οὐ γάρ ἔτι κρύ- ψαι τὸ μῖσος οἷός τε γενόμενος οὐδὲ ἀντισχεῖν τῷ μεγέθει πᾶν ὅσον εἶχεν ἐν τῇ καρδίᾳ κείμενον ἐξέχεε μικρὸν ἀπέχων μανίας. καὶ γυμνούσθω τῆς χλα- μύδος, καὶ ἦν ἐκείνη χαμαί, καὶ τοῦ πρώτου χι- τῶνος, καὶ ἣν ὁ χιτὼν χαμαί, καὶ τοῦ τρίτου τοῦ λινοῦ, καὶ ἣν καὶ οὗτος μετ’ ἐκείνων. δεινὰ μὲν οὖν καὶ ταῦτα καὶ ἣν οὐδεὶς ὃς οὐκ ἐξεπέπληκτο, στή- σεσθαι δὲ αὐτὸν ἐνταῦθα τῶν πολλῶν οἰομένων μετ- έωρος μὲν ὁ Μάλχος ταῖς ἐσομέναις πληγαῖς ὑποκεί- μένος, ῥάβδων δὲ ἐπὶ γῆς ἑωρῶντο φάκελλοι. τῶν δὲ ἀεὶ ταῖς πληγαῖς τριβομένων ἀπορριπτουμένων ἑτέρων ἀκραιφνῶν ἔδει. ταὐτὸ δ’ ἣν καὶ περὶ τοὺς τύπτοντας τὸν ἀπειπόντα ἀκμῆτος ἐκδεχομένου, καὶ δέκατος ὁ τελευταῖος ἣν. τούτων δὲ ἐξ μὲν εἰς τὰ νῶτα τὴν ἰσχὺν | ἀνάλωσαν, αἰ πλευραὶ δὲ τέτταρας εἰς R III 234 αὑτὰς ἐκένωσαν τούτου τοῦτο κελεύσαντος ἀντὶ τοῦ νώτου γενέσθαι τὰς πλευρὰς τοῖς τὰς ῥάβδους ἔχουσι. καὶ πολὺ μὲν τὸ ῥέον αἷμα, πολλαὶ δὲ αἰ διασπειρό- μεναι σάρκες ὑπὸ τῶν πληγῶν ἐκτεμνόμεναι τοῦ σώ- μάτος, Μάλχος δὲ μέχρι μὲν μέσων αὐτῶν ἐβόα, τὸ δ’ 11 Her. IV 67, 1 19 cf. t. III 75, 2 1 ὁ l Mor Bong | ἐνέτειλε Mor 2 οὐδ’ Re | ἀντισχὼν API Mor | τῷ μεγέθει] „aut interponendum aut certe subaudien- dum αὐτοῦ“ Re 3 εἶχεν Ρ sed χ in ras m 2 6 καὶ <τοῦ δευτέρου καὶ> τοῦ τρίτου, τοῦ λινοῦ coni Re 9 δέ inser A f P om I Bong δ᾿ Re 11 δ’ Re Ι φάκελοι Mor 13 δέ Re 14 ἀκμῆτος scripsi auctoribus Lobeckio Soph. Ai. p. 242 et Cobeto Coll. 262 coll. II. λ 802; o 697 ἀδμῆτος libri Bong Re ἄτμητος Mor 16 ἀνήλωσαν Bong Re 17 αὐτάς scripsi ex ΑΡ sed in hoc ‘e’ corr αὐτάς reliqui libri edd | τοῦτο τούτου C τούτου om Mor | τοῦτο fortasse delendum 18 αἵρουσι C 20 ἐκτεμνόμεναί Re ἐκπεμπόμεναι libri Mor Bong cf. t. III 75,3 21 αἰτίων Mor ἐντεῦθεν ἄφωνος ἐτύπτετο τὸ καὶ δύνασθαι βοῆσαι τοῖς κακοῖς ἀφαιρεθείας. τίνα ἄν τις δίκην ἑτέραν ἐπὶ τούτοις προσέθηκεν; ἀφείλου τὴν δέλτον καθ’ ἢν ἦρξεν. ἐγύμνωσας οὐ τῶν μέν, τῶν δ’ οὔ, πάντων δὲ ἱματίων. πληγὰς δὲ οὐδ’ ἂν ἀριθμήσαι τις. ἄφες δὴ τοῖς τε ἰατροῖς καὶ τοῖς οἰκείοις τὰς τοῦ σώματος χαράδρας, ἢν πως ποιῶσι τὰ διεστηκότα συνελθεῖν. ὁ δὲ ἐπ’ ἄλλο προὔβη πολὺ τῷ πάσχοντί τε ἀλγεινό- τερον καὶ τοῖς ὁρῶσιν ἐλεεινότερον. παρέδωκε τοῖς διὰ τῆς πόλεως