ὁ δ’ οὐδὲν τοιοῦτον, οὔτε μεῖζον οὔτε ἔλαττον. καίτοι χρῆν ἐπιστέλλοντά τε αὐτὸν πρὸς ἐμέ θεῖναί που τῆς ἐπιστολῆς τὸν ἄνθρωπον ἤ, εἰ μὴ τοῦτο, μετ’ ἐκείνην κελεῦσαι προσειπεῖν οὐ φανέντα τε ἐν τοῖς ἀπηντηκόσι ζητῆσαι πάλιν τε ἐν ταῖς δίκαις οὐ φανέντα ζητῆσαι. ἢ πολλῆς ἣν πραγματεί·ας ποῦ δὲ ὁ δεῖνα; εἰπεῖν; ἀλλ’ οὐδέ πρὸς αὐτὸν ἐμὲ μετὰ ταῦτα ῥῆμα τοιοῦτον οὐδέν. ἐγὼ δὲ ἠξίουν καὶ πάντων ἀκουόντων εἴσω τε κεκλῆσθαι τὸν ἐξ ἐμοῦ καὶ εἰσελθόντα γε δευτέρᾳ κλήσει τῇ δι᾿ αὐτοῦ πλησίον αὐτῷ γενέσθαι καὶ συνα- ριστῆσαί τε καὶ συνδειπνῆσαι. οὐ γὰρ δὴ τοῦ πάντας ἑστιᾶν τοὺς συνδίκους ταῦτ’ ἂν εἶχεν | ἀνάγκην R III 130 16 Dem. p. 101,22 1 κακὸς Ρ sed ὁ in ras m 4 2 δ’ Re 6/7 συνόδων Mor 8 δέχεσθαι scripsi auctore Cobeto Coll. 267 ἀνέχεσθαι libri edd 9 ὁ τι βούλοιντ’ ἂν ἕκαστοι Μορ σεδ γρ ἕκαστον in marg | βούλοιτ᾿ Ι sed λ in ras m 3 | ὅτι I 10 ἁμίλλαις Μοι sed γρ ἀμύναις in marg | ὃ δ’ Α ὅδ᾿ Ρ sed ΄ in ras m 2 I Mor ὁδ᾿ Re 11 οὐτ’ Re 15 πάλιν—ζητῆσαι om CAPI 16 πολλῆς ἂν πραγματείας Mor | δ᾿ Re 19 τε scripsi actore Re γε libri edd 21 τε scripsi γε libri edd 22 τοὺς om Mor | τοῦτ’ Mor | ἀνάγκη Mor οὐ τῆς ἐκείνου τέχνης, τῆς δὲ πρὸς ἐμὲ τοῦ τιμήσειν εἰπόντος οἷς οὐκ ἄλλος ἐπαγγελίας τοῦτο πεποιηκυίας, ὥστε μὴ εἶναι μηδενὶ θαυμάζειν, εἰ παρὰ μηδενὸς ἄλλου γε ταῦτα ἀξιώσας ἔχειν νῦν ἠξίουν. 10. Καίτοι, φησί, πέμψας ἠρόμην, ὅτῳ κωλύ- οιτο μὴ ποιεῖν τὸ τοῦ συνδίκου. οὐκ αὐτός γε ἔπεμψας. πόθεν; οὐδ’ εἶχες ἐν τῇ ψυχῇ τοὔνομα οὐδὲ σὸν ἣν τὸ μὴ σόν. πῶς γὰρ σὸν ὃ μηδ’ ἐνεθυμήθης; δῆλον δὲ ἐκεῖθεν· ἤδη διὰ πολλῶν ἥκων ἡμερῶν καὶ δικῶν καὶ πραγμάτων οὐκ ἤρου ταῦτα τὸν οὐ φαινό- R III 131 μένον ἀφεὶς ἠρωτηκέναι, ἀλλά | τις ἀνὴρ τὸν διδάσκαλον αἰσχυνόμενος οἷς ἡμάρτανες εἶπεν ὡς δεῖ πέμπειν καὶ ταῦτα πυνθάνεσθαι, καὶ ὧς οὐκ ἄπεισι παρὰ σοῦ μὴ τοῦτο ποιήσαντος. ἔπεμπες οὑν οὐχ ἡδέως, τοῦτο δὲ τὸ τῶν ἠναγκασμένων. ὡς δὴ ταῦθ’ οὕτω, σὺ κατά σαυτοῦ μάρτυς. ὧς γάρ οὐχ ὑπήκουσεν ἔχων μέν τινα καὶ παρὰ τοῦ σώματος πρό- φασιν, τὸ πλέον δὲ ἀθυμίας ποιούσης, οὐκ ἂν εἰπεῖν ἔχοις δευτέραν ἐρώτησιν ὑπὲρ τῶν αὐτῶν δι’ ἀνθρώ- που δευτέρου. 