ἔτι τοίνυν ἐν εἰσφορῶν μνήμη τοῦ διακόνου φήσαντος ὀφείλειν τι Κίμωνα ψευσα- μένου, ἔκειτο γάρ, εἰπόντος δ’ οὖν τοὔνομα καὶ γενο- μένης τοιαύτης ἀνάγκης εἰς τὸ ποῦ δὲ οὗτος; εἰ- R III 134 πεῖν, | πῶς δ’ οὐκ ἀμύνει δικαζομένοις; οὐδενὸς αὐτὸν ἀξιώσας ῥήματος ἐφ’ ἕτερον ᾤχετο. οὕτω σφόδρα ἐσκόπει, τί ἄν μοι ποιῶν χαρίσαιτο. 16. Καὶ τί δεῖ θαυμάζειν, εἰ ἐν εἰσφορῶν λόγῳ ταῦτα πεπόνθαμεν; χθὲς γὰρ ἔχειν μοι χάριν ὑπὲρ τοῦ παιδὸς λέγων ὧς ἐν οὐ πολλαῖς ἡμέραις πολύ προσλαβόντος . . . . . οὐδ᾿ ἐν τῷ αὐτοῦ παιδὶ τὸν ἐμὸν 11 cf. Ar. Ran. 624 2 πληγῶν ἐγγύς] „malim existimare deesse ἄγειν vel ἰέναι“ Re | „fortasse ἠπείλησας γὰρ ἐπ’ ἀγαθῷ, καὶ ὁ φίλος ἐδείκνυτ᾿ ἂν καὶ ἐθάρρησεν ὁ δείσας ἐξ αὐτῶν τούτων“ Re Anim | „malim ἑκάστοτέ“ Re num ὁ ἀπειλήσας γὰρ ἑκάστῳ φίλος ἐδείκνυτ᾿ ? 3 „ὁ (2) malim “ Re | δείσας scripsi cum Re Anim δήσας libri at ει supra η scr p 4, edd 4 κἂν scripsi καὶ libri edd | τοῦ Ρ sed ῦ in ras m 2 5 εὔχαιτο CA Mor 8 δοκοῖ, κερδαίνοι reposui e libris δοκῆ, κερδαίνῃ edd 10 τί I | ψευσαμένου] „addi velim μὲν“ Re 11 γάρ Mor sed γρ χάρις in marg 19 post προσλαβόντος lacunam indicavi fortasse explendam verbis ἀποδοῦναι οὐκ ἠξίωσεν | οὐδέν Mor sed οὐδ’ ἐν coni | αὐτοῦ scripsi auctore Re, ut ex αὐτῶ correxit P 4 αὐτῷ reliqui libri edd | ἐμὸν ἰδεῖν] „videtur ᾤετο aut simile quid interponendum aut certe deest in hac regione aliquid, unde ἰδεῖν 1 aptum sit“ ἰδεῖν οὐδ’ ἐν τοῖς ἐκείνῳ παρ’ ἐμοῦ γενομένοις τὸ μηδέν τούτῳ παρ’ ἑαυτοῦ, δίκαιον εἶναι νομίζων τὰ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐμοῖς γίνεσθαι κρείττω, τὰ δὲ τοῖς αὑτοῦ χείρω. πρὸς τοσοῦτον ἡμῖν ἤκει δικαι- οσύνης ὁ δικαστής. | ὃς οὐδὲ ἐκεῖνο δύναιτ’ ἂν R III 186 εἰπεῖν· ἔχεις, ἄνθρωπε, μισθὸν τῶν ὑπὲρ τῶν λόγων πόνων εἰς μὲν τὴν χεῖρά σοι θέντος τοῦ παιδὸς στατῆρας, πρὸς δὲ τοῖς ποσὶν ἄργυρον τοῦ παιδαγωγοῦ. καίτοι μυρίους διδασκάλους παρὰ πολλῶν ἀρχόντων ὑπὲρ υἱέων μισθὸν ἴσμεν λαβόντας μεθ’ ἡδονῆς τῆς τῶν διδόντων εὐξαμένων, ὧς εἰκός, ἐν ἱεροῖς πολλάκις ἐλθεῖν ἐκεῖνον τὸν χρόνον ὃς αὐ- τοῖς τοῦτο ποιήσει τὸ ἀνάλωμα. ὁ δέ ἀντὶ τοῦ καὶ φεύγοντα τὸ λαβεῖν ἀναγκάσαι λαβεῖν . . . . . . ἀξιῶν καὶ τοῦτο τῆς ἀρχῆς ἀπολαύειν. 