ηὐχόμην δὲ τὴν Φαέθοντος διφρείαν ἐπιστῆναί ποτε καὶ τὸν πολὺν κατακλυσμὸν ἐκεῖνον ὂν οἱ ποιηταὶ θρυλοῦσιν. οὐδὲν γὰρ ἂν ἦν εὐτυχέστερον ἢ τὸ σύμπαν τῶν ἀνθρώπων γένος ἀφανισθῆναι πυρὶ καὶ σιδήρῳ καὶ ὕδατι καὶ τὴν γῆν ὧσπέρ τινος νοσήματος ἀπαλλαγῆναι καθαρ- θεῖσαν τῷ πυρί. 15. Ταῦτα ἐλογιζόμην, τοῦτον ἔζων τὸν βίον, ἐπὶ τοσαύτης διῆγον εὐδαιμονίας καὶ τὸ καλὸν πρόσρημα μισάνθρωπος ὠνομαζόμην, ἀλλ’ οὐ Τίμων ἔτι, τὴν προσηγορίαν ἀπὸ τοῦ τρόπου μεταλαμβάνων. ἀλλ’ ὁ φθόνος καθ’ ἡμῶν ἴσχυσε καὶ δαίμων τις πονηρὸς ἀνέτρεψέ μου τὸν βίον καὶ κρείττων ἐγένετο τῆς ἐμῆς 6 Diod. Sic. I 86 et 87 8 Xen. comm. III 10, 1 9 cf. t. II 218, 2 i Luc Tim. ’ξ 4 1 μοι post ἐξετείνετό D edd delevi, ἐπὶ inser Ma 3 2 αὐτῶν HVaMaCl 3 ἐμισοῦμεν Mor 4 καθὲν La 5 δὴ om Va 6 ἔχοντα τὸν τύπον scripsi ex HVLaBVaMa Cl τὸν τύπον ἔχοντα D edd | κατεσκευάζον La sed ἐς in ras et ὁ ex ὢ corr s | πολὺ Va sed λ in ras m 4 πολλοὶ 7 πλέον inBerui om libri πρότερον edd 9 διφρείαν Ma sed ’φ’ in ras m 3 10 θρυλλοῦσιν VBMaCl edd θρυλλοῦσι Va cf. p. 555,19; t. II 403, 3; IV 152, 14; 245, 13 11 ἂν om D 13 voce γῆν des La fol 99 quae sequuntur usque ad p. 547, 13 διαρραγείς ἀπὸ ἴ’ ἴ’ uno folio amisso perierunt 18 ἐκ H | λαμβάνων Va 19 τις HVaMaCl προθέσεως. καὶ θεῖόν τι φάντασμα καὶ κάλλος οὐρά- νιον τὴν Ἀλκιβιάδου μορφὴν ὑπελθὸν εἰς ἡμᾶς ἐκώ- μασε. καὶ τὸ αὐτὸ πέπονθα ταῖς Βάκχαις αἳ τῷ Διο- νύσῳ πληγεῖσαι οὐ δύνανται μένειν ἐφ’ ἑαυτῶν, Τίμων εἰς ἄστυ, Τίμων εἰς ἐκκλησίαν | RIV 186 πολλῶν ἀκούων, πάντας ὁρῶν, θορύβου καὶ κραυγῆς ἀνεχόμενος. τῆς ἀπιστίας, Ἄπολλον, καὶ τῆς ἐξαί- φνης μεταβολῆς. ἐσχατιὰ μὲν ἡ φιλτάτη καὶ ἡ συνήθης ἐρημία καὶ τὸ στερρὸν τοῦ τρόπου καὶ ὁ μισάνθρω- πος καὶ πάντα ἐκποδών, κινδυνεύω δὲ ἀνθινὰς ἤδη φορεῖν καὶ στεφανοῦσθαι καὶ κωμάζειν καὶ ταινίαις ἀνα- δεῖσθαι καὶ πίνειν ἄκρατον καὶ μεθύειν μισάνθρωπος ὤν. οὐκ ἦν ἄρα τὸ περὶ Ἡρακλέους λεγόμενον μῦθος ἄλλως καὶ ποιητῶν τις ἐξουσία, ἀλλὰ κἀκεῖνον βάρβαρός τις γυνὴ καὶ Λυδὴ τὴν λεοντῆν περιείλετο καὶ δουλεύειν ἠνάγκασεν ἑαυτῇ τῷ κάλλει δέσμιον ἔχουσα. ἀλλ’ ἐκεῖ- 15 cf. t. II 568, 20. Luc. hist. conscr. ’ξ 14 Φᾶσί φησὶ Ma) περὶ Ἡρακλέους, ὡς ἄρα τις ἐν βαρβά- ροις γυνὴ φαρμακὶς Ὀμφάλη τοὔνομα ἐπῳδαῖς