καίτοι τοσαύ- την ἰσχὺν ἔχουσαν ὁρῶμεν πανταχοῦ τὴν αἰτίαν ὥστε καὶ βουλόμενός τις δρᾶσαι κακῶς οὐ δυνηθεὶς μισεῖται 16 Xen. comm. II 1, 28. Cic. de ὄα I 23, 79 1 πεποιηκότα MaCl 2 τήνδ’ HMaCl 4 μεντἂν scripsi coll. p. 339, 11 μέν τἂν Ἠοῖ μέν τ’ ἂν CVaBMa edd μὲν τ’ ἂν Vi | τότε scripsi ex HVaMaCl τότ’ CViB edd 5 ὑπ- έσχον Va sed εἶχον suprascr m 2 7 τὴν om Re 8 punctum post ἠδικηκότα posui, colon HVi, comma Cl, signum interro- gationis GVaBMa edd 9 δράσαι B | ἂν om B 10 τῆς πράξεως om Re 11 ἧκεν Vi 12 εἰ μὴ in lac 6 litt om B 13 ἐρωτᾷ in lac 5 litt om B ἔρωτα Ma 14 παιδὸς C I δ’ Ma 16 δὲ γνώμην Va | ὑπηρέτησε scripsi ex HMaCl ὑπηρέτησεν CViVaB edd | πρὸ — 17 χειρὸς om CVi 17 ἀπὸ Ma sed ὑπὸ suprascr m 2 18 ὁρῶμεν ἔχουσαν Ma sed · · supra ἔχουσαν, Cl | ἔχουσαν in marg inser Va 3 19 δρᾶσαι scripsi ex HVi δράσαι reliqui libri edd | μὴν δὲ post οὐ CVi edd delevi δὲ delendum censet Re μήν γε coni Gasda καὶ βλάψας εὖ ποιῆσαι βουληθεὶς | ἐν εὐεργέταις R IV 413 ἐστίν. οὕτως ἀεὶ τοῦ τέλους ἡ γνώμη πλέον ἔχει. κατὰ ταῦτα δὴ καὶ τὸ νῦν τοῦτο κρινέσθω. ἀπέκτεινα. διὰ τί; φθονῶν τούτῳ τοῦ παιδὸς μηδὲν ἔχων ἐγκαλεῖν; ἐμαυτοῦ κέρδος ἡγούμενος τὴν τούτου ζημίαν; τερπό- μένος εἰ ἀνιῷτο; χαίρων εἰ λυποῖτο; γεγηθὼς εἰ στέ- νοι; ἐχθρὸς ὢν Ποσειδῶνος παλαιὸς καὶ διάφορος καὶ δυσμενὴς καὶ τρυφῶν ἐν ταῖς τοῦ θείου συμφοραῖς; εἰ μέν τις ἔχει ταῦτα ἐπιδεικνύναι, πονηρός εἰμι καὶ φαῦλος θεὸς καὶ δίκην ὀφείλω καὶ σιωπῶ καὶ καταψηφίσασθε· εἰ δ’ οὐδὲν μὲν ἂν τούτων ἐξελεγχθείη, Ἁλιρροθίου δὲ ἀμφότερα, καὶ ἃ δέδρακε καὶ ἃ πέπον- θεν, ἃ γὰρ οὐκ ἂν ἔπαθεν οὐκ ἀδικῶν, ταῦτα αὑτὸν ἔδρασεν ἠδικηκώς, τί μου διαβάλλεις τὸν τρόπον ὑπερ- βὰς τὸν ἀναγκάσαντα; 11. Πῶς δ’ εἰς φόνων ἐπιθυμίαν ἀναφέρεις τὸ πεπραγμένον οὐδὲν ἄλλο πείθων τούτους ἢ ὅτι μαίνο- μαι καὶ τοῦ κάκιστος εἶναι ἐπιθυμῶ; τὸ γὰρ τηνάλλως 4 cf. p. 421, 11 7 Dem. p. 849, 10 8 Dinarch. or. I ’ξ 36 p. 94, 41 16 cf. p. 421, 17 1 βλάψας om CVi βλέψας HVa sed in hoc ἑ in ἁ corr m 2, MaCl „aut delendum est βλάψας (et abest quoque a Wolf.) aut sic leg. οὐ μὴν δυνηθεὶς, μισεῖται, καὶ μηδὲν βλάψας exosus est, etiam si damnum nulhim dederit. καὶ πάλιν εὖ ποιῆσαι βου- ληθείς“ Ke I καὶ μὴ δυνηθεὶς post βουληθεὶς