ᾤμην μὲν

 οὖν συμβάσης τῆς τελευτῆς αὑτοῖς τοὺς ἀνθρώπους

 1 τὸν inserui ex Am om B Sieb 3 αὑτῷ scripsi αὐτῶ

B Am Sieb 5 <ἐν> a ᾧ ? | ἐστὶν ἡ παρά ante τοῖς Β Sieb

ut dittographiam 6 βοήθεια inserui „refingebam olim sic :

ᾧ μόνον παρὰ τοῖς οἰχομένοις ἐστὶν ἡ βοήθεια παρὰ τῶν ζώντων

πρὸς τούς κατηγοροῦντας, quam coniecturam ut nimis audacem

nunc repudio, et levi tantum mutatione ita scribo: ὃ μόνον

ἐστὶν οἱ παρὰ τοῖς οἰχομένοις, ἐστὶν οἷ παρά τῶν ζώντων πρὸς

τούς κατηγοροῦντας “Sieb 7 εὐπορήσαιμι scripsi εὐπορήσαιμεν

BAm Sieb | ἐν—9 φέρειν praemissis verbis τοῦ ὑπὲρ Ὀλυμπίου

citat Macar fol. 91 (ed. Villoison Anecd. II ρ. 16 = t. I praef.

p. ΧΧΧ R) 8 καθιστάμενος — 9 φέρειν] καθίστανται ὅσοι τά

πὰρ ’ ἐκείνων σιγὴ φέρουσιν Macar | καθιστάμενος scripsi καθ-

ιστάμενοι BAm Sieb 9 ἐκείνων scripsi ex Am Macar ἐκεί-

vois Β Sieb 10 voce οὖν des Am 20 αὑτοῖς Sieb αὐτοῖς Β 



 

τούτους ὁμολογήσειν καὶ συμβαινούσας οἷς ἔπραξαν

φωνὰς ἀφήσειν· οἶ δέ, πῶς ἄρ’ ἂν ἀξίως εἴποιμι περὶ

τῆς ἀνωμαλίας; εἰ πάντα τὸν χρόνον ἤσαν ἐν τοῖς πρὸς

αὐτὸν ἐγκλήμασι διαγαγόντες καὶ <ταῦτα> a τά

ἠδικημένοι, τὰ δὲ ἠδικηκότες, οὐκ ἂν αὐτοῦ τοσούτους 

κατέχεαν λόγους διά πάσης ἰόντες τῆς πόλεως. 6. Τί δὴ τὸ τούτων τῶν λόγων αἴτιον; Οἱ μέν οὐδαμοῦ τῶν διαθηκῶν εἶναί φασι καὶ

τοῦτο αἰτιῶνται. φέρε δὴ πρὸς τούτους πρῶτον δια-

λεχθῶμεν. πῶς ἂν οὖν, ὦ βέλτιστοι, διὰ πάντων 

μὲν στρατιωτῶν, ἀπάντων δὲ συνδίκων τῶν τ' εἰς

τὴν βουλὴν τελούντων ἀπάντων ἤρχετο τῶν αὐτοῦ δι-

δούς; οὐδὲ γὰρ εἰ Μίδαν ὁμοῦ καὶ Κροῖσον καὶ Κι-

νύραν πλούτῳ παρῄει καὶ χρήμασιν, οὐκ ἂν οἷός τ’

ἣν τοσούτων ἀνθρώπων τὴν δεινὴν ταύτην ἐπιθυμίαν 

ἐμπλῆσαι.