῖ καὶ οὐκ ἐᾷ τὸν ἔμπροσθεν ἐκεῖνον εἶναι, οὐδὲ εἰ σφόδρα βου- λοίμην, πείσαιμ’ ἂν ἐμαυτὸν ὧς οὐκ ἐξ ἐμοῦ γεγέννη- ται. ἕως δ’ ἂν τοῦτο μὴ δύνωμαι, πᾶσα ἀνάγκη πά- σχειν τι πρὸς τὸν νεκρόν. ἤδη τις ἀπεκήρυξε τὸν υἱόν, ἀλλ’ ὁ πολλὰ καταβοήσας, ὁ κρίνας, ὁ διώξας, ὁ πεποιηκὼς ἀλλότριον, ὁ λιμώττοντα περιορῶν, ὁ νο- σοῦντος ἀμελῶν, ὁ μηδὲ θνήσκοντι σπεισάμενος πρὸς τεθνεῶτα διηλλάγη καὶ προσῆλθε καὶ ἥψατο καὶ δά- κρυσιν ἐτίμησε καὶ πατρῴων μετέδωκεν ἠρίων καὶ 18 Dinarch. c. Aristog. § 17. Dem. p. 1319, 27 1 παροξυνάντων MaClVa | 1 sq. οὐκ ἔτι La 2 οὐκ ἔτι(1) Vi 3 ἡμῶν MaCl 5 αἰσθανόμενον scripsi e LaViMaCl αἰσθόμενον MVaB edd 6 αὐτῶ MaCl Ι τί ViB 7 ἐνάλων- ται Va sed λ in ras 2 litt m 2 Β Ι πατῶσι LaVi sed in hoc παίωσι in marg m 2 8 μηδενὸς scripsi e MViMa sed in hoc γρ μηδαμῶς in marg m 2, ClVa et γρ in marg Mor μὴ δετὸς La μη(??) Β μηδαμῶς edd | αἰσθόμενον MVa 9 τί Vi MaclVaB Ι πρὸς αὑτὸ ποιεῖ scripsi πρὸς αὐτὸ ποιεῖ MLaVi VaB Mor ποιεῖ πρὸς αὐτὸ MaCl Re 10 καὶ ante οὐδὲ in- serendum coni Gasda | οὐδὲ — 13 νεκρόν in marg Vi 2Ma 2 Va 2 om LaCl | εἰς Vi 11 πείσαι μ’ Vi Ι γεγένηται MVi 2 Ma 2 Va 2B Mor 12 μὴ τοῦτο Β 13 τί Ma 2 B τὶ Va 2 Va 2 | ἐπεὶ καὶ ὅστις LaVi sed in hoc ἤδη τίς in marg m 2 MaVa sed γρ ἤδη τίς suprascr Ma 2 Va 2, Cl 14 ἀλλ’ ὁ om LaViMaClVa 16 ἀμελῶν Va sed ἁ in ras m 2 | μὴ δὲ ViMaClVaB 17 τὸν ante τεθνεῶτα MaCl | καὶ δάκρυσιν ἐτίμησε inser Ma 2 om Γέ 18 πω τρώων ViClVa Ι ἠρείων μετέδωκε Va sed εἰ in ἴ’ corr, Β sed ἠρίων in marg m 2 γρ ἠρίων μετέδωκε in marg Mor | μετέδωκε Μ edd Ι ἠρίων La θρήνων Μ Mor ἱερείων Ma sed γρ' θρή- νῶν suprascr m 3, Cl οὐδεὶς ἐμέμψατο, εἰ πρὸς τὴν ἐν τῇ ψυχῇ κακίαν χαλε- πήνας πρὸς τὸ μὴ δεχόμενον ἔγκλημα μετεβάλετο. 20. Ἀνάσχεσθε δὴ κἀμοῦ μεταβαλλομένου καὶ χωρί- ζοντος ἀπὸ τῶν αἰτιῶν τὸν νεκρόν. εἰ μὲν γὰρ δύ- νασθέ με ποιῆσαι μὴ γεγονέναι πατέρα Κριτίου, ποι- ήσατε καὶ οὐδὲν ἀκούσεσθε τοιοῦτον· εἰ δ’ ἐκεῖνο ἄλυτον καὶ οὐδὲ θεῶν τῳ δυνατόν, ἐνέγκατε τὰ τῆς φύσεως, πρὸς θεῶν, ἧς τὴν ἰσχὺν ἀκριβέστερον ἴδοι τις ἂν ἐν τοῖς θηρίοις. τὰ γὰρ ἄγρια καὶ ἀνήμερα RIV 454 Ι καὶ λογισμὸν οὐκ ἔχοντα καὶ προαποθνήσκει τῶν ἐγγόνων καὶ τεθνεῶτα θρηνεῖ. τί οὖν παράλογον ἄνδρα Ἀθηναῖον τῶν χρηστοτέρων ἴσως εἶναι δοκοῦν- τα τὸ τῶν θηρίων παθεῖν;