12. Καίτοι, φησί, καὶ διὰ γραμμάτων ἐκά- 2 cf. p. 73,11 1 σὲ Mor 3 μηδενός· ἀλλ᾿ οὕ γε ταῦτα ἀξίως Mor 8 μὴ δ’ API 9 δ’ Re 11 ἐρηροτηκέναι CA Re ἐρηρωτη- κέναι ΡΙ | τὸν διδάσκαλον Re τῶν διδασκάλων libri Mor 12 ἡμάρτανεν Mor | δὴ Mor 14 ἔπεμπες Ρ σεδ πες ία ras m 5 | οὐχ ἡδέως Ρ sed η in ras m 3 et ε in ras m 5 16 δέ scripsi δὴ libri sed ε σθπρα η σψρ p 2, Re ἐπειδὴ Mor sed γρ δὴ in marg 16 ταῦτα Mor | οὐτῶ, σύ om Mor lacuna indicata 18 ἀθυμίαν Mor 19 ἕλοι Mor 21 καὶ om CAPI λοῦν προσείων, ὥσπερ τινὰ θαλλόν, τὸ διὰ τῶν δικῶν χρυσίον καὶ ἅμα ἐρωτῶν, εἰ πλέον ἄλλοθεν παραπεσὸν | ὑπεροφθῆναι τὸν R III 132 ἐντεῦθεν μισθὸν αἴτιον γεγένηται. τὸν αὐτὸν τοίνυν ἔχω λόγον κἀνταῦθα μετὰ τῆς ἴσης ἰσχύος τὸν ἔλεγχον φέροντα. οὐδὲ γάρ ταυτὶ γράμματα τοῦ πέμ- ψαντος ἣν, ἀλλὰ τοῦ πέμψαι πείσαντος. τίς δ’ οὗτος ἣν; Ἡράκλειος ἣν ὁ ῥήτωρ γήμας μὲν ἐκ τοῦ ’κείνου γένους, ὁρῶν δὲ ἡμᾶς ἀμελουμένους, τὴν δ’ ἀμέλειαν ἐν ἀδοξίᾳ τὸν ἀμελοῦντα καθιστᾶσαν. δια- λεχθεὶς τοίνυν τινὶ τῶν ἔνδον καὶ τὸ πλῆθος εἰπὼν τῶν τὸ πρᾶγμα αἰτιωμένων καὶ ὡς οὐκ εἴη λόγος αὐτῷ πρὸς τοὺς ἐγκαλοῦντας, ἐξέβαλεν ἐξ αὐτοῦ τὰ μικρὰ ταῦτα ῥήματα. καὶ τἀπὶ τούτοις πάλιν πιστοῦταί μοι τὸ ῥηθέν, ὡς ἄρα ἣν ὁ γράψας Ἡρά- κλειος. οὐχ ὑπακούσαντος γάρ τοῦ Κίμωνος δυνη- θέντος μαθεῖν ὅπως τοῦτο ἐπράχθη, οὔτε λύπην οὔτε ὀργὴν ἔδειξεν οὔτε ὡς οὐκ ἀνέξεται πεπλασμένης νόσου. χρῆν δὲ καλεῖν τε ἰατροὺς | καὶ πέμπειν R III 133 ὧς τὸν ἄνδρα καὶ ζητεῖν, εἴθ’ ἑκὼν εἴτ᾿ ἄκων ἀπέστη 1 Plat. Phaedr. p. 230 D 3 Plat. Leg. III p. 686 D. Eur. Or. 1173 8 cf. t. III 51, 3; 52, 14 15 cf. t. III 384,4 R 1 προσείων ἀντὶ τοῦ ἔμπροσθεν σείων Α ἡ πρὸ τὸ ἔμ- προσθεν κατά τόπον ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν προερχομένων καὶ δεικνύντων θαλλὸν τοῖς προβάτοις, ἴνα προθύμως ἀκολουθοῖεν P 4 cf. Plat. l. l. 1 θαλόν I 5 λόγον ἔχω I 6 ταυτὶ om Mor 7 δέ Re 8 τοὺ Ρ sed ~ sed m 2 et ᾿ supra υ eras 9 κείνου reliqui libri edd 11 τινὶ om CA 13 ἐξέβαλεν reposui e libris ἐξέβαλλεν edd 14 τἀπὶ reposui e libris sed ᾿ in ras P 2 τὰ ἐπὶ edd 18 οὔτε inserui οὔτ᾿ Mor οὔθ᾿ Re om libri | ὡς om Mor τῶν δικῶν. καλὸν δὲ ἦν, οἶμαι, καὶ καταβοῆσαι καὶ ἀπειλῆσαι καὶ πληγῶν ἐγγύς. ἀπειλήσας γὰρ ἑκάστῳ ὁ φίλος ἐδείκνυτ’ ἂν καὶ ὁ δείσας ἐξ αὐτῶν τούτων κἄν ἔχαιρε τὴν εὔνοιαν τοῦ δικάζοντος θεώμενος ἐν οἷς ἐθορυβήθη. ἀλλ᾿, οἶμαι, καλῶν εὔχετο μάταιον γενέσθαι τὴν κλῆσιν καὶ τοὺς ἀπεσταλμένους ἀπρά- κτους ἐπανελθεῖν, ὅπως τῷ μὲν καλεῖν χρηστὸς εἶναι δοκοῖ, κερδαίνοι αἶνοι δὲ καὶ διὰ τῶν δευτέρων οὐχ ὁρῶν ὃν οὐδὲ ἐβούλετο.