οὐ μὴν ὑμῶν γε, ὦ ἄνδρες, τἀληθὲς οὐδεὶς ἐξαρνήσεται οὐδὲ πείσει καταψηφίσασθαι Σωκράτους, ὅτι Θησεὺς μὲν συνῴκισε τὴν πόλιν καὶ τὴν ἀρχὴν ἣν εἶχεν ἀφῆκε, Σόλων δὲ Σαλαμῖνά τε προσηγάγετο καὶ χρεῶν ἀποκοπὰς εἰσηγάγετο καὶ ταῦτα 1 Χαιρεφῶντα 2 Xen. comm. II 5 3 Diog. L. l. l. 4 Xen. comm. III 7. Diog. L. l. l. 5 Xen. comm. III 6 6 Xen. comm. III 5 9 Plat. leg. XII p. 964 B; Phaed. p. 69 B 18 Plat. rep. VIII p. 566 A; leg. III p. 684 E. Plut. Sol. 15 1 χαιρεκράτη UVaB Rog 3 τε τὸν Re τόν τε libri τὸν Mor τόν τ’ Rog | γλαύκωνα (2) Ma 4 τόν δ’ MaB 6 εὔνουν πολίτην ἔδειξεν vel εὔνους πολίτης ὢν ἔδει- ξεν coni Gasda 8 καθέκαστον Ma | ἐθέλοιμι scripsi θέλοιμι libri edd 10 ἀνδρίας reposui e libris ἀνδρείας edd | πραότη- τος Β Mor 12 τῶν inser C 2 13 ψεύσεται Mor sed φεύσον- ται coni 15 ἐξαρνήσεται scripsi auctore Nabero cum Rog coll. t. I 137, 9 ἐξαιρήσεται libri Mor Re 16 post Σωκράτους maiorem lacunam statuit Gasda | ὅτι scripsi e CA sed in hoc in ras 2 litt ἢ MaAthU sed in hoc ὴ eras, Va εἰ Β edd 17 ἀφῆκε Β sed ε in ras m 2 ἀφῆκεν Ma | κατηγάγετο Mor 18 καὶ — εἰσηγάγετο om Ma R III 54 πέντε ταλάντων ὀφειλομένων αὐτῷ. ταυτὶ γάρ, ὦ Ἀθηναῖοι, τοῖς μὲν πεποιηκόσι δόξαν ἂν εἰκότως φέ- ροι, τοὺς δὲ ἄλλους οὐκ ἂν δικαίως ἀποκτείναι. εἰ γὰρ τοὺς <ἢ> μὴ συνοικίζοντας τὴν πόλιν τήν γε συνῳκισμέ- νῆν ἢ μὴ Σαλαμῖνα κτωμένους τήν γε ἡμετέραν οὖσαν ἀποθνήσκειν δέοι καὶ ὅλως τοὺς ἢ μὴ γράφοντας νό- μους ἢ μὴ στρατηγοῦντας, ἐπιλείψει τὸ κώνειον ὑμᾶς. ἔχει Θησεὺς τὰς προσηκούσας τιμάς, ὧς δηλοῖ τὸ Θησεῖον, ἔστηκεν ἐν ἀγορᾷ χαλκοῦς ὁ Σόλων, τὸ δ’ ἀποθνήσκειν τινὰς Ἀθηναίων διὰ τὰς ἐκείνων εὐεργε- σίας οὐκ οἶδ’ ἥν τινα ἂν ἔχοι τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις τίμην. 153. Λεγέτω τοίνυν τὴν πρὸς τοὺς σοφιστὰς ὑμῶν ὀργήν, τὸν Ἀναξαγόραν, τὸν Πρωταγόραν, τὸν Διαγό- 15 ’ρᾶν. δώσει γάρ μοι πάλιν ἐρωτᾶν· πῶς οὖν οὐ τῆς αὐτῆς ἀπέλαυσε Σωκράτης, εἴπερ οἷς ὁ δῆμος 8 Plut. Thes. 36, 2 9 Dem. c. Aristog. II § 23 p. 807, 18 16 cf. t. I 466, 12 1 πέντε scripsi Mus. Rhen. XXXII 92 cum Cobeto Mnem. III 155 coll. Plut. Sol. 15, 7 ἐπὶ libri Mor Re ἐπὶ πέντε Rog 2 δόξαν εἰκότως φέρει Mor | φέροιτο Ma 3 ἀποκτεῖναι MaB Mor ἀποκτείνοι Rog 4 <ἢ> inserui | τήν