τισι τί Ma) καὶ γοητείαις τοῦτον εἶλε καὶ ὥσπερ ἀνδραπόδῳ τούτῳ ἐχρῆτο κατὰ τὰ ἐρωτικά Va 3 Ma 2 2 ὑπελθὸν Ma sed ὑπελθ in ras m 3 ὑπελθὼν Cl 3 τὸ αὐτὸ reposui e libris ταὐτὸ edd u signum interrogationis post ἐκκλησίαν HVBCl edd colon DVaMa delevi 6 κραυ- γῆς Οἶ’ sed κραυγ in ras m 2 κραυγῶν VaMa sed in hoc ῆς supra cbv m 3 7 signum interrogationis post ἀνεχόμενος Ma, comma Va 2 | ὢ τῆς coni Gasda at cf. p. 540, 9 9 voce ἐρημία des V | τὸ μισάνθρωπον Gasda 10 ἐκποδῶν Η | ἀνθινὰς scripsi ex Η ἀνθεινὰς B ἀνθίνας BVaMaCl edd ἀνθινὰ Gasda ἄνθινα Cobet Coll 283 coll Athen. p. 521 Β et Strab. p. 15 (Misc. crit. 107) 11 ταινίαις reposui ex HDVaMaCl ταινίας Β edd 14 ἄλλος Οἶ’ | τίς HMaCl 16 ἑαυτῇ Va sed νος μὲν σωφρονῶν ἐπὶ τὴν πυρὰν ἐκεῖθεν ὥρμησεν, ἐγὼ δὲ ἐπὶ τὸ βάραθρον, ὅσον οὐδέπω. οὐ γὰρ ἐλάτ- των ὁ τοῦ Κλεινίου τῆς Ὀμφάλης εἰς τὸ διαφθείρειν ἐστίν. 18. Ἕως οὖν ἔτι σωφρονῶ καὶ τῶν ὀφθαλμῶν ἄπεστιν Ἀλκιβιάδης τῶν ἐμῶν, ἐπινεύσατε πρὸς τὴν χάριν. ὡς εἴ γε ὀφθείη μόνον, οὐδ’ ἂν βούλησθε κατα- κρίνειν, ἀνέξομαι. δύο γὰρ ἔχω ψυχάς, τὴν μὲν τοῦ τρόπου, τὴν δὲ ὅλην Ἀλκιβιάδου καὶ τοῦ κακοῦ. ὅταν γὰρ τὸ κάλλος ἐνθυμηθῶ καὶ τὴν ὥραν Ἀλκιβιάδου καὶ τὸ βλέμμα καὶ τὸ βάδισμα καὶ τοὺς πολλοὺς κό- λακας καὶ τοὺς ἀντεραστὰς τοὺς ἐμούς, ἐξανδραποδί- ζομαι καὶ παραδίδωμι δέσμιον ἐμαυτὸν καὶ πάντων προτιμότατον ἡγοῦμαι τὸ συνεῖναι τῷ μειρακίῳ. τὴν 15 φύσιν δὲ ὅταν λογίσωμαι πάλιν καὶ τὸ κακὸν ὅσον εἶσιν ἐπ’ ἐμαυτόν καὶ ὡς ἄνθρωπος Ἀλκιβιάδης καὶ ὧς ἀνθρώπου Τίμων ἐρῶ, μισεῖν μὲν Ἀλκιβιάδην οὐδὲ οὕτω δύναμαι, μὰ τοὺς θεούς, κατ’ ἐμαυτοῦ δὲ χρῶ- 12 Her. VI 94 2 δ’ H | ἐπὶ τὸ scripsi auctore lacobsio Anth Pal III 250 coll p. 546,5 et 560,10 ἐπί τι libri edd | ὅσον οὔπω lacobs 1. L at cf. Luc. merc. cond. ἑ 31; Icar. § 22 7 βούλοισθε Va Ma 9 ὅλην Ma sed in ἄλλην corr m 3 ἄλλην Va | καί — 10 Ἀλκιβιάδου in marg inser Ma | καὶ om Η 13 ἑαυτὸν VaMa ἁ et γρ in marg Mor 14 προτιμώτατον D edd προτιμό- τερον Va 15 ὅτ’ ἂν Cl | πάλιν om D 16 εἶσιν scripsi auc- tore Re qui adnotat: „num εἶσιν vadat, accedat? an deest ali- quid?