LXI. ΜΟΝΩΙΔΙΑ ΕΙΙΙ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑΙ. εἶτα Ὅμηρος μέν οὐδὲ τὴν τοῦ φυτοῦ φθο- R III 337

ρὰν ἄνευ τοῦ ἐλεῆσαι παρέδραμεν, ἀλλ’ ὥσπερ αὐτὸς

ὧν ὁ φυτευσάμενος καὶ καμών, εἶτα ὀρῶν ἐπὶ γῆς ἐκ-

τεταμένον οἷον εἰ θρῆνον εἰς τὸ ἔρνος ᾄδει· ἐγὼ δέ 5

τὴν Νικομήδους πόλιν, ἐν ᾗ λόγους μέν οὖς εἶχον

ἐπηύξησα, φήμην δὲ ἢν οὐκ εἶχον ἐπεκτησάμην, ταύ-

 C = codex Chisianus Ρ = Palatinus gr. 282 U = Urbinas gr. 126 I = Marcianus append. XCI 2 Ca = Casanatensis 197 Β = Barberinus II 41 Μ = Marcianus gr. 437 V = Vindobonensis phil. gr. XCIII La = Laurentianus LVII 44 

 2 II. 53 sq. cf. Philostr. im. II 9 p. i 353, 29 Κ. (79, 15

Vind.); Men. rhet. gr. III 434, 11 sq. ed. Sp. 

 τοῦ αὐτοῦ ante μονῳδία rubr V Ι εἰς νικομήδειαν Ρ sed in

ἐπὶ νικομηδείᾳ corr m3, i UI εἰς τὴν νικομήδειαν Thom Μ p. i

(cf. p. i 331,2) Ι πυρὶ καὶ σεισμοῖς ἐκτριβεῖσαν post νικομήδειαν

sed εἶσαν in ἐίση corr m 2, σεισμῷ ἀφανισθείσῃ Mor Re, λόγος γ

Ca, λόγος μβ’ rubr V sed β in γ corr m rec, λόγος ζ' in marg

I, ζ in rubr B 3 ὥσπερ — 5 ἁδέι citant praemissis

verbis ἐφύτευσα καὶ ἐφυτευσάμην τὸ φυτόν, ὧς παρὰ Λιβανίῳ

inserto Ὅμηρος post ὢν, omissis καὶ καμών, ἐπὶ γῆς, οἱονεὶ et

posito κείμενον pro ἐκτεταμένον Plan in marg fol. 38 v et auctor

lexici Augustani (ed. G. Hermann de emend. rat. gramm. p. i

23) 6 τἡν— πόλιν scripsi e CaBMVLa (Marc 438), ut e Par

3025 scribendum coni Boissonadius Mich. Psell. de oper. daem.

p. i 276 τῆς—πόλεως reliqui libri sed τὴν—πόλιν suprascr

(et γρ in marg Patm), edd sed φθαρείσης inserendum coni Mor 



 



τὴν δὴ τὴν ἔναγχος μὲν πόλιν, νυνὶ δὲ κόνιν σιγῇ

δακρύσω, τοῦτο δὴ τὸ τῶν πολλῶν, ἢ καὶ λόγων αὐτῇ

μεταληπτέον, οὖς ἐξέθρεψε; πάντως, εἰ καὶ αὐλητὴς

ἐτύγχανον ὤν, νίκας αὐτόθι πολλὰς ἀνῃρημένος ἐπ’

 αὐλήσει τοὺς ἄλλους ἂν ἀφεὶς ὅπως ἐδύναντο στένειν

γοερῷ μέλει τὸν θρῆνον ἐπλήρουν. ἐξέστω δή μοι

καθάπερ παροῦσι τοῖς θεοῖς διαλεχθῆναι καὶ εἰς εὐθύ-

νας ἀγαγεῖν τῆς συμφορᾶς τὸν λόγον. RIII 338 3. Οὐ σύ ποτε, ὦ Πόσειδον, ἐν Δῖός Ι μετὰ

