πῶς οὖν ὑμεῖς ἐπανορθοῦτε τοὺς

υἱεῖς; ὧς πατέρας εἰκός. ὁ μὲν καθήψατο ῥήμασιν, ὁ

δὲ εἶρξε τραπέζης, τῷ δὲ ἱμὰς ἤρκεσεν, ὁ δ’ αὖ οὐ

προσεφθέγξατο χρόνον τινά. πολλὰ ἂν δυνηθείη καὶ

βλέμμα ἄγριον καὶ βοὴ μεγάλη καὶ τὸ τοῖς οἰκείοις 

ἐπ’ αὐτὸν χρῆσθαι δὶς καὶ τρίς. ἀλλὰ δεῖ τινος καὶ

μείζονος· ἀπείλησον τοῦτο ὅ πέπονθα ἐγώ, τὴν ἀπο-

κήρυξιν. αὕτη | δὲ μελλέτω. καὶ γὰρ ὁ τὸν νόμον RIV 395 

τεθεικὼς δοκεῖ μοι τοῖς πατράσι τὴν ἀπειλὴν τεθεικέ-

ναι μόνην, εἴπερ ἦν κηδεμὼν τῆς πόλεως.