ηὐχόμην δὲ τὴν

Φαέθοντος διφρείαν ἐπιστῆναί ποτε καὶ τὸν πολὺν

 κατακλυσμὸν ἐκεῖνον ὂν οἱ ποιηταὶ θρυλοῦσιν. οὐδὲν

γὰρ ἂν ἦν εὐτυχέστερον ἢ τὸ σύμπαν τῶν ἀνθρώπων

γένος ἀφανισθῆναι πυρὶ καὶ σιδήρῳ καὶ ὕδατι καὶ

τὴν γῆν ὧσπέρ τινος νοσήματος ἀπαλλαγῆναι καθαρ-

θεῖσαν τῷ πυρί. 15. Ταῦτα ἐλογιζόμην, τοῦτον ἔζων τὸν βίον, ἐπὶ

τοσαύτης διῆγον εὐδαιμονίας καὶ τὸ καλὸν πρόσρημα

μισάνθρωπος ὠνομαζόμην, ἀλλ’ οὐ Τίμων ἔτι, τὴν

προσηγορίαν ἀπὸ τοῦ τρόπου μεταλαμβάνων. ἀλλ’ ὁ

φθόνος καθ’ ἡμῶν ἴσχυσε καὶ δαίμων τις πονηρὸς

 ἀνέτρεψέ μου τὸν βίον καὶ κρείττων ἐγένετο τῆς ἐμῆς

 6 Diod. Sic. I 86 et 87 8 Xen. comm. III 10, 1

9 cf. t. II 218, 2 i Luc Tim. ’ξ 4 

 1 μοι post ἐξετείνετό D edd delevi, ἐπὶ inser Ma 3

2 αὐτῶν HVaMaCl 3 ἐμισοῦμεν Mor 4 καθὲν La

5 δὴ om Va 6 ἔχοντα τὸν τύπον scripsi ex HVLaBVaMa

Cl τὸν τύπον ἔχοντα D edd | κατεσκευάζον La sed ἐς in ras

et ὁ ex ὢ corr s | πολὺ Va sed λ in ras m 4 πολλοὶ 7 πλέον

inBerui om libri πρότερον edd 9 διφρείαν Ma sed ’φ’ in ras m 3 

 10 θρυλλοῦσιν VBMaCl edd θρυλλοῦσι Va cf. p. 555,19;

t. II 403, 3; IV 152, 14; 245, 13 11 ἂν om D 13 voce γῆν

des La fol 99 quae sequuntur usque ad p. 547, 13 διαρραγείς

ἀπὸ ἴ’ ἴ’

uno folio amisso perierunt 18 ἐκ H | λαμβάνων Va 19 τις

HVaMaCl 



 

