εἶτα μεστὸν [μὲν] σωμάτων τὸ δεσμωτήριον ἐξιόντος μὲν οὐδενὸς ἢ κομιδῆ γε ὀλίγων, εἰσιόντων δὲ πολλῶν. καὶ γίγνεται διπλοῦν τὸ κακὸν αὐτῷ τε τῷ δεδέσθαι καὶ τῷ οὕτως. οὐδὲ γὰρ [οὔθ’] ὕπνου λαχεῖν ἔστιν 9 cf. p. 302,14 20 cf. p. 186,9sq. 3 τὸ scripsi 6 CPUB cum Sinteni τῶι A τῶ Ι τῷ Pa V edd 7 οἳ Α sed eras Ι οἱ — 8 ἅπασιν om Pa 8 δ’ Re 13 post βέλτιστοι ras 8 litt Ρ 16 (1) et 17 (1) οὔτ᾿ Re 19 ἐπι- πλέον BV 20 μὲν cancellavi cum Sinteni 21 κομιδῆι Α 22 γίνεται V Ι αὐτῶ et τῷ (22 et 23) scripsi e V ut coni Re αὐτὸ et τὸ reliqui libri edd 23 οὔτε Got Ι οὔθ’ cancellavi „aut Οὔθ’ delendum aut leg. οὔτ’ ἀναπαύσεως οὔθ’ ὕπνου“ Re οὐδ’ Sintenis | ὕπνον V ἀκριβῶς, οὐδὲ γὰρ Ι κεῖσθαι κατακλιθέντας, ἀλλ’ R II 445 ὅσον ἑστῶσιν <ἔστιν> αὐτοῦ μεταλαβεῖν, ἔχουσι. 9. Πόθεν τοίνυν τούτοις ἡ τροφή; τὴν μὲν γὰρ ἐν τοῖς λέβησι φακῆν καὶ τὰ ὀλίγα λάχανα καὶ εἴ τι τούτοις πρόσεστιν, ἐλάττω ταῦτα πολὺ τοῦ δέοντος εἶναί φασιν. ἀνάγκη δὴ γυναῖκας καὶ ἀδελφὰς καὶ θυγατέρας, αἷς ἦν ἡ τροφὴ παρὰ τῶν οὔπω καθειργ- μένων, αὐτὰς εἶναι τὰς ἐκείνους τρεφούσας. πόθεν, ὦ βασιλεῦ; τῷ δεσμῷ μὲν γὰρ ἐκείνων οὐκ ἔστιν αὐτὰς εὐπορωτέρας γεγονέναι. λείπεται δὴ τὰς μὲν ἀμόρφους ἢ γήρᾳ κατεχομένας προσαιτεῖν, ἐν αἷς δέ τι καὶ ὥρας, πάντα ἀνέχεσθαι. ταῦτ’ οὖν τοῖς δεδεμένοις τοῦ δε- σμοῦ πικρότερα· δεῖ γὰρ αὐτοὺς δήπου καὶ ἐρωτᾶν καὶ διδάσκεσθαι, πόθεν αὐτοῖς ταῦτα ἔρχεται. 10. Καὶ οὐ ταῦτά γε μόνον, ἀλλὰ καὶ ὅσα δεῖ παρ’ ἑκάστου γενέσθαι τῷ τῆς θύρας κυρίῳ τῷ λύχνον μὲν ἕνα πᾶσι παρεχομένῳ, | τοῦ μικροῦ δὲ ἐλαίου R II 446 τούτου μέγαν ἀπαιτοῦντι μισθόν. ὁ δὲ οὐ θές δι’ ἀπορίαν εὐθύς ἐστιν ἐν πληγαῖς, κἂν λέγῃ τυπτόμενος· ἐμοί, ὦ ἄρχων τοῦ τε δεσμωτηρίου τούτου καὶ τῶν ἐν αὐτῷ κειμένων, πλὴν τοῦδε τοῦ σώμα- τος ἔστιν οὐδέν, οὐ γονεῖς, οὐ τέκνα, οὐ φίλοι· 1 cf. p. a 375, 2 sq. 11 p. a 180, 21 17 p. 180,18sq. 1 γὰρ om V Ι κατακλιθέντας scripsi κατακλινέντας Pa κατακλιθέντ’ CAPUV Got κατακλιθέντα ΙΒ κατακλιθέντι Re 2 ἑστῶτες Ρ sed τες e σιν corr in ras m2, UI Ι ἔστιν inserui 5 φακῆν Β φακῆν reliqui libri edd cf. t. Ι 171,1 8 οὕτω Re 12 δέ τι] „malim δ’ ἔτι τι“ Re 13 πάντ’ Re 14 γὰρ om Got 15 αὑτοῖς Re 16 δὴ Ι 22 τοῦδε e τῶνδε corr Α 23 οὐκ ἔστιν Β πόθεν ἂν οὖν ἀμειψαίμην τὸν λύχνον, εἰ μήτ’ ἀπὸ τῆς γῆς ἀργύριον ἔχοιμ’ ἄν ἀνασπάσαι μήτ’ έστιν ὁ εἰσοίσων; ταῦτα εἰὼν ἀκούει· διὰ τί οὐ καλεῖς διὰ τῶνδε τῶν ἐξιόντων γυναῖκα δεῦρο τῶν ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ φιλοτιμουμένων, εἶτ’ αὐτῆς πρὸς τὰ γόνατα προσπεσὼν πείθεις προσαιτοῦσαν ἀγείρειν τίσοι; τουτὶ δὲ ὁ μέν τις R II 447 ἐδυνήθη, ὁ Ι δ’ οὔ. παρ’ ὅτου δὲ οὐκ ἔνι λαβεῖν, ἀρκεῖ μαστιγῶσαι. 