τε C τήνδε UVaB τήν δὲ Ma | voce συνῳκισμένην des Α fol 229, ἢ inc fol 231 συνῳκισμένον Re ἢ U sed η eras εἰ MaVaB Mor 6 ὅλως scripsi e Ma coll. t. II 534, 17 ὅλους libri Mor Re ὅλον e Par auctore Gasda Rog 9 θήσειον AthUVaB 11 οἶδα AthUVaB | ἥν τινα ἂν scripsi auctore lacobsio Lect 202 (οὐκ οἷδ’ ἥντιν’ ἂν ἔχοι) ἄν τινα libri ἂν εἴ τινα auctore Cobeto Mnem. III 155 Rog coll Xen. Cyr. V 4, 12; Plat. Tim. p. 26 B ἥν τινα coni Gasda 13 λεγέτω scripsi ut coni Rog, μὴ λέγε Naber λέγει libri edd | νῦν coni Rog | ὑμῶν scripsi τούτων libri edd 15 δώσεις coni Naber | οὐ] οὐκ ἀδίκως et 103,<μὴ> 1 προσόμοιος coni Gomperz Beitr. VII (Rel. ac. Vindob. t. CXLIII) 14, perperam, ut ipse professus est Beitr. VIII (l. l. t. CLII) 31 convictus a M(asquera)y Rev. crit. 1901 n. 10 p. 188 16 ἀπήλαυσε C | σωτηρίας post ἀπέλαυσε AthUVaB ὠργίζετο προσόμοιος ἦν; χρῆν γὰρ αὐτὸν ταὐτὰ ἐπιτηδεύοντα τοῖς αὐτοῖς κεκολάσθαι. εἰ μὲν γὰρ οὐδεὶς σοφιστὴς ἔδωκε δίκην, ῥᾳθυμία τοῦτ’ ἂν ἦν περὶ τοὺς θεοὺς τῆς πόλεως, ὑφ’ ἧς ἂν ἔφη τις καὶ τοῦτον δια- λαθεῖν· ὄντων δὲ πρὸς οὓς ἔσχετε πικρῶς ὁ μὴ τοιού- τῶν ὑμῶν πεπειραμένος δέδεικται καθαρεύων τῆς κατ’ ἐκείνων αἰτίας. Ἀναξαγόρας ἐδέθη δικαίως ἀσε- βῶν περὶ ἡλίου τε καὶ σελήνης. Πρωταγόραν ἐξεκηρύ- ξατε καλῶς καὶ προσηκόντως ζητοῦντα περὶ θεῶν εἴτ’ εἰσὶν εἴτ’ οὐκ εἰσί. τῷ τὸν Διαγόραν ἀποκτενοῦντι μισθὸν ὑπέσχεσθε σωφρονοῦντες. | τὴν γὰρ Ἐλευ- R III 55 σίνα καὶ τὰς ἀρρήτους ἐκωμῴδει τελετάς. Σωκράτους δὲ τίς εἰπεῖν ἔχει βιβλίον, τίς δὲ ῥῆμα περὶ τῶν θεῶν ἐναντίον νόμοις; οὐ δυνάμενος δ’, Ἄνυτε, δεῖξαι, κἂν μυρίους λέγης σοφιστὰς ἀπολωλότας, οὔπω Σωκράτην ἐλέγχεις. οὐ γὰρ ἡ τῶν ἠδικηκότων τιμωρία τῶν ἀνα- μαρτήτων πονηρία γένοιτ’ ἄν. 7 Diog. L. II 3, 9 § 12 sq. 8 Diog. L. IX 8, 3 § 51 sq. 10 Diod. S. ΧΙΙΙ 6 1 ταύτα ’ν ταῦτα AthVaB 2 ἐπιτηδεύματα Ma 5 πρὸς] πολλῶν Μα | ἔσχε C 6 ὑμῶν τε VaB | κατ’ om Β 7 τούτων Β | κακίας Ath | ἐδεήθη MaAth | δικαίως ἀσεβῶν περὶ scripsi auctoribus lacobsio Add 154 Lect 202 App Pors 323 Not 46 et Sinteni cum Rog δικαιώσ ἃς ὥσπερ CA δικαιώ- σας ὧσπερ Ath δικαίως ὥσπερ MaUVaB δικαίως ἃς *** ὧσπερ Mor δικαίως ἃς Re qui δικαίως, ἀσεβῆ δοξάσας περὶ coni δικαίως ἀσεβήσας περὶ lacobs Anth Pal III 239 9 περὶ τῶν θεῶν Mor 10 ἀπεκτενοῦντι scripsi e MaUVaB ἀποκτείνοντι AAth ἀποκτείναντι C edd 13 τίς Ma sed ς del | ἂν post τίς inserendum coni lacobs Lect 202 Not 46 Anth Pal III 109, post εἰπεῖν inser Sintenis Rog | ἔχοι CA Re Sintenis Rog | τί Ma 14 ἃ ante οὐ inserendum coni lacobs Lect 202 Not 46, ὃ Anth Pal III 109 | δ’ inser Re, om libri Mor delendum coni lacobs ll. ll. 16 ἡ om Mor | τῶν — 17 πονηρία om Ma ἁμαρτημάτων Mor 17 γένοιτο MaAthU 155. Καὶ διεξῄει τοὺς τοῖς σοφισταῖς οὐ συγγενο- μένους ὧς ἀγαθοὺς ἄνδρας γεγενημένους, τὸν Μιλτι- άδην, τὸν Θεμιστοκλέα, τὸν Ἀριστείδην, οὐκ ἐνθυμη- θείς, ὧς ὁ μὲν Μιλτιάδης δεδεμένος ἀπέθνησκεν, ὁ δὲ μέγας ἐν τῇ ναυμαχίᾳ Θεμιστοκλῆς ἔφευγε. καί- τοι ταῦτα, Ἄνυτε, τίνος ἐστὶν καὶ καλο- κἀγαθίας; καὶ μὴν οὐ τούτων γε αἰ τιμωρίαι, ἀλλ᾿ ἀδικίας καὶ πονηρίας. ποῦ τοίνυν τοῦ μὴ σοφισταῖς ὡμιληκέναι τὸ κέρδος; ἀλλ’ οἱ μὲν ἦσαν βέλτιστοι, πονηρὸς δὲ ὁ δῆμος; ὑπὸ ποίου σοφιστοῦ διεφθαρ- μένος; καὶ μὴν οἱ μὲν ἄμοιροι τῆς τῶν σοφιστῶν συνουσίας εἰς τοῦτο ἦλθον κακῶν, ὁ δὲ Ἀναξαγόρου μαθητής, ὁ Ξανθίππου Περικλῆς, ἄνευ τοῦ πλεῖστον ἐν τῇ πόλει δυνηθῆναι καὶ τῇ τοῦ Δῖός προσηγορίᾳ R III 56 κοσμηθῆναι καὶ ταῖς τιμαῖς | ἐντελευτῆσαι καὶ ὅτε δὴ χαλεπῶν ἔτυχε τῶν πολιτῶν, ὀξέως ὑπὸ τοῦ δήμου πρὸς τὰ καλλίω κεκλῆσθαι τοῦτον αὐτὸν τὸν διδάσκαλον δεδεμένον ἐξῃτήσατο καὶ διέσωσεν. οὕτως ἠξίου τὸν Περικλέα μηδενὸς ὧν ἐπαγγείλειεν ἀτυχεῖν. καίτοι τὰς τηλικαύτας δωρεὰς οὐ τοῖς φαύλοις διδόναι νόμος, ἀλλ’ οἷς ἀνάκειται τῶν κοινῶν ἡ φυλακή. 2 sq. Plat. Gorg. p. 516 D sq.; p. 503 C sq.; Men. p. 93 B sq. 4 cf. p. 134, 1 sq. 13 Plat. Phaedr. p. 270 A 14 Plut. Per. 3. Plin. n. h. 34, 74 18 Plut. Per. 32. Diog. L. II 3, 9, 13 3 τὸν Ἀριστείδην pro insiticio habet Rog 5 post ἔφευγε mentionen Aristidis (num ὁ δὲ Ἀριστείδης ἐξωστρακίζετο?) ex- cidisse coni Gasda at cf p. 105, 17 et p. 106, 3 6 ἀρετῆς scripsi ἢ libri Mor Re qui ἢ ἀρετῆς καὶ aut ἤ δικαιοσύνης καὶ coni δικαιοσύνης auctore Nabero Rog | καὶ om MaVaB ἢ auc- tore Nabero Rog 7 οὐ] ἐκ Ma | ἀλλὰ AthU Re 11 σοφῶν libri corr Mor 12 κακόν Mor 15 κἂν Ma 19 ὧν ἂν coni lacobs Not 46 | ἀδικεῖν Ath οὐκοῦν ἄνδρα σπουδαῖον ἡγοῦντο τὸν ὁμολογοῦντα συγγεγονέναι τῷ σοφιστῇ καὶ δι’ αὐτό γε τοῦτο βοη- θοῦντα, διότι συγγένοιτο. 