εἶτ’ ἐπὶ μὲν τῶν ἵππων τοῦτο ποιοῦντες εὖ φρονεῖν δόξο- μεν, τοῖς δὲ υἱέσιν, ἂν ὑπὸ τῆς εὐφυίας ἐκτείνωνται, τὴν οἰκίαν ἀλλοτρίαν καταστήσομεν; καίτοι μᾶλλον ἔχει λόγον τοὺς βραδεῖς ἐκβάλλοντας τῶν ὀξέων ἔχε- σθαι ἤ ἐκείνους ἀγαπῶντας τούτοις ὧς πονηροῖς μάχε- σθαι. νῦν δὲ Μιλτιάδης μὲν στέργων διατελεῖ Κίμωνα ὃν ἴστε, καὶ οὐκ ἐποιήσατο τὴν εὐήθειαν τοῦ νεανίσκου πρὸς ἀποκήρυξιν αἰτίαν, τῶν δὲ ἐμῶν ὁ πατὴρ οὐκ ἠνέσχετο σκιρτημάτων, μᾶλλον δὲ τὰς ἄλλας νουθεσίας ἀτιμάσας ἀπεκύρυξε τῆς οἰκίας καὶ λέγει μὴ μισοῦντος 2 Eur. Or. 45. Eubul. com. θ’ III 242, 1, 6 M (II 1 p. 190, 75 ἡ II. i ζ 506; ο 263 sq. 1 δὲ ante οὐκ C | ἠβουλήθη C | ’κείνων C 2 τὴν ζεύγλην scripsi τὸ ζεῦγλον libri sed γρ τὴν ζεύγλην suprascr I 2, ecid καταράττουσι scripsi ex ILaii καταράττουσι Β καταρράσσουσι CL edd 4 γινομένων ΒΙ 7 πόνων C 8 γε om I 11 τοῦτο ποιοῦντες in ras L 2 12 κινῶνται C ἀκταίνω Wyttenb. ep. crit. ad Ruhnk. p, 59 (lul. in Const. ed. Schaefer p. 274) et lacobs Add 70 ἐξιστῶνται Gasda ἐντείνωνται Ruhn- ken ep. ad Wyttenb. ed. Mahne p. 11 num ἐκκινῶνται? 13 καίτοι scripsi e BLILau καί τινα C καὶ τί edd καίτοι τί Gasda 15 ’κείνους C 16 δὴ Gasda | μὲν om Lau 17 ὅνπερ I 20 ἀπέρρηξε CILau num <καὶ ἐξέβαλε> adden- dum coll i p. 468, 5? εἶναι τὸ ἔργον, ἀλλὰ καὶ παιδεύοντος καὶ βουλομένου με μετὰ τὴν θεραπείαν τῶν τρόπων κομίσασθαι. 26. Ώς τοίνυν ψεύδεται καὶ μισοῦντος ἦν, οὐ μετα- βολὴν ζητοῦντος ῥᾴδιον ὑμᾶς διδάξαι. εἰπὲ γάρ μοι· τὸ τῶν κοινῶν φροντίζειν καὶ τὴν πόλιν εὖ ποιεῖν ἤδη σωφρονοῦντος ἢ παροινοῦντός ἐστιν; οὐκ ἂν εἷναι φαίης τά γε τοιαῦτα μεθυόντων. ἐγὼ δὲ τὸ χθὲς τού- των ἡψάμην τῶν φροντίδων ἢ πάλαι; πῶς οὖν οὐχ ἄμα τε μετεβεβλήμην καὶ πρὸς τὸν οἶκον ἐκαλούμην; πολλοὺς καιρούς, ὦ Νεόκλεις, διαλλαγῶν, πολλοὺς παραλέλοιπας. ἠγρύπνουν, ἐπεθύμουν ἐμαυτὸν ἐξισῶσαι τῷ Μιλτιάδῃ, σὺ δὲ ἐτήρεις τὴν ἀποκήρυξιν. τριήρεις ἑκατὸν Ἀθηναίοις ἐποίουν, σὺ δὲ οὐκ ἔλυες τὴν ἀπέ- χθειαν. διήλλαττον τοὺς Ἕλληνας πρὸς αὑτούς, σὺ δὲ οὐ διηλλάττου τι παιδί. τὴν γνώμην εὕρισκον τοῦ Πυθίου, σὺ δ’ οὔπω με σωφρονεῖν ἡγοῦ. ἀντέσχον πρὸς τὴν φήμην ἐκείνην καὶ τὸν λόγον τῆς βασιλέως στρα- τείας· Ξέρξης ἐλαύνει τοὺς τὴν Ἀσίαν οἰκούν- τας μικροῦ πάντας ἐπὶ τὴν Εὐρώπην ἄγων, 11 cf. p. 464, 16 12 Plut. Them. 4, 2. Corn. Nep. Them. 2. Polyaen. I 30,6. cf. Her. VII 144 14 Plut. Them. 6,3. Her. VII 145. Aristid. Panath. t. I p. 248 Dind. 15 cf. p. 466, 11 sq. Her. VII 143. Plut. Them. 10. Polyaen. I 30, 1 sq. 18 Isocr. paneg. § 88. Her. VII 21 1 καὶ(1) om C 2 με inserui auctore Re coll p. 467,2 om libri edd με ταύτην lacobs Add 231 Lect 119 4 ὑμᾶς om I 6 signum interrogationis posui, punctum libri edd | ἄν, οἶμαι, εἷναι lacobs Add 225 AppPors 302 7 φαίης scripsi, ut coni Mor φαίη libri edd | τοχθὲς CBL ὅτι (inser) οὐ χθὲς I 8 ἢ I sed ἀλλὰ corr m 2 | ἢ πάλαι; πάλαι (an iam dudum? iam du- dum) coni Re cui obloquitur lacobs Lect 119 | δῆλον post πάλαι; inser | οὖν inser I 2 9 μεταβεβλήμην LLau 11 παραλέλοιπας I sed ἶπας in ras 6 litt m 2 παραλελοιπότας Β 14 αὑτούς scripsi e LI αὐτοὺς CBLau edd 16 δὲ I 17 ἐκστρατείας I καλύπτεται δὲ καὶ ἡ γῆ πεζῷ | πολλῷ καὶ RIV 397 ναυσὶ θάλαττα. ποταμοὺς δὲ ἤλεγξεν ἡ στρατιὰ πιοῦσα, τῶν τοξοτῶν δὲ ἀφιέντων βέλη τὸ ὑπὸ τούτοις σκιά, γῆν δὲ ποιεῖ τοῖς ὁπλίταις καὶ ταῖς τριήρεσι θάλατταν. καὶ δοκεῖ τοῖς ὁρῶσι θεῶν ὁ μέγιστος ἐν ἀνθρώπου τύπῳ πάντα κινεῖν, τῶν δ’ Ἑλλήνων οἶ μὲν φόβῳ συνακο- λουθοῦσιν, οἶ δὲ ἡσυχάζειν ἐγνώκασι. τού- των οὐδέν μου κατέσεισε τὴν γνώμην οὐδ’ ἐξέπληξεν οὐδ’ ἔπεισε καταλῦσαι τὰς ἀμείνους ἐλπίδας. οὐδ’ ἐπὶ ξένια τοὺς ἐπὶ τὴν βῶλον ἥκοντας ἐκάλεσα κήρυκας ἀλλ’ ἀπέκτεινα. καὶ οὐδὲ δι’ οὗ ταῦθ’ ὑμᾶς ἑρμηνέως ἐδίδασκον οὐδ’ οὗτος διέφυγε τὴν δίκην, ἀλλ’ ἦν μὲν ἡμέτερος ἄποικος, ὅμως δὲ ἀπέθνησκεν ἀντὶ τῆς φωνῆς αὑτοῦ. ταῦτ’ οὐκ ἦν, ὦ Νεόκλεις, ἱκανὰ τεκμήρια τοῦ καλῶς μοι τὴν ψυχὴν ἡρμόσθαι; τούτων ἕκαστον 2 cf. p. 477, 9. Her. VII 21 3 cf. p. 477, 12 4 cf. p. 477, 10. t. IV 242, 27 R. Her. VII 24. Isocr. paneg. ’ξ 89 6 Her. VII 56. Gorg. apud [Longin.] subl. 3, 2 11 cf. t. IV 424, 4 R at cf. Her. VII 133. Paus. III 12, 7 12 cf. t. IV p. 821, 26 R. Plut. Them. 6,2 | Mys Samius cf. Aristid. Panath. p. 198,12 cum schol. t. m p. 125, 22 ed. Dind. (p. 47 ed. Frommel) 1 πολλῷ πεζῷ Β 2 στρατιὰ scripsi e L sed ατιὰ in ras m 2, cum Gasda στρατεία CBILau edd 3 τὰ ante βέλη I ὑπὸ L sed ὐπ’ in ras m 2 4 „Voluit, opinor, Libanius γῆν δὲ ποιεῖ ταῖς τριήρεσι θάλατταν, καὶ θάλατταν τοῖς ὁπλίταις αἷς γῆν” Wesseling ad Her. VII 56 p. 536, 33 lacunam statuit Gasda num τὴν θάλατταν post ὁπλίταις et τὴν γῆν post καὶ inserendum? | δ’ ἐποίει C 5 θάλασσαν I 1 δὲ CLau edd | C 8 ἐγνώκασι scripsi auctore Gasda ἐγνώκεσαν libri ἐγνώ- κεισαν edd 11 ξένια scripsi auctore Cobeto Misc. 153 coll Her. II 107. Xen. Anab. VII 6, 3 ξενίᾳ libri sed ν σ post ἁ add edd 12 ἡμᾶς CLau 14 ἀποθνήσκειν I et αὐτὸν ἡγούμην. δίκαιον in marg m 2 15 αὑτοῦ scripsi αὐτοῦ LILau edd οὐ αὐτῆς C αὐτῆς B | Νεόκλεις scripsi e CBILau νεόκλης L edd 16 signum interrogationis posui, comma libri edd οὐκ ἦν ἀρκοῦν ἀποδοῦναί μοι τὴν οἰκίαν οὐδ’ ἐμοὶ μὲν ἀρετὴν μαρτυρῆσαι, σὲ δὲ πεῖσαι μὴ χαλεπαίνειν; ἀλλ’ Ἀθηναῖοι μὲν πάντες ἐπῄνουν καὶ παραπλησίως ἐπείθοντο τοῖς τε παρὰ τοῦ Πυθίου καὶ τοῖς ἐμοῖς ψηφίσμασι καὶ λόγοις καὶ τὴν τῶν ὅλων σωτηρίαν ἐν ταῖς ἐμαῖς εἶχον ἀνακειμένην γνώμαις· σοὶ δ’ οὔπω καλὸς κἀγαθὸς ἐδόκουν οὐδ’ ἀποχρώντως πεπαιδεῦσθαι, νὴ Δί’, ἔργων γὰρ ἐπεθύμεις καὶ τροπαίων. ἀλλ’, ὦ πρᾳότατε πατέρων, ὁ χρηστὸς καὶ σπουδαῖος ἀνὴρ τῇ γνώμῃ καὶ οἷς προείλετο κρίνεται, κἂν μὴ τὸ πέρας ἀκολουθήσῃ τῶν βεβουλευμένων ἄξιον, οὐδὲν ἧττόν ἐστι σπουδαῖος. τοῦτο μὲν γὰρ ἐκ τῆς Τύχης ἤρτηται, τῷ δὲ δεῖ μηδὲν ὧν ἐσκέφθαι προσῆκον λελεῖφθαι.