XII. Τίμων ἐρῶν Ἀλκιβιάδου ἑαυτὸν προσαγγέλλει. Προθεωρία. RIV 181 Χαλεπὸν τὸ ζήτημα. δύο γὰρ | ἐναντία ἀλλή- λοις ἤθη ὑποκρίνεσθαι δεῖ, μισάνθρωπον καὶ ἐρῶντα, καὶ ὁρᾶν χρὴ εἰ δι’ ἐκατέρων πρόεισιν ὁ λόγος τῆς τῶν νοημάτων εἰσαγωγῆς οὐκ ἐλεγχούσης τὴν ἐναν- τίωσιν τὴν ἐν τοῖς ἤθεσι. δεῖ δὴ τὸν μισάνθρωπον πλεονάζεσθαι, δεῖ δὲ καὶ τὰ τῆς προσαγγελίας δοκεῖν χώραν ἔχειν. τὸ δὲ ἅψασθαι Ἀλκιβιάδου καὶ τὸν ἐκεί- νοῦ βίον κακῶς εἰπεῖν πανταχοῦ καὶ ἐρῶντος ἂν εἴη καὶ μισανθρώπου. Cr = Codex Hierosolymitanus Sanctae Crucis 57 H = Hierosolymitanus S. Sepulcri 107 V = Yaticanus gr. 940 La = Laurentianus LVII 44 D = Athous S. Dionysii 342 Β = Barberinus E 41 Va = Vaticanus gr. 82 Ma = Matritensis 4679 (N - 49) Cl = Berolinensis gr. 195 olim Claromontanus 2 Προθεωρία om CrHVMaCl θεωρία La 3 Χαλεπὸν — 11 μισανθρώπου om Va 7 ἤθεσιν CrHVD edd | δὴ scripsi auctore Gasda δὲ libri edd 8 προσαγγελίας scripsi coll. ῥ’. 537, 11; 551,17; 553,6 et 11 εἰσαγγελίας libri edd 10 κακῶς scripsi e GrHLaDBMaCl καλῶς V edd | ᾔει La Ἡ μελέτη. 1. πάλιν ὑμῖν Τίμων εἰς βουλευτήριον οὐχ ὑπὲρ ὑμῶν τι διαπραξόμενος, οὐ γὰρ οὕτω μαίνομαι οὐδ’ ἐπιλέλησμαί γε παντάπασιν ἐμαυτοῦ, μήποτε τοσοῦτον Ἀλκιβιάδης ἰσχύσειε καθ’ ἡμῶν ὡς ἀποστῆσαί με δυ- νηθῆναι τοῦ τρόπου καὶ τῆς ἐξ ἀρχῆς προθέσεως ἐκεί- νῆς ἣν ἐνεστησάμην, ἀλλ’ ἐμαυτῷ τι χρήζων παρ’ ὑμῶν ἐπαγγεῖλαι. τοῦτο δέ ἐστιν ὃ πάντως που καὶ ὑμῖν πρὸς ἡδονῆς, δοθῆναί μοι τήμερον παρ’ ὑμῶν ἀποθανεῖν, ἔνα μὴ Ἀλκιβιάδην ἴδω τὸν καλὸν μηδ’ ὑμῖν δι’ ἐκεῖνον ἀναγκάζωμαι προσομιλεῖν. ὧς ἴως μὲν ἐξῆν ἐπὶ τῆς ἐσχατιᾶς οἰκεῖν καὶ πόρρω τῆς ἀν- θρώπων ὄψεως τυγχάνειν, τὸ ζῆν | ἠδυνάμην RIV 182 καρτερεῖν· ἐπεὶ δὲ ἀπάγει τῆς ἐρημίας ἡμᾶς Ἀλκιβιάδης καὶ κινδυνεύω μηκέτ’ εἶναι Τίμων μηδὲ μισάνθρωπος, ἐπὶ τὸν θάνατον καταφεύγω καὶ τὴν καλὴν ἐρημίαν τοῦ σκότους. εἰ γὰρ καὶ ἐξέστηκα διὰ τὸν ἔρωτα καὶ 7 Dem. p. 137,2; 292,26 12 Luc. Tim. § 6. Alciphr. ep. m 34,2 17 cf. p. 551,13 1 Ἡ μελέτη om CrVaMaCl 3 ἡμῶν BMaCl | τί HMa ὢ | διαπραξόμενος Ma sed ὁ in ras m 2 διαπραξάμενος CrHV ἁ 4 μήποτε — 7 ἐνεστησάμην adscripto in marg λίβ’ citat lex. Darmstad. fol. 87 v 5 ἰσχύσει D Darmst | καὶ ante καθ’ D | ἀποστῆσαι Ma sed ’ν supra σ’ (2) m 2 ἀπωσθῆναι Darmst 6 ἐξαρχῆς CID 7 τί HMaCl τὶ D | χρήζων HDCl Mor | παρ’ — 8 που in marg Μα 2 om Γέ 8 ὑμῖν HVLaB | τοιοῦτο Gasda | μοι D 9 ἡδονήν D et coni lacobs Lect 96 