καὶ πρῶτος ἐκεῖνος
ἐτόλμησε πληγαῖς ἐργάσασθαι θάνατον, οὗ μαθητὴν
ἔσχε Τατιανόν, ἐκεῖνος δὲ τὸν υἱόν. καὶ ᾤμην γε
τον ἐγὼ τοῖς ἐκείνων αἰσχυνόμενον μηδετέροις ἕψεσθαι
μηδ’ ἀντ’ ἀνθρώπου θηρίον ἔσεσθαι, ὁ δ’ ἄρα ἐνόμιζεν
 22 cf. ad p. 41,7. Zos. IV 45 Cf. Sievers p. 266 
 3 αὐτοῦ CIV Mor 6 ὅσα scripsi e V ‘ἂν Α ἂν reliqui
libri Mor ἃ ἂν Re 8 τὴν (2) om Β 10 αὐτοῦ C 13 τῶν
εἰλημμένων Mor 14 ἤγχοντ’ Re ἴχοιντ᾿ Mor 17 πέντε καὶ
δέκα CA edd | ἐκ post πεντεκαίδεκα CV, lac. 3 litt Ρ, 8—9 VaB
λέπει ἠεκ in marg Α 21 ἐργάζεσθαι Re 23 ἐκεῖνον Ι
24 μὴ δ᾿ APIBV | ὅ ΙΒV 

 
οὐδ’ ἄρχων γεγενῆσθαι μὴ τοιαῦτα ποιήσας. ἐφ’ ἃ
καλούμενοι παρὰ τῶν ἑκάστοις οἰκείων παῖδες ἰατρῶν
ὁρῶντες τοὺς ὀρωρυγμένους ὑπὸ τῶν μαστίγων ἐν
τοῖς σώμασι βόθρους ἀνεπήδων ὡς οὐδὲν ἔχοντες ἀπο-
χρῶν. καὶ τότ’ ὄντως ἄρχειν ὁ θαυμάσιος ἐνόμισεν, 
ὅτε ταῦτ’ ἐπύθετο. αἰσχρὸν γάρ, ὡς ἔοικεν, ἡγεῖτο
τὸ μετὰ σοῦ φιλάνθρωπος καὶ εἶναι καὶ καλεῖσθαί.