VIII. Ἐκ τοῦ ἐναντίου ὁ Ἄρης. RIV 410 ἀκηκόατε μὲν λοιδορίας μᾶλλον ἢ κατηγο- ρίας, ὦ θεοί, καίτοι καὶ ὑμᾶς ἡγοῦμαι δεῦρ’ ἥκειν οὐ ταῦτα ἐλπίσαντας, ὅτι Ποσειδῶν ὁ μέγας οὑτοσὶ πλεί- ὅσι’ βλασφημίαις ἢ περὶ ὧν ἔλαχέ μοι τὴν δίκην χρή- σεται λόγοις. ὁ δ’ οὕτως αὐτὸ πάνυ πεποίηκεν ὥστε καὶ προσίστατο τὸ γιγνόμενον ὑμῖν, ᾐσθόμην γάρ. ἐγὼ δὲ οὐ ταὐτὸν ποιήσω πρὸς τοῦτον. ἄτοπον γάρ, εἰ ἃ μὴ καλῶς πεπρᾶχθαί φημι μιμήσομαι. ἀλλ’ ὅπερ ἐστὶ καὶ δίκαιον καὶ θεῷ πρέπον, πειράσομαι δεῖξαι μηδὲν ἠδικηκότα ἐμαυτόν, καλῶς δὲ ἃ δέδρακα δράσαντα. περὶ δὲ τούτου, κἂν ᾖ μοι τι πικρὸν ἔξω τοῦ ἀγῶνος εἰπεῖν, φείσομαι. 7 Dem. p. 1363, 16 | cf. p. 427, 18 1 Μελέτη ante Ἐκ Re delevi | ἐκ — ἄρης in marg H de- clamatione ipsa antecedentem media in linea excipiente | ὁ om H 3 καὶ om HVaMaCl 4 ἐλπίσαντος H | ποσειδὼν HC VaB Re 5 μοι Cl sed οι in ras m 2 6 ὅδ᾿ HViMaCl | αὐτῶν H 7 προσίστατο scripsi auctore Re προίστατο libri sed το in ras Ma 2, edd προσέστη Wytenbach ep. crit. ad Ruhnk. (lulian. in Constant. or, ed. Schaefer p. 274) cf. Bast Greg. Cor. p. 41 ed. Schaefer | τῶν γινομένων Va sed τῶν in ras et ομένων ex όμενον corr m 2 γινόμενον Cl | ἡμῖν B 9 μεμνήσομαι Va sed γρ΄ μιμήσομαι in marg m 3 12 ᾖ μοι τι scripsi e Va ἦ μοι τί BMa sed in hoc ΄ add m 2, Cl ἡ τι Vi εἴ τι HC et γρ in marg Mor edd | μικρὸν Ma 13 ᾖ post εἰπεῖν CVi et γρ in marg Mor, ᾖ μοι edd delevi | οὐ ante φείσομαι B 2. Ἔδει μὲν οὖν τὸν κατήγορον τοῦτον, εἴπερ ἐβουλεύετο καλῶς, κἂν εἴ τις ἕτερος ἐπεχείρει με κρίνειν καὶ τὰ τετολμημένα Ἁλιρροθίῳ φέρειν εἰς μέσον, αὐτὸν πάσῃ σπουδῇ κωλύειν καὶ ὅπως μηδεὶς ὑμῶν ταῦτ’ ἐνταῦθ’ ἀκούσεται ζητεῖν· νῦν δ’ αὐτὸς ὢν ὁ τὴν δίκην μοι λαχὼν ἔοικεν οὐχ ὁρᾶν ἐχθροῦ τῷ τεθνεῶτι μᾶλλον ἢ πατρὸς ἔργον ποιῶν εἰς τὸ δι- καστήριον εἰσάγων τὴν τοῦ παιδὸς κακίαν. ἐν οἶς γὰρ ἔχω τὴν ἀπολογίαν, Ἁλιρροθίου ταῦτ’ ἔστι κατηγορία, ἃ οὔτ’ ἂν μὴ λέγειν δυναίμην | καὶ ἐμαυτὸν προ- RIV 411 δοῦναι λέγοντός τε πᾶσα ἀνάγκη πονηρὸν ἐκεῖνον δο- κεῖν. οὕτως ἀμείνων ἂν ἦν πατὴρ τὴν ἡσυχίαν ἄγων ἢ τῷ κήδεσθαι δοκεῖν τοιούτων αἴτιος αὐτῷ καθιστά- μενος. 