CVi edd sed deest in γρ in marg Mor 3 διατί HViMaCl 4 signum interro- gationis post παιδός CViVaBCl edd delevi (5 λυποῖτο Va sed οιτο in ras m 2 | εἰ στένοι scripsi ex HViVaBMaCl ἢν στένῃ C edd 7 Ποσειδῶνος reposui e libris Ποσειδῶνι edd sed γρ Ποσειδῶνος in marg Mor | ὃς ante καὶ(1) H | καὶ] ἢ CVi 8 καὶ om CVi | θείου scripsi e VaBMaCl ut e Par 3017 Bast app ep crit 51 βίου HCVi edd sed patriii vertit Mor τουτουὶ coni Gasda 11 αὐτῶν CVi | ἐξελεγχθείη scripsi ἐξε- λεγχθείην libri edd 13 ἂν om Mor | πέπονθεν Ma | αὐτὸν HViCl Mor 18 τηνάλως HCViVaMaCl cf. p. 272,13 φόνων ἐρᾶν μανίας. ἐμοὶ δὲ ἀρχὴ μέν εἰσιν οἱ πόλεμοι, σκοπῶ δὲ καὶ ἐν ἐκείνοις τούς τε ἀδικοῦντας τούς τε ἀδικουμένους καὶ τῶν ἠδικηκότων ὑπὸ τῶν ἠδικημένων πιπτόντων ἥδομαι. κοινωνοὶ δὲ τῆς ἀρχῆς ταύτης εἰσί μοι καὶ ἄλλοι θεοί, ὥσπερ ἀμέλει καὶ ἡ Ἀθηνᾶ. καὶ ὅπουπερ ἂν συμπεσόντα στρατόπεδα μάχηται, χωροῦ- μεν ἐπὶ τὴν τούτων θέαν καὶ ταῖς ἀρεταῖς τῶν ἀρι- στευόντων τερπόμεθα, ἀλλ’ οὐκ εἰς τὰς πόλεις διὰ τοῦτο εἰσιόντες τοὺς προστυγχάνοντας σφάττομεν οὐδὲ ἐπερχόμεθα τὴν γῆν τὴν μὲν εἰρήνην ἐξελαύνοντες, εἰς πολέμους δὲ καὶ ταραχὰς ἄκοντας τοὺς ἀνθρώπους ὠθοῦντες, ἀλλ’ ἔδοξε τῷ Διὶ καὶ τοῦτο βασιλεύεσθαι τὸ μέρος. εἰ δὲ μιαιφόνον με φῄς καὶ μίαν ταύ- την ἡδονὴν ἔχειν τό τινα ἀποκτιννύναι, εἰσὶ τῶν θεῶν R IV 414 οὐκ ὀλίγοις | ἐκ θνητῶν παῖδες. τούτων τίς τὸν ἑαυτοῦ διὰ τὴν ἐμὴν ἀπολώλεκε δεξιάν; ἐῶ τοὺς ἄλλους, ἀλλ’ αὐτὸς οὗτος Ἁλιρρόθιος διὰ τί μὴ πρὸ τῶν ἔργων ἀπέθανεν ὑπ’ ἐμοῦ, εἴπερ αὐτὸ τοῦτο ἔργον ἐστί μοι τό τινα ἀποσφάττειν; εἰ μὲν γὰρ φύσει τοι- οὗτος ἐγώ, πάλαι με ἔδει φανῆναι τῇ φύσει χρώμενον · 13 cf. p. 422, 5 14 cf. p. 428, 1 sq. 2 καὶ om B 8 τερπώμεθα MaCl | διατοῦτο BMaCl διατούτου HC 10 ἐπερχόμεθα Ma sed ερχο in ras m 3 11 ταραχὰς reposui e libris sed αρ in ras Va2 et γρ μάχας suprascr Ma 2 μάχας edd 12 ὠθοῦντες Va sed ντες in ras m 2 I βουλεύεσθαι Va sed γρ΄ βασιλεύεσθαι in marg m 3, 13 φὴς scripsi φῆς MaCl φής reliqui libri edd cf. ad p. 213, 7 et 323, 19 14 ἡδονὴν ἔχειν scripsi ex HCVi ἔχειν ἡδονὴν Va edd ἡγούμενον ἡδονὴν MaCl ἡδονὴν B 15 τὸν Va sed ὂν in las m 2 16 αὐτοῦ Va | δεξιὰν ἀπολώλεκε B | ἀπολώλεκε Ma sed ώλεκ in ras m 3 ἀπόλωλε HC 17 διατί