θαυ- 8 cf. ad t. III p. 106,14; 242,13 2 „malim “ Re 3 φάρυγγος scripsi e CIVaB φάρυγος ΑΡ sed in hoc γ alterum inser m 2, edd 4 τε Β 5 δ’ Re 10 ἀπίη C | <ἐκ> τῆς? | αὐτοῦ Re 11 τότ᾿ om Β 12 νυν Α 18 αὐτὸν Va 26 post μὲν lac 2 litt Β μαζῶ δὲ εἰ καὶ μετὰ τὴν θοίνην διπλῆν τε καὶ τοι- αύτην ῥᾳστώνης εἶναί τῳ δοκοῦσιν ἐπιδεεῖς καὶ μηδὲ δύνασθαι ζῆν, εἰ μὴ τοῦτο ἔχοιεν, ὡς οὐκ <ἔχοντες ἐκ> σίτων ἀναπαύλας. | ἦσαν δέ γε κἀκείνοις καὶ τοῖς R III 99 νῦν καὶ πᾶσιν ἄρχουσιν ἀνάπαυλαι τὸ ταθὲν ἀνιεῖσαι, τοῦτο μὲν ἵππων ὐφ’ ἅρμασιν ἅμιλλαι, τοῦτο δὲ ἐν θεάτροις χάριτες, τοῦτο δὲ πρὸς θηρίων ὀδόντας ἀν- δρῶν ἀγῶνες ᾠδαί τε νέων εὐφώνων ἐκπώμασιν ἀνα- μεμιγμέναι. κεκώλυται δὲ οὐκ αὐλός, οὐ σῦριγξ, οὐ βάρβιτος. έ·νι δέ τις καὶ περὶ κύβους διατριβὴ θυμὸν φέρουσα μεθ’ ἡδονῆς. εἰ δὲ δὴ προσδεῖ τινος καὶ βελτίονος εὐθυμίας, ἔστι μοῦσα ποιητῶν, ἔστι δρόμος ῥητόρων. ἔστιν ἀκοῦσαί τι παρ’ ἀμφοῖν περὶ τῶν αὑτοῦ καλῶν ἢ τἀληθῆ λεγόντων ἢ καὶ οὐ τοιαῦτα, πόνου δὲ ὅμως τοῦ παρὰ τῶν πραγμάτων ἀφιέντα. οὕτως οὐδ’ ὑπὸ ταύτης τῆς αἰτίας εἶεν ἂν εὐλόγως | εἴσοδοι. R III 100 6 cf. Cod. Theod. XV 5,2 | Xen. Cyr. VI 4, 1 8 cf. Cod. Theod. XV 7,10 13 cf. t. I 152,11 1 θοίνην Α sed γρ ποινὴν in marg ποίνην Ρ sed ’ supra ι pos m 3, θ supra π m 5 ποινὴν C 2 ῥαστώνην Β | εἰναί τῳ δοκοῦσιν ἐπιδεεῖς scripsi auctore Re, nisi quod is ἐνδεεῖς con- iecit, coll. t. I 97,9 εἷναι τὸ δοκοῦσιν εἶς Α sed γρ τοῦτο δο- κοῦντες εἰ[σὶ] in marg, edd εἷναι τοῦτο δοκοῦντες εἰσὶ reliqui libri | μὴ δέ ΑΡΙΒ Got 3 ὧς—4 ἀναπαύλας om in lac —16 litt Β | οὐκ ἔχοντες ἐκ σίτων scripsi coll. p. 48, 5 οὐκ ἑ σίτων cum lac 1—2 litt post ἑ Α Re, 3—4 litt Va οὐκ ἑ σι των cum lac 2 litt post ἑ, 1 litt post σι Ρ οὐκ ἑ σι τῶν cum lac 2 litt post ε, 1 litt post ι I οὐκε σίτων cum ras 2 litt C οὐκ ἐσίτων Got οὐκ οὔσης ἐκ τῶν σίτων ἀναπαύ- λας vel οὐκ οὔσης ἐκείνοις ἀναπαύλας coni Re 4 καὶ ἐκεί- νοις Β 6 ἐφ’ IVa ὐφ’ Β 11 „malim φέρβουσα“ Re at cf. t. III 437,2 12 δρόμος Got sed θρόνος in marg 13 περὶ—14 καλῶν ἢ om Re 14 αὐτοῦ I Got 39. Ὅ τοίνυν μέγιστον ἔχειν οἴονται κατά τῆς γνώμης, καὶ αὐτός, φησί, τῶν εἰσιόντων ἦσθα. καὶ πάνυ γε. ἀλλ’ ἄκων καὶ τότε καὶ νῦν, ἀλλ᾿ οὐ βουλόμενος, ἀλλ’ ὦ Ἡράκλεις λέγων, ἀλλὰ ζημίαν τὸ πρᾶγμα ἡγούμενος, ἀλλ’ ἀηδῶς ὁρῶν τὸν ἵνα καλέ- σειεν ἀπεσταλμένον, ἀλλὰ νῦν μὲν διὰ σκήψεως οὐχ ὑπακούσας, νῦν δ’ ὠνούμενος τά τοῦ μὴ εὑρῆσθαι ῥήματα. καὶ τούτων εἰσὶ μάρτυρες οἱ λαβόντες. τίς οὖν οὕτως ἄφρων, ὧς τῆς ἐπιθυμίας τοὐναντίον ὠνεῖ- σθαι καὶ βούλεσθαι μὲν εἰσιέναι, ὅπως δὲ μὴ εἰσίοι ποιεῖν ἀργυρίου;