ὅταν οὖν ὧς ἐπεθύμησε λέγῃς, αὐτὸ τὸ

ἀδίκημα λέγεις καὶ δι’ ὅ τὴν δίκην ἔδωκεν. αὐτὸ γὰρ

τοῦτο ἐγκαλοῦμεν ὅτι τῶν οὐ προσηκόντων ἐπεθύμησεν,

 4 cf. p. 422, 9 sq. 16 cf. p. 423, 10 sq. 

 2 τὸ Vi et γρ in marg Mor Ι ἃ τίς Η Ι εἶχεν inser Ma

om ὢ Ι τὸ Va sed ras 1 — 2 litt post ὁ τοῦ Vi et γρ in marg

Mor | μὴ δὲ HViBMaCl γρ δὲ μὴ in marg Mor | κτήσασθαι

τὴν ἀρχήν reposui e libris (τηναρχὴν Β) τὴν ἀρχὴν κτήσασθαι

edd 4 ἴστε post καὶ excidisse coni Gasda 6 μὴ δὲ HVi

BMaCl 8 τοῦ ante ἁλιρροθίου Β 9 ἀλλ’ reposui e libris

ἀλλὰ edd 10 ἀνθρώπω Β | γίνεται VaMaCl | μὲν ante γὰρ

C 11 μαίνεσθαι; HCVi 13 ἀλλ’ CViB 14 αὐτῶν

scripsi e CVi αὐτῶν reliqui libri edd 15 αἰτιωμένων Ma

sed αἰτιώμενον suprascr m2 16 αὐτοὺς scripsi e CViMa

αὐτούς reliqui libri edd 17 ὅτι lacobs Lect 120 ἴ’ ὧς om C

| λέγης reposui e libris λέγεις edd et lacobs 18 διὸ BMa

Cl | ἔδωκεν scripsi ex HCNiMaCl ἔδωκε Β δέδωκεν Va edd 



 

ὥσθ’ ὁμολογῶν αὐτὸν ἐπιτεθυμηκέναι βεβαιοῖς τὸ δι-

RIV 416 καίως αὐτὸν τεθνάναι. | εἰ δ’ ἐπιθυμῶν ἀεὶ παρ-

θένων καὶ τὰ αὐτὰ δρῶν προῄει καὶ οὐκ ἐπαύετο, τοῦτ’

αὐτὸν ἔσωζεν <ἂν> ἡ ἐπιθυμία καὶ τοὺς ἠδικημένους

 δίκης τυχεῖν ἐκεκώλυτ’ ἂν τῇ τοῦ ἠδικηκότος ἐπιθυ-

μίᾳ. ἀλλ’ οὐ τὸ τῶν ἀδικημάτων αἴτιον σωτηρίαν

εἶναι δεῖ τοῖς πονηροῖς, μίαν δὲ ἀπολογίαν μόνην τὸ

μὴ πεπονηρεῦσθαι. εἰ γὰρ συγγνωσόμεθα τοῖς δι’ ἐπι-

θυμίαν κακὰ ἐργαζομένοις, συγγνωσόμεθα καὶ τοῖς διὰ

 τὸ δεῖσθαι χρημάτων κακὰ ἐργαζομένοις.