προθέσεως. καὶ θεῖόν τι φάντασμα καὶ κάλλος οὐρά-

νιον τὴν Ἀλκιβιάδου μορφὴν ὑπελθὸν εἰς ἡμᾶς ἐκώ-

μασε. καὶ τὸ αὐτὸ πέπονθα ταῖς Βάκχαις αἳ τῷ Διο-

νύσῳ πληγεῖσαι οὐ δύνανται μένειν ἐφ’ ἑαυτῶν,

Τίμων εἰς ἄστυ, Τίμων εἰς ἐκκλησίαν | RIV 186 

πολλῶν ἀκούων, πάντας ὁρῶν, θορύβου καὶ κραυγῆς 

ἀνεχόμενος. τῆς ἀπιστίας, Ἄπολλον, καὶ τῆς ἐξαί-

φνης μεταβολῆς. ἐσχατιὰ μὲν ἡ φιλτάτη καὶ ἡ συνήθης

ἐρημία καὶ τὸ στερρὸν τοῦ τρόπου καὶ ὁ μισάνθρω-

πος καὶ πάντα ἐκποδών, κινδυνεύω δὲ ἀνθινὰς ἤδη 

φορεῖν καὶ στεφανοῦσθαι καὶ κωμάζειν καὶ ταινίαις ἀνα-

δεῖσθαι καὶ πίνειν ἄκρατον καὶ μεθύειν μισάνθρωπος

ὤν. οὐκ ἦν ἄρα τὸ περὶ Ἡρακλέους λεγόμενον μῦθος

ἄλλως καὶ ποιητῶν τις ἐξουσία, ἀλλὰ κἀκεῖνον βάρβαρός

τις γυνὴ καὶ Λυδὴ τὴν λεοντῆν περιείλετο καὶ δουλεύειν 

ἠνάγκασεν ἑαυτῇ τῷ κάλλει δέσμιον ἔχουσα. ἀλλ’ ἐκεῖ-

 15 cf. t. II 568, 20. Luc. hist. conscr. ’ξ 

 14 Φᾶσί φησὶ Ma) περὶ Ἡρακλέους, ὡς ἄρα τις ἐν βαρβά-

ροις γυνὴ φαρμακὶς Ὀμφάλη τοὔνομα ἐπῳδαῖς τισι τί Ma) καὶ

γοητείαις τοῦτον εἶλε καὶ ὥσπερ ἀνδραπόδῳ τούτῳ ἐχρῆτο κατὰ

τὰ ἐρωτικά Va 3 Ma 2 

 2 ὑπελθὸν Ma sed ὑπελθ in ras m 3 ὑπελθὼν Cl 3 τὸ

αὐτὸ reposui e libris ταὐτὸ edd u signum interrogationis

post ἐκκλησίαν HVBCl edd colon DVaMa delevi 6 κραυ-

γῆς Οἶ’ sed κραυγ in ras m 2 κραυγῶν VaMa sed in hoc ῆς

supra cbv m 3 7 signum interrogationis post ἀνεχόμενος Ma,

comma Va 2 | ὢ τῆς coni Gasda at cf. p. 540, 9 9 voce ἐρημία

des V | τὸ μισάνθρωπον Gasda 10 ἐκποδῶν Η | ἀνθινὰς

scripsi ex Η ἀνθεινὰς B ἀνθίνας BVaMaCl edd ἀνθινὰ

Gasda ἄνθινα Cobet Coll 283 coll Athen. p. 521 Β et Strab.

p. 15 (Misc. crit. 107) 11 ταινίαις reposui ex HDVaMaCl

ταινίας Β edd 14 ἄλλος Οἶ’ | τίς HMaCl 16 ἑαυτῇ Va sed 



 

νος μὲν σωφρονῶν ἐπὶ τὴν πυρὰν ἐκεῖθεν ὥρμησεν,

ἐγὼ δὲ ἐπὶ τὸ βάραθρον, ὅσον οὐδέπω. οὐ γὰρ ἐλάτ-

των ὁ τοῦ Κλεινίου τῆς Ὀμφάλης εἰς τὸ διαφθείρειν

ἐστίν. 18. Ἕως οὖν ἔτι σωφρονῶ καὶ τῶν ὀφθαλμῶν

ἄπεστιν Ἀλκιβιάδης τῶν ἐμῶν, ἐπινεύσατε πρὸς τὴν

χάριν. ὡς εἴ γε ὀφθείη μόνον, οὐδ’ ἂν βούλησθε κατα-

κρίνειν, ἀνέξομαι. δύο γὰρ ἔχω ψυχάς, τὴν μὲν τοῦ

τρόπου, τὴν δὲ ὅλην Ἀλκιβιάδου καὶ τοῦ κακοῦ. ὅταν

 γὰρ τὸ κάλλος ἐνθυμηθῶ καὶ τὴν ὥραν Ἀλκιβιάδου

καὶ τὸ βλέμμα καὶ τὸ βάδισμα καὶ τοὺς πολλοὺς κό-

λακας καὶ τοὺς ἀντεραστὰς τοὺς ἐμούς, ἐξανδραποδί-

ζομαι καὶ παραδίδωμι δέσμιον ἐμαυτὸν καὶ πάντων

προτιμότατον ἡγοῦμαι τὸ συνεῖναι τῷ μειρακίῳ.