BViMaCl I μὲν Vi 18 τὸ ante ἔργον Ma 19 γὰρ om H C 20 με scripsi- ex HCViCl μὲν VaBMa edd | τῇ φύσει φανῆναι CVi εἰ δὲ νῦν ἠρξάμην, πῶς ἅπας ὁ χρόνος ἀκούει κάκως; 13. Ἀλλ’ οὐ τοῦτ’ ἐποίησεν, ὦ θεοί, τὸν θάνατον, ἀλλ’ ὃ πάλιν ἀναγκάζομαι λέγειν. οὗτος ὁ βοηθῶν, ὥς φησι, τῷ τεθνεῶτι δυσμενοῦς ἔργον ποιεῖ λέγεσθαι πολλάκις ἀναγκάζων τὰ ἐκείνου κακά. ἰδοὺ δὴ λέγω καὶ πάλιν ἀκουέτω· ἀπέκτεινα, ἀλλὰ βιαζόμενος. τὸν παῖδα οὐκ ἔχεις, οὐδ’ ἐγὼ τὴν παῖδα παρθένον. ὤφει- λον ἂν δίκην, εἰ μὴ ἀμυνόμενος ἀπεκτόνειν. νῦν δὲ δίκαιον ποιεῖ τὸν φόνον τὸ τετιμωρῆσθαι. ἤδη τις γῆν τινα ἀποτεμνόμενον κωλύειν πειρώμενος ἀποκτείνας οὐκ ἔδοξεν ἀδικεῖν. ἕτερος ἕτερον νύκτωρ ἁπτόμενον τῶν αὑτοῦ διαφθείρας ἐπῃνέθη. καὶ λοιδορία πολλάκις ἔδειξε φόνον καὶ οὐδεὶς ἐμέμψατο. διὰ τί γάρ, φησίν, οὐκ ἐσωφρονεῖτε; καὶ οὐκ ἂν ἦν ὁ ἀμυνόμενος. εἰ δὲ ἀντ’ ἐκείνων ἤδη τινὲς τεθνᾶσι, τί πάσχοιεν ἂν εἰκότως οἱ ἀδικοῦντες οἷα Ἁλιρρόθιος; οὐκ ἴστε ὅτι παρθένῳ πάντα ἐστὶν ἡ παρθενία; γάμος, ἀνήρ, παῖ- δες, ἐλπίδες, βίος, τὸ δύνασθαι γυναιξὶν ὁμιλεῖν; 15. Ὁ δὲ ὧς ὑπερβολὴν ἐχούσης ἐπιλαμβάνεται τῆς 5 cf. p. 419, 1 11 cf. t. ni 405, 23 20 sq. cf. p. 425, 3 sq. 2 κακός H 3 τοῦτ’ scripsi ex HGViVaMaCl τοῦτο B edd 4 οὗτος scripsi ex HCVaMaCl ut coni Re οὕτως Vi B edd οὕτος δέ coni Gasda 6 τἀκείνου HC 7 βιαζό- μενον ViBMaCl | τὸν — 8 παρθένον in marg Va 3 8 οὐδ’ scripsi e ViMuCl οὐδὲ reliqui libri edd | ὤφελον B 10 τὸ post ποιεῖ Cl, ras 2 litt Ma | τότε τιμωρεῖσθαι Vi | τίς HViCl 11 ἀποτεμόμενον CVi ἀποτεμνόμενος B | κωλύειν — 12 ἁπτόμενος in marg Ma | ἀποκτεῖναι Ma 13 αὐτοῦ B ViVaMa sed in hoc ov ex ὁ corr m 2, Cl 14 διατί HViMa Cl 16 ἂν iiiserui ex HCViMa ut coni Gasda om VaBCl edd 17 ὁ ante ἁλιρρόθιος MaCl 18 παρθένῳ — 19 ὁμι- λεῖν citat Macarius fol 85 v 19 τὸ in ras Va 2 | γυναικὶ Vi 20 ὡς ὑπερβολὴν scripsi cum lacobsio in Wolfii Liter. δίκης. καὶ ἦν ἄν, φησί, καὶ μαστιγῶσαι καὶ δῆ- σαι. ταῦτα, 63 Πόσειδον, ἐπὶ τηλικούτοις; ταῦτα Ἀλ- κίππης βεβιασμένης; οὕτω σοι μικρὰ τἀμὰ φαίνεται; ἡ μὲν ἀπόλωλε, τὸν δ’ ἔδει παθόντα οὐδέν, τί γὰρ καὶ RIV 415 ταῦτα ἃ λέγεις; γελᾶν; καλά γε | νομοθετεῖς. ἀπειχόμην ἂν Ἁλιρροθίου κατὰ πετρῶν ὤσαντος τὴν παρθένον, ὀφθαλμὸν ἐκκόψαντος, χεῖρα