καὶ παρῆν Ἀλκι- 

βιάδης σεμνὸς ἀφ’ ἱματίου ὥσπερ πάγην τινὰ καθ’

ἡμῶν τὸ κάλλος προβεβλημένος. καὶ τί φησιν; ὁμό-

τροπός σοι, Τίμων, ἴφη, καὶ κοινωνὸς τῆς

ἐσχατιᾶς ἥκω. μὴ δὴ μισάνθρ|ωπος ἄγαν καὶ

 13 cf. ῥ’. 559, 3. Luc. Tim. ’ξ 34. Alciphr. ep. III 34, 2 

 1 δῆμον Β 4 πάντες οἷδ’ ὅτι H | δὴ et 5 παραιτεῖσθε

Wolf et γρ in marg Mor qui δὴ et δεῖ παραιτεῖσθαι coni

7 αὐτῷ D 8 καταρώμενος Ma sed καταχρώμενος suprascr m3 

 9 ὅτι VaMa | πρὸ Va sed ρὸ in ras m 2 | „malim παρέστησε“

Re I με Η 10 τὸ(2) om D U καὶ ante πρὸς VaMaCl |

ὁ ante ἀλκιβιάδης Η 13 περὶ in ras ras Ma 2 περιιὼν τὴν

ἐσχατιὰν ἀπῄει βαλλόμενος?“ Re περιῄει lacobs Add 301 Anth

Pal III 254 παρῄει Sintenis | ἦν inserui om libri edd

14 ταῖς scripsi ex HBVaMa sed iu hoc ἁ in ras m 3 cum la-

cobsio 11. 11. coll p. 559,3; t. IV 397,9 et 618,11 R τοῖς D

Οἶ’ sed in hoc ὁ in ἁ corr m 2, edd 15 ἴως VaMn sed ἤτοι

πρωία in marg Va 3 et suprascr Ma 3 | Ἀλκιβιάδης om D

16 ἐφ’ Wolf et γρ in marg Mor | ἱματίων D 18 ἐπὶ ante

τῆς Va sed del m 2 Ma 



 

πρὸς τοὺς ὁμοίους. καὶ τὰ τοιαῦτα πρὸς ἡμᾶς διε-

λέγετο μειδιῶν. ἀλλ’, ἔτι γὰρ ἐσωφρόνουν καἰ κρείτ-

των ἦν ὁ λογισμὸς τοῦ κακοῦ καὶ πρὸς τὴν θέαν

ἄτρωτος ἦν, οὐκ] ἠνεσχόμην, οὐκ ἐκφθαρήσῃ δὲ

 ἔφην, οὐκ εἰς σαυτόν, οὐκ εἰς τὸ βάραθρον χω-

ρήσεις; μαλακιζόμενος πολίτης εἰς Τίμωνος

ἥκεις; ἢ ἐν τοῖς Καλλίου κωμάζειν νομίζεις ἢ

πρὸς Σωκράτην ἀφῖχθαι καί τινι τῶν ἐραστῶν

διαλέγεσθαι.