 τῶν ἄλλων συγκαθήμενος δαιμόνων δυσχεραίνων τὸ

τεῖχος τῶν Ἑλλήνων ὃ προὐβάλοντο τῶν νεῶν ἐν Ἰλίῳ

τοῦτο μέγιστον αὐτῶν κατηγόρεις, ὅτι θεῶν ἀμελήσαν-

τες ἐβάλοντο κρηπῖδα, καὶ διὰ τοῦτό γε εὖ ποιῶν,

ἐπειδὴ ἤλω τὸ Ἴλιον, ᾠήθης χρῆναι καὶ τὸ τεῖχος ἀνε-

 λεῖν, καὶ ῥᾳδίως τοῦτο ἔπραττες κελεύσας εἰς αὐτὸ

τοὺς ποταμοὺς ἐμβαλεῖν, οἱ ἀπὸ τῆς Ἴδης ὥρμων;

 τί δὴ τῷ ταύτης οἰκισμᾷ μεμφόμενος παραπλήσιον

 1 Amm. XVII 7,1 7 Men. I. I. p. i 435, 9 sq. 9 II.

443 sq. 14 II. μ 13 sq. 

 1 δὴ scripsi ex ICaBM quod e Par 3025 commendavit

Boissonadius I. I. δέ reliqui libri edd | νυνὶ — 2 δακρύσω citat

Suidas s. ν. Ὀδύρω praemissis verbis Ὀδύρωμαι ἀντὶ τοῦ ὀδυ-

ροῦμαι μέλλοντος καὶ ὁ Λιβάνιος | νῦν Ρ sed in νυνὶ corr

m2, i ΒΜ (et Marc 438) | τὴν κόνιν Suid 2 δακρύσων C

ρωμαι Suid | δὲ Ca | τὸ inserui e Ρ sed suprascr m2, i

ut inserendum coni Re et Boissonadius I. I. om reliqui libri

edd Ι λόγον U 3 ἐξέθρεψεν La signum interrogationis posui

cum Monnerio, puctum libri Ferr Mor Re | „malim αἂνŒ'' Re

4 νίκας—5 ἀφεὶς in ras La5 i | ἐπ’ αὐλήσει ex ἐπαυλήσει corr P2 

 5 ἂν om Β Ι ἂν ἐδύναντο V 6 ἐποίουν Marc 438 post

ἐπλήρουν ras 3 litt I 7 διαλεχθῆναι Ι sed χθῆναι in ras m 2

εἰς om Ca 8 „malim τῷ λόγῳ'' Re 9 ὐ σὺ ποτε] οὐ δὲ M sed

γραὶ οὐ σύ ποτε in marg m2 i | ποτε om CaB 11

λοντο Ρ sed λ prius del, UIB sed in hoc λ alterum del, VLa

Ferr Mor 13 ἐβάλλοντο Ρ sed λ alterum del, V | κρηπῖδα U

cf. p. 263, 16 Ι διατοῦτο PIBMV 



 



