ὡς δ’ ἦν παῖς

ἐμὴ καὶ ἀπεπήδα μᾶλλον ἀλγοῦσα τοῖς ῥήμασιν ἢ εἰ

ἐτέτρωτο, τὸ μὲν αἰσχυνθῆναι καὶ κατασχεῖν ἑαυτὸν

ταπεινὸν ἐνόμισεν, ἐπελθὼν δὲ δρόμῳ καὶ λαβόμενος 

φευγούσης, ἐπειδὴ πείθειν οὐκ εἶχε, προσῆγε τὴν βίαν

αἰσχύνῃ περιβάλλων τὴν κόρην πρᾶγμα ἀφαιρούμενος

οὗ πάντα ὕστερα παρθένῳ.