πάντων δὲ ἀλογώτατον εἰσπράξεων εἰς ἀπολογίαν
μεμνῆσθαι τὸν ἄρχοντα τὸν οὐκ αὐτὸν περιιόντα καὶ
τῶν ὀφειλόντων λα<μβανό>μενον. ἴσμεν γὰρ δι’
σοι τὰ τοιαῦτα πράττεται, τοῦ δὲ ἄρχοντός ἐστιν
πεῖν τε ὃ δεῖ ποιῆσαι καὶ τὸν ποιήσαντα ἐπαινέσαι
 καὶ τὸν μὴ ποιήσαντα πλῆξαι. σὺ δὲ πρὸς μὲν τοὺς
λαμπροὺς ἑστιάτορας τὴν ἀσχολίαν ταύτην οὐ λέγεις
οὐδ’ ὡς οὐκ ἂν δύναιο πίνειν κατακείμενος τοσαῦτα
 11 cf. p. 302,13 sq. et t. II 555,28 sq. R 
 4 ἀπόλλυσι Re 5 τοῦ inserui e Pa coll. p. 367,6; 371,4
om leliqui libri edd 7 τηνάλως C 9 εἰσπράττειν; scripsi
εἰσπράττειν ΡΙΒ εἰσπράττειν, reliqui libri edd 10 πρώτω
τούτω Β πρώτω om V 11 τὸ (e τῶ corr) post τὴν inser Ρ2 |
τῇ om U Got 13 ὦ βασιλεῦ Got 17 post ὀφειλόντων lac
8 litt C, 6 AU, 5 (et Vat. 81), 10 I, 7—8 Β, 14 V, lacunae
signum Pa | λαμβανόμενον scripsi coll. p. 399,20; t. III 356,17 R
λαμένον CAPUI Re om PaBV Got ἐπιλαβόμενον coni Re
18 ἐστιν] ἔργον Pa 19 ὁ δεῖ ποιῆσαι om Pa | ἃ V 22 τείνειν
Pa sed γρ πίνειν in marg m2 

 
μέρη τῆς ἡμέρας, καὶ ἴσως οὐκ ἀδικεῖς ὑπακούων
αῦτα τοῖς φίλοις· ἂν δέ τι τῶν μειζόνων τὴν σὴν
ἀπαιτῇ γνώμην, οὐκ ἄγεις σχολήν, ἀλλὰ βαπτίζῃ καί σε
ὁ τῶν πραγμάτων τῶν ἄλλων ὄχλος ὑφ’ αὑτῷ πεποί-
ηται, ὥσπερ τῶν πραγμάτων ἐκείνων ἃ λέγεις τοῖς μὲν 
ἐκπώμασιν εἰκόντων, σωτηρίας δέ τισι φθονούντων. 25. Βούλομαι δέ τί σοι διηγήσασθαι τῆς τούτων
περὶ τὰ | τοιαῦτα ἀργίας. ἀποθνήσκει μέν τις ἐν R II 457 
ἀγρῷ ξίφει νυκτός, τοῖς ἀπεκτονόσι δὲ ὑπῆρξε δια-
φυγεῖν τῶν οἰκετῶν πρὸς τὴν ἐπίθεσιν ὑπὸ τὴν κλίνην 
ὑποδύντων νομιζόντων ἀρκεῖν, εἰ διασωθεῖεν. ἐτε-
θνήκει μὲν οὖν ἄπαις, οὓς δὲ ἐπεποιήκει τῶν ἑαυτοῦ
δεσπότας διαθήκῃ, τούτους ἔδει κατὰ τὸν νόμον μηδὲν
παραλιπεῖν ἐξ ὧν ἦν ἐλπὶς ἔσεσθαί τινα δίκην. ἄν-
θρωποι τοίνυν ἐξάγονται τῆς κώμης σαφὲς μὲν οὐδὲν 
ἔχειν λεγούσης, ὑποπτεύειν δὲ τούτων εἶναι τὸ ἔργον.