“ d ἐστὶν libri edd ἔστη lacobs Lect 97 | ἐμαυτὸν Ma κατ’ ἐμαυτοῦ suprascr m 2 ἐμαυτοῦ B ἐμαυτῷ coni Gasda ω 17 ἐρᾷ D | οὐδὲ οὕτω om in lac 8 litt B | οὐδὲ Ma sed δὲ in ras m 3 οὔτε Πα 18 ἐμοῦ VaMa | χρῶμαι scripsi ex HD χρώμενος Β VaMaCl edd μαι τῷ τρόπῳ καὶ τὸν δήμιον ἤδη καὶ τὸ κώνειον ὥσπερ ὤνιόν τι φάρμακον καὶ ἀλεξίκακον προσδοκῶ. 20. Ὅθεν δ’ εἰς τοῦτο ἤχθην, γελάσετε μὲν οἶδ’ ὅτι πάντες ἀκούσαντες, λέξω δὲ ὅμως. τί γὰρ δεῖ τῷ λόγῳ παραιτεῖσθαι νῦν ἃ τοῖς ἔργοις ὑπέστην | RIV 187 ὁ κακοδαίμων; Ἠν ι Ἦν ἐπ᾿ ἐρημίας ἐμαυτῷ διαλεγόμενος ἡσυχίας ἀπολαύων καὶ πολλὰ καταρώμενος τῇ Τύχῃ, διότι μὴ πρὸ πολλοῦ ταύτην κατέστησέ μοι τὴν γνώ- μην καὶ τὸ μῖσος τὸ πρὸς ἀνθρώπους. ἤδη δὲ τῆς ὥρας οὔσης πρὸς ἐσπέραν ἐπέστη μεθύων Ἀλκιβιάδης καὶ μισάνθρωπον εἰπὼν καὶ Τίμωνα χαίρειν καὶ τὰ τοιαῦτα περὶ τὴν ἐσχατιὰν <ἦν> d βαλλόμενος ἐμοῦ ταῖς βώλοις καὶ τὰς προσηκούσας αὐτῷ βλασφη- μίας ἀκούων, ἴως ἦλθε πάλιν. καὶ παρῆν Ἀλκι- βιάδης σεμνὸς ἀφ’ ἱματίου ὥσπερ πάγην τινὰ καθ’ ἡμῶν τὸ κάλλος προβεβλημένος. καὶ τί φησιν; ὁμό- τροπός σοι, Τίμων, ἴφη, καὶ κοινωνὸς τῆς ἐσχατιᾶς ἥκω. μὴ δὴ μισάνθρ|ωπος ἄγαν καὶ 13 cf. ῥ’. 559, 3. Luc. Tim. ’ξ 34. Alciphr. ep. III 34, 2 1 δῆμον Β 4 πάντες οἷδ’ ὅτι H | δὴ et 5 παραιτεῖσθε Wolf et γρ in marg Mor qui δὴ et δεῖ παραιτεῖσθαι coni 7 αὐτῷ D 8 καταρώμενος Ma sed καταχρώμενος suprascr m3 9 ὅτι VaMa | πρὸ Va sed ρὸ in ras m 2 | „malim παρέστησε“ Re I με Η 10 τὸ(2) om D U καὶ ante πρὸς VaMaCl | ὁ ante ἀλκιβιάδης Η 13 περὶ in ras ras Ma 2 περιιὼν τὴν ἐσχατιὰν ἀπῄει βαλλόμενος?“ Re περιῄει lacobs Add 301 Anth Pal III 254 παρῄει Sintenis | ἦν inserui om libri edd 14 ταῖς scripsi ex HBVaMa sed iu hoc ἁ in ras m 3 cum la- cobsio 11. 11. coll p. 559,3; t. IV 397,9 et 618,11 R τοῖς D Οἶ’ sed in hoc ὁ in ἁ corr m 2, edd 15 ἴως VaMn sed ἤτοι πρωία in marg Va 3 et suprascr Ma 3 | Ἀλκιβιάδης om D 16 ἐφ’ Wolf et γρ in marg Mor | ἱματίων D 18 ἐπὶ ante τῆς Va sed del m 2 Ma πρὸς τοὺς ὁμοίους. καὶ τὰ τοιαῦτα πρὸς ἡμᾶς διε- λέγετο μειδιῶν. ἀλλ’, ἔτι γὰρ ἐσωφρόνουν καἰ κρείτ- των ἦν ὁ λογισμὸς τοῦ κακοῦ καὶ πρὸς τὴν θέαν ἄτρωτος ἦν, οὐκ] ἠνεσχόμην, οὐκ ἐκφθαρήσῃ δὲ ἔφην, οὐκ εἰς σαυτόν, οὐκ εἰς τὸ βάραθρον χω- ρήσεις; μαλακιζόμενος πολίτης εἰς Τίμωνος ἥκεις; ἢ ἐν τοῖς Καλλίου κωμάζειν νομίζεις ἢ πρὸς Σωκράτην ἀφῖχθαι καί τινι τῶν ἐραστῶν διαλέγεσθαι.