11. Δακρύεις, ὦ βασιλεῦ. πολλὰ ἀγαθά σοι γένοιτο διὰ τὴν ἄγαν χρηστότητα, καὶ ἔγωγε, νὴ τὸν Δία καὶ πάντας τοὺς θεούς, τοῦτ’ ὄψεσθαι προσεδόκων. ἀλλ ’ ὄντων δεινῶν τῶν εἰρημένων ἔνι τι μεῖζον, εἰ μεῖζον ὧν ἔφην τὸ τεθνάναι. θνήσκουσι γάρ, ὦ βασιλεῦ, θνήσκουσι τοῖς τε ἄλλοις κακοῖς καὶ μεγίστῳ δή, στενοχωρίᾳ, μυρίοι. καὶ ὁ μὲν φύλαξ ἐμήνυσεν, ὁ δ’ ἄρχων οὐδὲν τῇ ψυχῇ παθὼν θάπτειν ἐπέτρεψε. τῷ δ’ ᾐτιαμένῳ τὴν ἀρχὴν οὐδεὶς φόβος, ἀλλ’ οὐδὲ εἰ τέθνηκεν, οἶδεν. ἀποθνήσκουσι δὲ ἐν τούτοις δοῦλοί τε ἐν ἴσῳ καὶ ἐλεύθεροι, οἱ μὲν οὐδὲν ἠδικηκότες, οἱ δ’ οὐκ ἄξια θανάτου. οἱ θεοὶ δὲ ταῦτα ἴσασιν οἵ τε ἄλλοι καὶ ὁ πάντα ἐφορῶν Ἥλιος. οἶς οὐκ ἂν φαίης τὰ τοιαῦτα ἀρέσκειν. ἀντὶ δὲ τῶν ἀπιόντων ἔστι τὸ πρὸς τὸν δεσμὸν ἀγόμενον ἢ οὐκ ἔλαττον ἢ καὶ πλέον. 7 cf. p. a 180, 22 16 p. a 186,14 22 Od. λ 109. μ 323 1 οὖν ἂν CPa 3 διὰ τί Re διατί libri Got 4 τῶν δετῶν Got 7 προσελθοῦσαν Β Ι ἀγείρειν scripsi ἄγειν libri edd 8 ὃ Α ὅ Ρ sed ΄ ίη ras m2, Β | δὲ Re 9 ἀρέσκει? 13 ἔτι Re | τί IBV 16 καὶ om Got 18 οὐδεὶς scripsi οὐδεεῖς V οὐδὲ εἷς reliqui libri edd | ὑδ’ Re 19 εἶδεν Β | δ’ Re 20 οἵ Α οἵ P sed in ras m2, IBV 21 δὲ Re 23 ἔστι scripsi e V ἐστὶ reliqui libri Got ἐπὶ Re 12. Οὐκοῦν δεινόν, εἰ μέν τις ἐν ἀγορᾷ μαχόμενος ἢ ἄρχων χειρῶν ἢ καὶ ἀμυνόμενος κτείναι τινά, πάντας ἀγανακτεῖν καὶ βοᾶν καὶ ταὐτὰ ποιεῖν τοῖς Ι τοῦ R II 448 τεθνεῶτος ἰκείοις καὶ τοὺς οὐ προσήκοντας, ὑπὸ δὲ τῶν ἀρχόντων διὰ τῶν δεσμωτηρίων τοσούτων ἀπολλυ- μένων πρᾴως ἔχειν σε δοκεῖν; οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνό γ’ εἰπών τις εὖ λέγειν ἂν δόξειεν, ὡς οὐδὲν τούτων εἰδείης. ἀπαιτῇ γὰρ ὑπὸ τῆς βασιλείας, ὦ βασιλεῦ, τὸ πάντα ἐπίστασθαι. καὶ τοὺς φονέας τούτους πάλαι χρῆν των τῶν θανάτων ὑπεσχηκέναι δίκην, ἀλλ’ εἰ καὶ μὴ πρότερον, νῦν γέ τις ἐπιστροφὴ γενέσθω. 13. Καὶ τί δεινόν, φησί τις, εἴ τις ἀνδρο- φόνος ὢν καὶ ἀπὸ ταύτης ἐμπεσὼν εἰς τὸ κημα τῆς αἰτίας εἶτα οὕτω τέθνηκεν; ἐγὼ δὲ τὸν τοῦτο λέγοντα ἐροίμην ἂν ἡδέως, εἰ ὅσοι τοῦτον τεθνᾶσι τὸν τρόπον, τῶν ἀνθρώπους ἀπεκτονότων εἰσίν. εἰ δὲ καὶ ψευδεῖς αἰτίαι καὶ ῥῆμά τι καὶ μικρὸν ἤδη τινὰς ἀργύριον ἔδησε, προὔβη δὲ ὁ δεσμὸς εἰς θάνατον, τί δεῖ λέγειν τοὺς τὰ μέγιστα ἠδικηκότας κατὰ τῶν ἢ οὐδὲν ἢ μικρά; εἰ γὰρ δὴ καὶ σφόδρα τοῖς ἐκεῖνα δεδρακόσι προσήκων ἦν ὁ θάνατος, ἀλλὰ τούτοις γε οὐκ ἐχρῆν οὕτω μακρὸν ποιεῖν τὸν δεσμόν, ὥστε αὐτοῖς τὸ κακὸν εἰς θάνατον τελευτᾶν.