157. Δάμων δέ, εἰ μὲν ἠδίκει, καλῶς ἐκβέβληται· εἰ δ’ ἐσυκοφαντεῖτο, κρεῖττον ἦν μηδ’ ἐκεῖνον τοῦτο παθεῖν ἢ δι’ ἐκεῖνον καὶ Σωκράτην. καίτοι φησὶν ἐπ’ ἐλάττοσιν αἰτίαις ἐξελαθῆναι τὸν Δάμωνα, ἔτι δὲ μηδὲ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν αἰτίαν τοῦ καταλύειν τὸν δῆμον λαβεῖν, ὥσπερ τὸν νυνὶ κρινόμενον. ἔστι δὲ τοῦτο μὲν τεκμήριον τοῦ μετριωτέρων ἐκεῖνον ἐχθρῶν τυχεῖν, κωλύει δὲ οὐδὲν ἐλάττω τε δικαίως αἰτιαθῆναι καὶ μείζω μὴ προσηκόντως. 158. Ἀλλὰ γὰρ τίς οὐκ ἂν στενάξειε Βίαντος κακῶς ἀκούοντος, τοῦ Σόλωνος ἑταίρου, <τοῦ> φίλου τῷ Πυθίῳ, τοῦ πάντας ἀνθρώπους ἐκ Δελφῶν νου- θετοῦντος, καὶ μετὰ Βίαντος πολλῶν ἑτέρων δι’ οὓς σεμνὴ γέγονεν ἡ Ἰωνία; οὐ διὰ Μέλισσον καὶ Θαλῆν καὶ Πυθαγόραν ἤρχθησάν τε καὶ ἐστασίασαν οἱ τὰς πόλεις ἔχοντες, ἀλλ’ αἶ μὲν στάσεις κοινὸν τῆς ἀνθρω- 4 Plut. Arist. 1; Per. 4. Aesch. Socr. ep. 14, 2 15 cf t. IV 486, 2 4 ἐμβέβληται Β 5 δὲ συκοφαντεῖ, τὸ Ma Mor qui δ’ ἐσυκο- φάντει coni Not ad Lib. fol VII v | κρείττων VaB 6 Σωκράτη CA 7 ἔτι δὲ scripsi coll t. III 417, 24 ut coni Mor l. l. αὕτη δὲ libri Mor Re qui se non intellegere professus est, de- lenda censuit lacobs Add 336 ἀρχὴν δὲ auctore lacobsio Lect 202 Not 47 Rog et Schanz Plat. apol. comm. 39 | μὴ δὲ Β καὶ Ma 8 τῶν om Mor | αἰτίαν — 9 νυνὶ om Ma Mor 14 τοῦ inserui 15 τοῦ πυθίω Va τοῦ πυθίου MaB et coni Sintenis | τῷ et νουθετοῦντι coni Re cui oblocutus est lacobs Lect 203 Anth Pal III 544 17 μέλλισον C μέλησσον Ma | θαλλῆν C 18 εἴρχθησαν MaUVaB Mor ἠρεθίσθησαν coni Rog | διεστα- σίασαν Ma εἱστίασαν Mor sed ἐστασίασαν coni 19 αἰ μὲν στάσεις scripsi auctore lacobsio Not 47 ἐμένετ᾿ ἂν (ἂν om Ath) R III 57 πείας φύσεως νόσημα, τὸ Ι δ’ ὑπακούειν ἐκ τοῦ βασιλείαν σφίσιν ἐφορμεῖν μεγάλην συνέβη, τὴν δὲ Περσῶν ἰσχὺν οὐ Πυθαγόρας οὐδὲ Μέλισσος, ἀλλὰ Κῦρος Κροῖσον καθελὼν ἐποίησε καὶ μετ’ ἐκεῖνον Δαρεῖος. ἐπεὶ ὅτι ταῦτά γε οὐκ ἐνιᾶσιν οἱ σοφι- σταὶ οὐδ’ ἀγαπῶσιν εἰ ἔστι, μαρτυροῦσι Λακεδαιμόνιοι καὶ στασιάσαντες ἐφ’ ὅσον οὐχ ἕτεροι χρόνον καὶ τὴν τῶν ἀρχομένων τάξιν μεταλαβόντες, οὐκ ἐπειδὴ σοφι- σταῖς ἀνέῳξαν τὴν Σπάρτην, ἀλλ’ ὅτι Παυσανίας ἀσελγὴς ἦν καὶ βαρὺς καὶ τοῖς Ἕλλησιν οὐ φορητὸς ὁ μηδεπώποτε σοφιστὴν ἰδών.