ἴστε γάρ,
ὡς ὁ παρὼν οὑτοσὶ καιρὸς ἃ μὲν ἦν τῶν ἡμετέρων
λόγων, τοῖς ἑτέροις ἔδωκε, τὰ δὲ ἐκείνων ἐπὶ τουτουσὶ
μετήνεγκε μᾶλλον μὲν ἀγαπᾶσθαι ποιήσας τοὺς ἧττον
θαυμαζομένους, ἦττον δ’ αὖ τοὺς μᾶλλον, μᾶλλον δὲ 
τοὺς μὲν χορηγοὺς ἁπάντων ἀγαθῶν νομίζεσθαι ποι-
ήσας, τοὺς δ’ Ι οὐδὲν ἄλλο πλὴν ὕθλον καὶ πόνων R II 422 
καὶ πενίας ἀφορμήν.