at cf. t. IV 225, 21 R et Parthen. narr. 8, 5 | παρ’ ὑμῶν ἀποθανεῖν reposui e libris sed παρ’ ὑμῶν om D ἀποθανεῖν παρ’ ὑμῶν edd | ὑμῖν HMa sed in hoc ῶν supra ῖν m3 10 μηδ’ scripsi μήθ’ libri edd 11 ἀναγκάζωμαι reposui e libris cum lacobsio Lect 96 ἀναγκάζομαι edd | ὧς om VD 12 που post πόρρω Va 14 ἀπήγαγε? cf. p. 548, 4 15 μηδὲ reposui e libris μὴ δὲ CrHDB VaMaCl) ἡ edd sed „verba ἢ μισάνθρωπος smpicor scho- lium esse, aut certe legendum ὁ μισάνθρωπος“ Re 17 ἐξέστην D παρῆκταί μοι τὰ τῶν λογισμῶν, ἀλλὰ τοσοῦτον γοῦν μοι καταλείπεται ἐπιγινώσκειν δύνασθαι τὴν συμφορὰν καὶ τὴν ἀπαλλαγὴν ἥτις ἔσται ζητεῖν. ἐρῶν δὲ Ἀλκιβιάδου διὰ τὴν ὥραν τοῦ σώματος καὶ μαινόμενος ἐπὶ τῷ μειρακίῳ, πολὺν γὰρ εἰς ἡμᾶς ἀνῆψε τὸν πυρ- σόν, καὶ διὰ τοῦτο μάλιστα φιλεῖν αὐτὸν ἀναγκάζομαι, ὅτι μοι παρέσχε θανάτου πρόφασιν καὶ βαδίζειν ἐν- ταυθοῖ κατηνάγκασε μήτ’ αὐτὸν ἔτι μήτ’ Ἀθηναίων μηδένα μήτ’ ἄλλον τινὰ ἀνθρώπων ὀψόμενον. εὔχομαι δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐρασταῖς Ἀλκιβιάδου τὸν αὐτὸν παραστῆναι λογισμὸν καὶ λῦσαι ἅπαντας ἐθελῆ- σαι τὸν ἔρωτα τῷ θανάτῳ καὶ τὸ κώνειον ἀλλάξασθαι τῶν παρ’ ἐκείνου προπόσεων. οὐδὲν γὰρ ἐμοὶ προτι- μότερον τοῦ μετὰ τῶν ἀντεραστῶν ἀπολωλέναι. 4. Ἐμακάριζον οὖν πρότερον ἐμαυτὸν ἐπὶ τῇ μισ- ανθρωπίᾳ καὶ μέγα μοι τοῦτο ἐνόμιζον ὑπάρχειν ἀγαθὸν τὸ τὴν ἀνθρώπων φύσιν ἥτις ἐστὶν ἐπιγινώ- σκειν καὶ ὧς κακῶν ἀνώτατον ἁπάντων τυγχάνει· πολὺ 1 Lycurg. Leocr, § 92 p. 159, 20 5 Marian. schol. epigr. Anth. Plan. 201, 7 2 <τὸ> s ἐπιγινώσκειν Gasda ἐπιγινώσκειν Ma sed ν(2) m 2 3 ἐστὶ D 5 γὰρ — ἀνῆψε in lac 15 fere litt om D 6 καὶ delendum vel post μάλιστα transponendum censet Gaada | διατοῦτο HVaMaCl | αὐτὸν om V 7 παρέσχεν Cl 8 κατηνάγκασε La sed ’ν ἴνα add s | μήτ’ (2) parum certum in Cr μὴ δ’ HLa μηδ’ V 9 ἄλλον scripsi e CrHVLaDB MaCl ἄλλων Va edd | ὄψομαι CrHVLaD | εὔχομαι — 13 προ- πόσεων praemissis verbis ἐκ τῆς τοῦ Τίμωνος citat Plan fol 105 r 10 καὶ — 11 καὶ om Plan 11 λύσαι Cl 12 ἀλλάξα- σθαι reposui e CrHVLaDB Plan ἀνταλλάξασθαι VaMaCl edd 13 ἐκεῖνον Im | προπώσεων Va sed π(1) et ω(1) in ras m 2 et πρὸς in marg τροπώσεων MaCl Plan 14 ἀντεραστῶν Va sed γρ ἰσεραστῶν in marg m 2 ἐραστῶν D 15 ἐμαυτὸν πρό- τερον D 17 ἀγαθὸν ὑπάρχειν Va | ἥτις La sed τις inser κ’ 18 κακὸν D Mor | πάντων D δ’ εὐτυχέστερος ἡμῶν Ἀλκιβιάδης ἀναπέφηνεν. ἐμοὶ μὲν γὰρ ἐκ τοῦ μισεῖν οὐδὲν ἦν πλέον πλὴν αὐτὸ τοῦτο μόνον τὸ φεύγειν ἀνθρώπους, βλάπτειν δ’ ἠδυ- νάμην οὐδένα· Ἀλκιβιάδῃ δὲ τὸ κάλλος πρὸς ὄλεθρον ἀνθρώπων ἀρκεῖ καὶ τοσοῦτον δύναται μόνον ὀφθεὶς ὅσον τὴν Γοργόνα φασὶν οἱ μῦθοι. διαφέρει δ’ οὐδὲν ἢ λίθον τινὰ γεγονέναι ἢ παρὰ τοῦ δημίου δέξασθαι τὸ κώνειον. ἒν γὰρ καὶ ταὐτὸν ἀφ’ ἑκατέρου τούτου γένεται. 