ἄξουσι τὸ καλὸν ἐκεῖνο θέαμα, τά ἐν τῷ σώματι βάθη, καὶ οὐδεὶς ἦν ὃς οὐκ ᾤμωξέ τε καὶ R III 236 τὸ πρόσωπον ἔπληξε | καὶ τοὺς λυθέντας νόμους ἐθρήνησεν. εἶχον δέ τινα ὕβριν καὶ αἶ ἀναξυρί- δες, ὧν ὅσον ὑπὲρ τοὺς μηρούς ἐξελήλεγκτο ταῖς ῥάβδοις καὶ τοὖργον ἀπολωλέκει σκέπειν οὐ δυνάμενον. Μάλχῳ δὲ αἰτοῦντί τι τοιοῦτον ὃ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν ποιησάμενος οὐκ ἂν ἐθεᾶτο τοὺς θεωμένους αὐτόν, ὁ δώσων οὐκ ἣν, πολλοὶ μὲν ἂν δόντες ἡδέως, φόβῳ δὲ τῶν ὁρωμένων εἰργόμενοι. ὁ δ’ αὐτὸς φόβος καὶ τῆς ἀκριβοῦς θεραπείας ἀπεστέρησε Μάλχον ἰατρῶν τῶν μὲν οὐ προσιόντων, τῶν δ’ οὐ πᾶσιν οἶς ἐνῆν χρωμένων εἰδότων, ὡς ἥδιστ’ ἂν ἀκούσαι τεθνεῶτα 9 cf. t. III 75, 17 20 cf. t. III 75, 16 1 τὸ cancellavit Mor | δύναιτο Mor | βοῆσαι om C 2 τί Mor | ἕτερον Mor sed γρ τε καὶ ἕτερον in marg 4 τῶν (1) Ρ 5 οὐδ’ ἂν] οὐδεὶς Mor sed γρ οὐδέ in marg 7 ποιῶσι scripsi πείσωσι libri edd 8 δ’ Re 9 τοῖς om Mor 11 τε scripsi auctore Re γε libri edd 13 αἰ om Mor 14 ταῖς reposui e ΑΡ τοῖς Ι edd 15 ἀπολωλέκει Ρ sed ο in ω corr 16 αἰτοῦντι τί API | πρὸ τῶν] πρῶτον Mor | ὀφθαλμὸν I Mor 21 των (1) Ι 22 ἀκοῦσαι AP sed in hoc in corr m 4, I Mor Bong τὸν Μάλχον. καὶ τοῦθ’ ὡς εἰκότως ἐπεπείκεσαν αὐτούς, αὐτὸς οὗτος ἐμαρτύρησεν ὁ πρὸς τὸν περὶ τῆς τελευ- τῆς γενόμενον λόγον οὕτω διατεθείς, ὡς καὶ σκιρτῶν ὁρᾶσθαι. 19. Ταῦτα τοίνυν ἅπαντα ποιήσας οὕτως ἐναντίως ἔχοντα ταῖς ἐμαῖς ὑπὲρ Μάλχου δεήσεσιν ἀδικεῖσθαί φησιν οὐκ ἀφικνουμένου μου παρ’ αὐτὸν καὶ πέπομφεν Ἀντίοχον πείσοντά με ποιεῖν ὃ πρόσθεν. ἀλλ’ εἰ μὲν ἀνελεῖν, Ἀντίοχε, δύνασαι τά πεπραγμένα καὶ ποιῆσαι μὴ γεγενῆσθαι, βαδίζωμεν, | ἴωμεν, εἰ καὶ ἡ νὺξ R III 236 ἕτερα λέγει· εἰ δ’ οὐδὲ θεῶν τοῦτο ἄν τις δύναιτο, τί τὸν μετέχοντα τῆς ἀτιμίας Μάλχου πείθειν ἐπιχει- ρεῖς ἑαυτὸν καταισχύνειν καὶ πρὸς ἅπαντας ὁμολογεῖν, ὧς ἀναίσθητος εἴη καὶ οἷος τοὺς ὑβρίζοντας προσ- κυνεῖν; 20. Ἀδικοῦντα γάρ, φησί, Μάλχον ἔλαβον περὶ τὸ βασιλέως χρυσίον. οἶδα ὡς ἐπλημμέλησέ τι τοι- οῦτον ὐπ’ ἀνδρῶν πανούργων ἐξαπατηθεὶς ἐλπίσι γλυ- κείαις τε καὶ δειναῖς ἄνθρωπον λαβεῖν. τὸ δὲ τῆς ἀπάτης τοῦτο καὶ τοῦ μεγίστου τῶν θεῶν ἴσμεν ἀψά- μένον. ἀλλ’ ἴστω πᾶν τοῦτο Μάλχου καὶ τῆς ἐκείνου γνώμης τὸ ἀδίκημα.