τί δ’ ἣν καὶ τὸ δίκαιον αὐτοῖς πρὸς

Ὀλύμπιον; οὔτε γὰρ ὁδὸν μακρὰν ἐπορεύθησαν ἐκείνου

κελεύοντος οὔτε πλοῦν πολύν τε καὶ χαλεπὸν ὑπὲρ

τῶν ἐκείνῳ συμφερόντων ἤνεγκαν οὔτε ναῦς δυναμένας

βλάβην ἐνεγκεῖν ἀφειλκύσαντο. ἀλλ’ οὐδέ τῶν ἑαυτῶν 

ἀμελήσαντες εἰς τὸ τέρπειν ἐκεῖνον ταῖς παρ’ ἡμέραν

συνουσίαις πολὺν ἀνηλώκασι χρόνον. ἀλλ’ | οὐδὲ Sieb. 

κοινωνίαν εἴποιεν ἂν τραπέζης ἢ λουτρῶν ἢ παιδιᾶς ἢ

ὡς πληγὰς ἔδοσάν τε καὶ ἔλαβον συμπλακέντες τοῖς τὸν

ἄνθρωπον πεποιηκόσι κακῶς ἢ μέλλουσιν. ἀλλ᾿ ἐὰν λα- 

βόμενός <τινος> a αὐτῶν ἴρη· σὺ δὲ τοῦ χάριν

 13 cf. p. 120, 9 sq. t. Ι 199, 18; t. II 548, 2; t. III 419, 17 

 1 τούτους e τοῦτο corr Β 3 signum interrogationis po-

sui, comma Β Sieb 4 ταῦτα inserui 6 punctum post πόλεως

posui, colon B, signum interrogationis Sieb 12 αὑτοῦ scripsi

αὐτοῦ Β Sieb 20 ἀφειλκύσαντο scripsi ἐφειλκύσαντο B Sieb 

 26 τινος inserui | ἀξιοῖς scripsi ἠξίους B Sieb 



 

τῶν Ὀλυμπίου λαβεῖν; ἕξει μὲν οὐδὲν εἰπεῖν

ἕτερον, τοῦτο δὲ μόνον, ὅτι· ἄνθρωπος ἐξ ἀνθρώπου

γένοιτο καὶ εἰς εἴη τούτων οἱ ἀρούρης καρπὸν

ἔδουσι. θαυμάζω δὲ ὅπως οὐ καὶ τοὺς ὀνηλάτας

 κακῶς λέγοντας ἔσχε καὶ τοὺς ὀρεωκόμους καὶ τοὺς

ταῖς καμήλοις τἀκ τῶν ἀγρῶν ἡμῖν ἄγοντας.