ἐρώτα ὃ τὸν Ἀχιλλέα καὶ κλαίειν ἐποίει καὶ καθ-

εύδειν οὐκ εἴα. οὐ γὰρ τὸ γένος αὐτὸν εἰσῄει τοῦ

τεθνεῶτος, ἀλλὰ πλοῖά τε καὶ πόλεμοι, ἃ μετ' ἀλλήλων

διήνεγκαν πλέοντές τε καὶ πόλεις κενοῦντες. οὗτοι δὲ

 οὐ συνέπλευσαν μὲν οὐδὲ συνεπολέμησαν, οὐ γὰρ ἣν

τὸ ἀναγκάζον, ἀλλ’ ὁ μέν αὐτῷ τὸν οἶκον ἐταμίευε,

πρᾶγμα ἐπίπονον, ὁ δ’ οὐ μικρὸν ἀφίστατο ποιῶν τὸ

κελευόμενον καὶ τοῖς νεύμασιν ὑπακούων ὀξέως μο-

νονοὺ συμπεφυκὼς <οὐδὲ> a νυκτὸς ἠνιᾶτο

 τε καὶ τὸ λυποῦν ἐλαύνων καὶ παρακαθήμενος καὶ

ἰώμενος, ἀντὶ τοῦ καθεύδειν ἐκτεταμένος.