οὐκοῦν 

τοῦτον τὸν Εὐρύβατον καὶ τὸν Φρυνώνδαν πάντα

ἐθεραπεύετε τὸν χρόνον τὸν μακρὸν τοῦτον τὸν τοσ-

ούτων ἐτῶν τοῖς καλλίστοις αὐτὸν κοσμοῦντες ὀνό-

μασι τοῖς τῶν ἡμιθέων; ὥσθ’ οἱ μὲν ὄντες αὐτῷ

φίλοι παρὰ τῶν οὐκ ὄντων ἐζηλοῦντο, οἱ δὲ οὐκ ὄντες 

ὅπως ἔσονται πάντα ἐποίουν. ᾔδεσαν γὰρ ὡς ἐντεῦθεν

κακδν τε ἣν τι διαφυγεῖν καὶ τυχεῖν ἀγαθοῦ τινος.

 1 Ant. tetr. Ι 2 § 15 ρ. 117, 4 13 sq. Luc. Alex. 4 c. schol.

ed. Rab. ρ. 180, 28 sq. Aeschin. fals. leg. § 40 p. 83, 24 14 cf.

ad t. Ι 170, 8; III 37, 7. Plat. Prot. p. 327 D. Aeschin. Ctes. § 137 

 1 μαίνεσθαι scripsi coll. Ant. l. l. φαίνεσθαι B Sieb qui

οὐ anteponendum coni 2 ἡ Sieb οἱ Β 10; posui . Β Sieb |

ῥᾳδίως scripsi ῥᾴδιον Β Sieb 12 δή om Sieb 17 τὸν (3)

reposui e Β τῶν Sieb | τοσούτων Sieb τοσοῦτον Β 21 ὅπως

inserui e B, ut inserendum coni Bastius, Lettre critique a Bois-

sonade p. 128: „il faut suppleer auant ἔσονται, ὅπως, ἔστε ου

un mot “ om Sieb 22 τί Β