3. Αὐτὰ δὲ ὑμῖν τὰ πεπραγμένα μετὰ τῆς ἀληθείας διηγήσομαι, ὃ καὶ τὸν κατήγορον ἠξίουν πεποιηκέναι, νῦν δ’ οὐδὲν ἀδικεῖν ἡγεῖται ψευδόμενος καὶ ταῦτα ἐν θεοῖς δικασταῖς. 4. Ἔστι μοι θυγάτηρ Ἀλκίππη, ἣν καὶ ὑμεῖς ἴστε. 10 Ar. Ran. 42 2 ἐβουλεύετο scripsi e Cl ut coni Mor Re ἐβούλετο libri ε edd I εἴ τις om B | ἐπιχειρῇ H επειχείρῆ C | μοι MaCl 5 ἐνταῦθα ViVaBMaCl | ἀκούσατε H | δὲ Vi 6 λαχών μοι Va I ὀρῶν MaCl | ἐχθροῦ Va sed ἐχθ in ras m 2 8 ἐν om Va 9 κατηγορίαν in ras Va 2 | comma post ἀπολογίαν posui e MaCl ut coni Re, post ἁλιρροθίου reliqui libri edd | ταῦτα HCVi | κατηγορεῖ HCV γρ κατηγορεῖν in marg Mor 10 οὔτ’ ἂν δυναίμην μὴ λέγειν in ras Va 2 | ὅταν BMaCl | λέγειν μὴ B MaCl λέγων coni et καὶ del Gasda | καὶ ἐμαυτὸν προδοῦναι del Va 2 11 τε in ras maiore Va 2 12 ὁ ante πατὴρ Vi 13 τοιούτων Cl sed ΄ τῶν in ras m 2 τούτων B | αὐτῶ Cl sed ὦ ex ὃς corr m 2 15 τῆς om B 16 ἥλου Va sed ν add m 2 17 ἀδικεῖν ἡγεῖται Mor sed γρ ἀδικεῖται ἀδικεῖται CVi 19 θύγατρα Cl | καὶ om Ma ταύτην λέγω τὴν περὶ τὰ μέγιστα ἠδικημένην, τὴν καλήν, οὐ γὰρ ἀρνοῦμαι. ἡ δ’ ὅσῳ μᾶλλον ἦν καλή, τοσούτῳ πλείονας ἤκουε παρ’ ἐμοῦ περὶ σωφροσύνης λόγους καθ’ ἑκάστην ὡς εἰπεῖν τὴν ἡμέραν, ὅτι, ὦ θύγατερ, ἀπόβλεπτος μὲν εἶ διὰ τὴν ὥραν καὶ πολλοὺς ἔξεις διὰ τοῦτο τοὺς ἐπιβουλεύσοντας, νίκησον δὲ κάλλει κάλλος τῷ τῆς ψυχῆς τὸ τοῦ σώματος. κάλλος δὲ ψυχῆς ἐν παρθένῳ σωφρο- σύνη καὶ τὸ διατηρῆσαι τοῦτο ἀκριβῶς μέχρι γάμων. ἐπῄνει ταῦτα καὶ ἐδέχετο καὶ πρὸς αὑτὴν πολλὰ τοιαῦτα διειλέχθαι πολλάκις ἀπεκρίνετο καὶ ἐσω- φρόνει.