εἰ δὲ δὴ καὶ συνεχῆ κοινωνὸν ἀπάντων ἔχειν

ἄξιον, ἔστιν ὁ παρεδρεύων ἀναγκαίαν ἔχων τοῖς πράγ-

μασιν εὔνοιαν· οἶδε γὰρ ἐν ταῖς διαμαρτίαις πρῶτος

ὑφέξων λόγον. δύο | τοίνυν γνώμαις τῆς ἀρχῆς 

κυβερνωμένης τί ἂν ἑτέρων δέοι; καὶ γὰρ εὐφροσύνην 

αὐξῆσαι καὶ ἀθυμίαν κοιμίσαι δύναιτ’ ἂν ὁ μονονοὺ

συμπεφυκώς.