Ἀλλ' ἔστω μέν, εἰ βούλεται, μερίτης, μᾶλλον δὲ 

περιιὼν ὧς αὑτοῦ τὰς νίκας ᾀδέτω κἂν εἰς τὸν δῆμον

βούληται λέγειν ὡς ἐγὼ μέντοι τὸν ταῦτα δρά-

σαντα παρεσχόμην ὑμῖν, ἐγὼ τὸν δυνατώτερον

τοῦ βασιλέως πλούτου τοῖς τῶν Ἑλλήνων πράγ-

μασιν ἔδωκα, λεγέτω, καλλωπιζέσθω, φθόνος οὐδ’ εἰς, 

ἂν μὴ τῇ τῆς ἀποκηρύξεως ἡμέρᾳ ταῦτα λογίζηται.

τοῦτο γὰρ οὐκ ἔτ’ ἀνέξομαι, ὡς οὐ τῆς ἐμῆς τὰ ἔργα

φύσεως, ἀλλὰ τῆς ἀτιμίας.