βουλὴν ἐβούλευσας; οὐχ ὁ μὲν πρῶτος οἰκιστὴς ἑτέρωθι

πολίζειν ἐπιχειρῶν ἀπαντικρὺ τῆς νῦν οὔσης, μᾶλλον

δὲ τῆς οὐκέτ' οὔσης, ἀφ’ ὑμῶν ἤρχετο τοῦ ἔργου, καὶ

ἦν ἱερεῖά τε ἐπὶ βωμοῖς καὶ περὶ τοῖς βωμοῖς ὅμιλος,

ὑμεῖς δὲ μετεστήσατε τὴν σπουδὴν ἐπὶ τὸν ὄχθον 

ἀετῷ τε καὶ δράκοντι; ὧν ὁ μὲν ἱερείου κεφαλὴν ἐκ

τοῦ πυρὸς τοῖς ποσὶν ἁρπάσας, ὁ δὲ ἐκ γῆς ἀναδὺς

μέγας τε καὶ ὁπόσον ἡ Ἰνδῶν λέγεται βόσκειν, ὁ μὲν

τὸν ἀέρα τεμών, ὁ δέ τὴν θάλατταν, συγκαταίρουσιν

εἰς τὸν λόφον, οἱ δὲ εἵποντο θεοῖς ἕπεσθαι χειραγω- 

γοῖς ἡγούμενοι. τὰ δὲ ἣν ἄρα πάντα ἀπάτη. κατα-

κλύζεται δὴ τὸ πρῶτον πολέμου κύματι. ἔστω τοῦτο,

καὶ γὰρ Κόρινθος ἢν ἔσχες καὶ γῆ Κέκροπος ἧς ἡρά-

σθης. ἀφικνεῖται δεύτερος οἰκιστὴς μάλιστα δὴ βασι-

λέων θεοὺς ἡγεμόνας ποιούμενος, <ὃς> μεγέθει θυ- 

σίας ὑπερβαλόμενος Κροῖσον ὑμῶν νευσάντων ἐπην-

 1 Nicomedes cf. Paus. V 12,5. Strab. XII 4 p. i 563

Byz. s. ν. Νικομήδεια 8 Ael. nat. anim. XV 21; XVI 39

12 Zos. I 35 13 Paus. II 1, 6 | Paus. I 26, 6 | Ar. Nub. 301 

 14 Diocletianus? cf. Lact. de mort. pers. VII 10 16 Her.

I 50 sq. 

 2 ἀπαντικρύ — 3 οὔσης citat Thom Μ p. i 1, 4 praemissis

ἀπαντικρύ τοῦ δεῖνος καὶ καταντικρύ, λογογράφοι. Λιβά-

νιος ἐν τῇ εἰς τὴν Νικομήδειαν μονῳδίᾳ 3 τῆς om La

4 τούς βωμοὺς CI sed in hoc οὑς in ras m3, CaBMMor Re 

 5 τὴν ὄχθην UV cf. t. II 338, 3 6 σύν αἰετῷ coni Mor Ι

ἀετῷ scripsi coll. t. I 465,9 αἰετῷ libri edd | ἱερεῖον C ἱερείων

Re 7 δ’ Re Ι καὶ post ἀναδὺς Ca, ras 3 litt UI

9 θάλασσαν C 12 δὲ La Ι τοπρῶτον PBV 13 καὶ ante

Κόρινθος UI et inser La s Ι Κόρινθον Monn 14 δ’ ἕτερος Ferr

Mor Ι μάλιστα I sed ἵστα in ras m3 i μάλ cum ras 1 litt

15 ποιούμενος Ca sed γρ ἡγούμενος in marg ἡγούμενος Β | ὃς

inserui auctore Re om libri edd 16 ὑπερβαλόμενος scripsi

ὑπερβαλλόμενος libri sed λ alterum eras P, edd | o

reposui e libris sed e κρεῖσσον corr V2, i ut e Par 963

voluit Boissonadius An. V 442 κρεῖττον edd 



 



ὤρθου τὸ ἄστυ. τῆς ποίας δὴ δίκην ὀλιγωρίας ὦφλεν,

ὥσπερ ἡ Αἰτωλῶν γῆ τῆς Οἰνέως; καλὸν οὖν ἢ

 RIII 339 κατὰ θεῶν τρόπον | ὧν συνεφάπτεσθε ποιημά-

των ἀνθρώποις, ταῦτα ταῖς ὑμετέραις χερσὶ διαχεῖν

 καὶ μιμεῖσθαι τὰ παίδων οἷς ἄθυρμα τοῦτο εὕρηται

τὸ διαφθείρειν ἃ πεποιήκασιν; ἐκεῖνο δὲ καλόν, ὦ Πό-

σειδον, ὑπέρ μὲν τῆς Ἀττικῆς οὔπω πόλεως αὐτόθι

ἰσχυούσης δι’ ἔριδος ἐλθεῖν πρὸς τὸ γένος καὶ ἐν

ἀκροπόλει τοσοῦτον ἀπεχούσῃ θαλάττης ῥόθιον δεῖξαι,

 πόλεως δέ τοσαύτης τε καὶ τοιαύτης μὴ ὅπως ἔρωτα

λαβεῖν, ἀλλὰ καὶ ὑποσπάσαι τὸ βάθρον; 7. Τίς γὰρ ἐκείνης, μείζων μὲν οὐκ ἂν εἴποιμι,