18. Ἀλλ’ εἰ καὶ μὴ χρυσὸν μηδ’ ἄργυρον, τῶν ἐν τῇ γῇ τῇ Τυρίων τρυγωμένων ἔπεμψέ τι καὶ τούτῳ με ἐδουλώσατο; ἀλλ’ οὐδὲ κοτύλην οὔτ᾿ οἴνου οὔτ’ ἐλαίου. οὐκ ἂν οὖν εἰς τὸ μηκέτι ὀφείλειν | μοι R III 186 τῷ δεδωκέναι μισθὸν καταφεύγοι. 19. Ἀλλ’ ἔστι τὸ ὅλον μῖσος παλαιὸν τὸν μὲν ἄλλον χρόνον κρυπτόμενον, ἐν δὲ τῷ τῆς ἀρχῆς ἐκφανέν. 1 γενομένοις] „videtur rursus ἀνεμνήσθη aut simile quid deesse“ 1 Re 2 τοῦτο I 3 αὐτοῦ reposui ex ΑΡΙ αὐτοῦ edd | γίγνεσθαι edd | τα Ρ | τά δέ] „sine dubio leg. τά δ’ ἐμὰ“ Re 4 αὐτοῦ Ι 5 οὐδ’ edd 12 αὐτὸς ΡΙ | αὐτοῖς τοῦτο] „videtur interponendum ἀναγκαὶον“ Re 14 φεύγοντα scripsi φεύγοντας libri edd | τό om I | post λαβεῖν lacunam indicavi auctore Re („videtur 1 μηδὲν δίδωσιν aut tale quid deesse“) 1 | coni Re Anim et Sintenis 15 ἀπολάβειν C 16 μὴ δ᾿ AP μὴ δέ I μηδέ Mor | τὸν Mor 17 Τρυχομένων MOr sed γρ Τρυχομίων in marg | τοῦτο I MOr 19 ἐλαίου. οὐκ ἂν οὖν Re ἐλαίου κανοῦν· libri Mor 20 τὸ Mor ἢ πόθεν οὐκ ἐπετίμησεν οὐκ ἰόντι παρ’ αὐτὸν δι ὅσωνπερ παρά τοὺς ἄλλους ἡμερῶν οὐδ’ εἶπεν· ἀδι- κεῖς οὐ θαμίζων ἡμῖν, ἀλλὰ ποιῶν ὅσα πρὸς τοὺς οὐδὲν ἐοικότας μοι τά γε πρὸς σέ; εἷπε μέν τοιοῦτον οὐδέν, ἡδέως δ’ ἄν, εἴπερ ἐξῆν, ὅτι σοι βέλτιον, ὦ γέρον, οἴκοι μένειν ἢ τοιαῦτα κινεῖσθαι. ἔδειξε δὲ οἷς ἄφωνος τὸ λυπήσειν R III 137 εἶπε. τήν τε γὰρ | δόσιν τῶν στατήρων ἐπῆγε τῷ ποιητῇ τῷ τὸν ἡμέτερον χορὸν διὰ τῶν ἐπῶν ὑβρικότι φέρων αὖ μετὰ τὸν τύραννον τὰ αὐτά καὶ ἐπὶ τούτοις ἄγε ᾔδει μάλιστα κακῶς ἀκούοντα τῶν ἐπῶν, ἐν τού- τοις αὐτὸν ἔφασκεν αὑτὸν νενικηκέναι βλέπων εἰς ἐμὲ μόνον ἐν τοσούτοις τοῖς παρακαθημένοις, προκαλού- μενος εἰς. ἔριν ὧς εὐθὺς καταπαλαίσων. εἶθ’ ὁ πάνυ βούλεσθαι φήσας ὑπὲρ πολλῶν πραγμάτων εἰ- πεῖν τέ τι πρὸς ἐμέ καὶ ἀκοῦσαι παρόντος οὐδενός, ἐπειδήπερ ἀνέστην ὡς οἰχησόμενος, μόνον οὐκ ἐώθει καὶ σχήματι καὶ βλέμματι καὶ τοῖς ἐν τῷ τοιούτῳ ῥήμασι τὴν ἐν τῷ θοἰμάτιόν με πρὸς τὸ δέον | R III 138 ἄγειν μέλλησιν τὴν μικράν μεγάλην ἡγούμενος. ἐμὲ μὲν οὖν ἡδέως εἶδεν ἀπιόντα, τοὺς δ’ έφ’ ἅπερ 3 cf. t. I 142,16 10 Maximum cf. t. III 161,2. ep. 765 1 Δῖός, ὧνπερ Mor 2 ἀδικ εἰς cum ras 2 litt Α 3 οὔθ᾿ ἃ μείζω ἡμῖν Mor | ὅσα] οὐδ’ ἃ? | <οὐδὲ> 1 πρὸς Anim 4 ἀλλ ante εἷπε I et suprapos P 2 et coni