καὶ ταύτης τῆς μανίας τιμὴν ὁ μέν ἔδωκεν,

οἶ δὲ ἔλαβον. καὶ τούτων ἑτοιμασθέντων αὐτῷ καλ-

λωπισάμενος ἱματίοις ὁ θεοῖς ἐχθρὸς προελθών, ὧς

 δὴ λουσόμενος, εἰς μέσους αὐτοὺς ἐμπεσὼν ἐσπέρας

τῷ λουτρῷ χαίρειν εἰπὼν ἀναστρέψας οἴκαδε ἐβάδιζε

παραπεμπόμενος ὑπὸ τοσαύτης ἀσελγείας. καὶ οἱ μέν

ἠσέλγαινον, ὁ δὲ ἐβρενθύετο ὥσπερ ἐν τοῖς ἐκείνων ἢ

αὐτοῦ βελτίονος ἀντὶ χείρονος ἢ χειρόνων ἐκείνων

 ἀντὶ κρειττόνων ἐσομένων. καὶ ὅπως διά πάσης

γε ὑπερβολῆς ἔλθοι τὰ τῆς ὕβρεως καὶ παραλειφθείη

μηδὲν μηδὲ σιωπηθείη, σκότῳ ποιεῖ πλείω τὴν παρρη-

σίαν ἀφελὼν τὴν λαμπάδα. οἶ δ’ οὔτε πυρὸς οὔτε

σελήνης ἐλεγχούσης ἐκώμαζον.