5. Ἀτυχῶ δ’ οὐ νῦν πρῶτον, ὦ πεντακόσιοι, θα- νάτου καὶ προσαγγελίας ἄξια, οὐδ’ ἐντεῦθεν ὅθεν τις οἴεταί μοι τὰ τῶν συμφορῶν ἐστιν, ἀλλ’ ἀπ’ ἐκείνης δυστυχῶ τῆς ἡμέρας ἀφ’ ἧς παρελθὼν | εἰς RIV 183 ἀνθρώπους ἔτυχον τῆς φύσεως καὶ τῆς προσηγορίας. ὡς εὐτυχέστερόν γε ἦν μηδὲ τὴν ἀρχὴν γενέσθαι ἢ, ἐπειδήπερ ἀναγκαῖον ἦν τὸ τοιοῦτον εἰς φῶς παρελ- θεῖν, ἕτερόν τι ζῶον, ἀλλ’ οὐκ ἄνθρωπον εἶναι. τί γὰρ ἀνθρώπου μιαρώτερον; τί δέ; οὐχ ἥμερον μὲν τὸ ζῶον ἄχρι ῥήματος, ἄγριον δὲ καὶ ἀπηνὲς τοῖς ἔργοις; 18 Luc. gall. § 27 19 cf. p. 548,8; 551,12. Thuc. V 111, 3 1 δὲ ΗΒ | ἀλκιβιάδης Ma sed ἡ in ras m 3 3 μόνον om D inser Va 2 | δ’ om D 4 ἀλκιβια La sed οὐ add s ἀλκι- άρκεῖ βιάδου D 5 χωρεῖ D 6 γοργῶνα La | δὲ JSV 8 κώνειον scripsi auctoribus Gasda et Cobeto CoU 283 coll p. 552, 13 κακὸν libri edd | τούτων D 9 γίγνεται LaMaCl sed in hoc γνεται in ras m 2 11 τίς HVaMaCl 12 τὸ Β 14 τοὺς ante ἀνθρώπους inser Ma 3 15 μὴ δὲ HDB VaMaCl IG τὸν Gasda | φῶ παρελθὼν La 17 ἄνθρωπος La sed ’ς in ras s 18 post δέ signum interrogationis posui colon Ma punctum D comma VB edd om HLa VaCl | οὐχ ἥμερον — 538, 9 ἐστί praemissis verbis τῆς μελέτης ἐν ᾖ Τξων ἑαυτὸν προσαγγέλλει μελέτ. κδ) citat Macar fol. 85 | οὐχ — 19 ῥήματος] ἄχρι μὲν ῥή- ἤμερον ἥμερον ζῶον ὁ ἄνθρωπος Macar ποία γὰρ λεόντων ἐπ’ ἀλλήλους στρατεία; ἐία; τίς πόλεμος τοῖς ὁμογενέσι τῶν θηρίων πρὸς ἄλληλα; τίς ἐπιορκία παρ’ ἐκείνοις; εἰπέ μοι. τίς συνθηκῶν παράβασις; τίς ἀπιστία τοσαύτη καὶ πλεονεξία; τίς χρυσοῦ παρ’ ἐκεί- νοῖς καὶ πλούτου καὶ χρημάτων ἐπιθυμία; τίνας κώ- μους ἢ μέθας, τίνας ἴσασι καὶ μοιχείας; πάντων ἐλεύθερον τῶν τοιούτων κακῶν τὸ τῶν θηρίων γένος. τὸ δ’ ὑμέτερον θησαυρός, ὡς ἂν εἶποι τις, τῶν χει- ρίστων ἐστί. θεοὺς μὲν γινώσκειν καὶ προσκυνεῖν ὑποκρίνεσθε, ἐπιορκεῖτε δὲ ῥᾷον ἢ φθέγγεσθε. καὶ θυσίας μὲν προσάγετε τοῖς βωμοῖς, ἀνατρέπετε δὲ αὐτοὺς ὀλίγον ὕστερον. τὸν δὲ βίον ἅπαντα τὸν ὑμέ- τερον πολέμων μεστὸν καὶ κακῶν ἐποιήσασθε. ἀρξάμε- νοι δὲ ἀπὸ τῶν αἰσχίστων καταλύετε τὸν βίον ἐν τοῖς δεινοτάτοις ἐπιτηδεύμασι.