πεπηρω- κότος, ἄλλο τι μέρος τοῦ σώματος, αὐτὴν ἀφελομένου τὴν ψυχήν, εἰ καὶ δεινότατόν σοι τοῦτο εἶναι φαίνε- τᾶι; ἐμοὶ μὲν γὰρ τὸ ζῶντα ὀδυνᾶσθαι μᾶλλον ἢ τὸ μηκέτ’ εἶναι. τὸ μὲν γάρ ἐστιν οὐδενὸς αἰσθανόμενον κεῖσθαι, τὸ δὲ τηκόμενον ἐπιθυμεῖν θανάτου. οὕτως ἡ ζῶσα αὕτη τοῦ τεθνεῶτος ἐκείνου δι’ αὐτὸ τὸ ζῆν ἀθλιωτέρα. οὐ γὰρ ἀπαλλάττει τῆς γῆς τὸ πρόσωπον οὐδὲ παύει κλάουσαν αὐτὴν οὐδεὶς λόγος. ἴσον δὲ πέτρᾳ καὶ Ἀλκίππη διαλέγεσθαι. κεῖται δ’ ἄσιτος ἐκ- δοῦσα τὸ σῶμα κακοῖς. ἆρ’ οὐ δυστυχεῖ περιοῦσα; εἰ δὲ ἐμοίχευεν Ἁλιρρόθιος, καὶ τότ’ ἂν αὐτὸν ἔδει μαστιγοῦν ἢ δεῖν, ἀποκτείνειν δὲ μή; καίτοι δεινὸν μὲν κἀκεῖνο, πολλῷ δὲ δήπου δεινότερον τοῦ γημαμέ- Anal. I 379 Lect 120 App Pors 327 et Gasda ὧσπερ βουλὴν libri sed ὧς ὑπερβολὴν in marg C et γρ΄ ἐπιβουλὴν in marg Va3, edd 1 ἣν ἄν] ἐνῆν coni Gasda 3 οὕτω Ma sed γρ ὄντως suprascr m2 οὕτως Η 4 δ’ ἔδει scripsi e Vi ut coni Re et lacobs Lect 120 δὲ δεῖ reliqui libri edd 5 γελᾶν om Β 6 ἀπειχόμην Va sed εἰ in ras m2 8 αὐτὴν — 9 εἷναι in marg Va 9 τὴν ψυχήν, εἰ καὶ inser Ma2 | δεινοτάτη Cl 10 signum interrogationis posui ex H colon reliqui libri edd | δεινὸν ante μᾶλλον edd delevi 11 μηκέτι Vi 13 δι — 14 ἀθλιωτέρα om Β | ἀθλιώτερον Cl\ 15 κλάουσαν scripsi ex HCViBMaCl κλαίουσαν Va edd | ἶσον HCViMaCl 18 μὴ ὕβριζεν εἰς αὐτὴν παρθένον οὖσαν, ἀλλ’ ἀνδρὶ συνοικοῦσαν ἐμοίχευεν· εἰ δέ ante ἐμοίχευεν Vi | ἂν om Β 19 δῆσαι, ἀποκτεῖναι Β 20 δήπου om Β νῆν ἀδικηθῆναι τὸ κωλυθῆναι γάμου τυχεῖν, ὥσπερ τοῦ χρημάτων ἅ τις εἶχεν ἐκπεσεῖν τὸ μηδὲ κτήσασθαι τὴν ἀρχήν. 17. Ἠράσθη γάρ, φησι, καὶ τὴν Ἔρωτος μεγά- λην τέ τινα καὶ πολλὴν εἶναι δύναμιν καὶ μη- δενὸς ἀπέχεσθαι μηδὲ αὐτῶν τῶν θεῶν. καὶ οὐκ ᾐσχύνετο τοῖς κατὰ τῶν θεῶν λόγοις ὑπὲρ τῆς ἀκρα- σίας Ἁλιρροθίου χρώμενος. ἐγὼ δὲ θαυμάσαιμ’ ἂν εἰ θεὸς ὧν ὁ Ἔρως κακῶν αἴτιος οὐ λέγω θεοῖς, ἀλλ’ ἀνθρώπων τινὶ γίγνεται. θεοῦ γάρ, οἶμαι, παύειν κακά, σὺ δ’ αὐτὸν λέγεις ἀναγκάζειν μαίνεσθαι. ὁ δὲ φιλίας μὲν δικαίας ἐνεργάζεται τοῖς ἀνθρώποις, ἀδί- κοις δὲ μίξεσιν ἐκείνων οὐ φιλοτιμεῖται, ἀλλὰ ὑπὸ τῶν οὐ δυναμένων σωφρονεῖν ἀδικεῖται τῆς αὑτῶν μέθης ἐκεῖνον αἰτιωμένων, οἱ καὶ τῶν ἐν τοῖς τοιού- τοῖς ἐπιορκιῶν οὐκ εἶναί φασι δίκας αὑτοὺς ἐξαπα- τῶντες.