καλλίων δέ; μέτρῳ μὲν γὰρ τεττάρων ἐλείπετο τοσοῦ-

 2 II ι 533 sq. cf. t. II 208, 16 5 II o 362 sq. Phil. de

mundo § 13 t. II p. i 615, 5 Μ. Zachar. schol. ρ. 89, 10 cum

Boissonadii p. i 344 10 Paus. Ι 26, 6 cf. t. I 458, 2 13 cf.

t. II 440, 3 

 2 Ὁ τῶν Αἰτωλῶν βασιλεὺς Οἰνεύς ἀμπελῶνα φυτεύσας καὶ

τοῖς ἄλλοις θεοῖς σπείσας ἐκ τοῦ καρποῦ παρεῖδε μόνην τὴν

Ἄρτεμιν, ἥτις ὀργισθεῖσα ἐπήνεγκε σῦν μέγαν τὴν Αἰτωλῶν γῆν

λυμαινόμενον, ὃν ὕστερον ἀνεῖλε Μελέαγρος P2I2B2 i 8

νος] ἤτοι τὴν Ἀθηνᾶν suprascr P2I2 

 1 δὴ ante τὸ La | δέ La Ι ὦφλεν scripsi e CaBM auctore

Re ὤφειλεν reliqui libri sed γρ ὦφλεν suprascr C m, edd

4 ταῦτ’ e ταύταις corr La s Ι ταῖς om La Ι ἡμετέραις Ca Ι χερσὶν

La 5 οἶς ἄθυρμα scripsi e C sed ἄθυρμα ex ἀθύρματα corr 8

et γρ εἰς ψάμμον ἀθύρματα in marg m, BLa (et Par 963) et γρ

in marg Μ οἶς ἀθύρματα V Ferr εἰς ψάμμον ἀθύρματα ἀθύρ-

μαθ’ Par 3025) οἶς PUI sed in hoc ἄθυρμα post οἶς inser m 2,

Ca (et Par 3025) ἀθύρματα οἶς M Mor Re qui οἶς ἀθυρμάτων

ἐν coni Ι τοῦθ’ UIB (Par 3025) et e τοῦτο corr La s et γρ in

marg Μ 9 θαλάττης scripsi e PBMVLa θαλάσσης reliqui

libri edd Ι ζεῦξαι Ferr 11 ὑποσπάσαι Μ | post βάθρον ras

3—4 o litt I 12 τί V τῖς Μ τί BLa | μείζων Μ

BLa 13 καλλίων I sed καλλί in ras m2 i καλλίων Μ

λιον BLa 



 



τὸν ἀτιμάσασα τοῦ μεγέθους ὅσον ἔμελλε λυπήσειν

τῶν οἰκητόρων τοὺς πόδας, εἰς δέ κάλλους λόγον τὰς

μὲν ἀπέλειπε, ταῖς δὲ ἐξισοῦτο, πάντως δὲ οὐκ ἐκρα-

τεῖτο δεχομένη μὲν ταῖς ἀγκάλαις τὴν θάλατταν, εἰσιοῦσα

δὲ εἰς τὴν θάλατταν ταῖς ἄκραις, ἐπιβαίνουσα μὲν τῆς 

χηλῆς, ἀναβαίνουσα δὲ ἐπὶ τὸν λόφον, στοῶν δύο

δυάσι διειλημμένη διηκούσαις τοῦ παντός, λάμπουσα

μὲν δημοσίοις κατασκευάσμασι, τοῖς δὲ ἰδίοις συνεχὴς

ἐκ τῶν ὑπτίων ἐπὶ τὴν ἄκραν οἷον κυπαρίττου κλάδοι

ἄλλος ἐπ’ ἄλλῳ, νάμασι διαρρεομένη, κήποις δορυφο- 

ρουμένη. Ι