Re Anim 5 ἂν <εἶπεν>, 1 εἴπερ Re Anim 6 γέρων I 8 εἷπεν 9 τώ om Mor 12 αὐτὸν Mor αὐτῶν libri | αὐτὸν Re αὐτὸν libri Mor 17 μονονούκ libri sed in μόνον οὐκ corr P 2I, Re οὐκ or | εἰωθότι Mor 19 ῥήμασι Ρ sed σι in ras m 3 20 μέλλησιν Mor μελλήσειν libri αὐτῷ βούλεται συλλαμβάνοντας καθημένους ὁ φάσκων ἐν Φοινίκη πάνυ βούλεσθαι τὴν ἡμετέραν ἰδεῖν, οὐχ ἵνα τῶν ἄλλων ἀπολαύσειεν, ἀλλ’ ἴν ἐμοῦ. 22. Τῆς αὐτῆς δὲ κἀκεῖνο ψυχῆς. εἶπέ τις Ἰου- λιανόν, τῶν δὲ τὴν βαρεῖαν ὑποστάντων λειτουργίαν ἀνὴρ τὴν διὰ τῶν ἀρμάτων καὶ τὸν ἀγρὸν αὐτῷ τὸν μόνον ὄντα ἀπέδοτο καὶ κατέστησεν ἐν θρήνῳ τὸν πατέρα συνεχεῖ πάνυ | πρεσβύτην ἥκοντα δι᾿ ἐτῶν R III 139 ἑκατόν, τοῦτον δὴ τὸν Ἰουλιανὸν ἐπειδή τις εἶπεν ὧς Λουκιανὸν κομίζειν τά δόξαντα τῷ δικάζοντι, δεσμω- τηρίῳ παρέδωκεν οὐκ εἰσκαλέσας, οὐκ ἐξετάσας τὴν αἰτίαν, οὐκ ἔλεγχον ἀναμείνας, οὐκ εἰς ἀπολογίαν ἐξουσίαν δούς, ἀλλ’ ἀρκεῖν νομίσας εἰπεῖν τινα τῶν ἐκείνῳ δυσμενῶν, ὡς ἀδικεῖ. εἶτα δήσας εἴα δεδέσθαι καὶ οὔτε τῆς ἡμέρας πολύ τι μέρος ἀναλωθὲν οὔτε προσιοῦσα ἡ νὺξ οὔτε λαβοῦσα τέλος οὐθ’ ἡμέρα προσ- τεθεῖσα δευτέρα τὸ κακὸν ἔστησε καὶ ταῦτα ἀνθρώ- που συνήθους αὐτῷ καὶ ἀνυπόπτου πολλὰ ἐπὶ πολλοῖς γράφοντος λῆξαι συμβουλεύοντος ὧν οὐδὲ ἄρξασθαι χρῆν. τῷ μὲν οὖν δοκεῖν ἒν σῶμα ἠδικεῖτο, τῇ δ᾿ ἀληθείᾳ μετά τοῦ σώματος οἱ νόμοι. οἳ ταῖς μὲν αἰτίαις ἕπεσθαι τὴν κρίσιν ἀξιοῦσι, τῷ δὲ ἐλέγχῳ τὴν 2 cf. p. 73, 13 | Antiochiam; cf. t. 1 442, 3 4 cf. t. III 448, 16 6 cf. p. 90,17 8(1. 10 cf. or. LVI t. III 205 sq. R 1 αὐτῷ βούλεται] „sine dubio transponenda βούλεται. αὐτῷ“ Re 3 τῶν bis Ρ 7 θρήνῳ scripsi e Ρ sed η m 2 θρόνῳ reliqui libri edd φόβῳ Cobet Mnem. III 246 (= Coll. 257) 10 τὰ δόξαντα scripsi coll. p. 82, 22 sq. ἀδοξία libri edd ἀδο- ξίαν coni Re ἃ ἔδοξε Cobet Coll. 1. 1. 11 εἰσκαλέσας Ρ sed ἕσας in ras m 2 | δέ τὴν Mor 13 ἀλλ᾿] οὐκ Mor προσ- ιοῦσα ἡ scripsi auctore Re ἡ προσιοῦσα libri edd 18 ἀνυπ- όπτον I sed ν (2) in ras m 3 20 τὸ I 22 δ’ edd | τὴν I sed τ in ras m 3 δίκην, ὅταν τὰ παρὰ τοῦ διώκοντος κρατῇ τῶν παρὰ R III 140 τοῦ φεύγοντος. νῦν δὲ οὐκ | ἐκράτει. πῶς γὰρ τῶν οὐδὲ εἰρημένων; πῶς δ’ ἂν ὅ γε ἀπὼν ἔλεγεν; εἶτα παρὼν κελευόμενος σιγᾶν ἡδίκητ’ ἄν, ἀπὼν δὲ ἐξελήλεγκτο;